Tip II diyabetli bireylerde omuz kompleksinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Tip II diyabet tanısı almış bireylerde omuz eklemi hareket açıklığı, kas kuvveti, propriosepsion ile skapular diskinezi ve üst ekstremite fonksiyonelliğini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Araştırmaya 50-65 yaş arası tip 2 diyabetes mellitus tanısı almış 32 ve tip II diyabet tanısız 38 birey dahil edildi. Bireylerin omuz eklemi hareket açıklığı baseline digital gonyometre ile, kas kuvveti digital dinamometre ile, pozisyon duyusu lazer pointer ile, üst ekstremite fonksiyonelliği üst ekstremite kapalı kinetik zincir stabilite testi ve üst ekstremite fonksiyonel ideksi ile ve skapular diskinezi lateral skapular kayma testi ve gözlemsel skapular diskinezi testi ile değerlendirildi. Bulgular: Tip 2 diyabet tanılı bireylerin ölçülen fleksiyon, abdüksiyon ve sağ eksternal rotasyon hareket açıklıklarının tanısız bireylerden düşük olması istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,05). Tip 2 diyabet tanılı bireylerin internal rotasyon kas kuvvetinin tanısız bireylerden düşük olması istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,05). Tip 2 diyabet tanılı bireylerin sol kol fleksiyon ve abdüksiyon hareketlerinde 90⁰ ve 125⁰ değerlerinde tip II diyabet tanısız bireylerden daha fazla sapma miktarı istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,05). Tip 2 diyabetli bireylerin üst ekstremite kapalı kinetik zincir stabilite test puanı ile fonksiyonel indeks puanının tip 2 diyabet tanısız bireylerden düşük olması istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,05). Her iki grup arasında skapular diskinezi varlığı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı(p>0,05). Sonuç: Tip 2 diyabet, eklem hareket açıklığı, kas kuvveti ve pozisyon duyusunda etkilenime sebep olarak üst ekstremite fonksiyonelliğine olumsuz yönde etkileri vardır. Omuz problemlerinin uzun süre belirti vermeden ilerlemesi de göz önüne alınarak koruyucu rehabilitasyon programına kuvvet, eklem hareket açıklığı, propriosepsion ve fonksiyonel egzersiz eğitimlerinin eklenmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

Objectives: To evaluate shoulder joint range of motion, muscle strength, proprioception, skapular dyskinesia and upper extremity functionality in individuals diagnosed with type II diabetes. Material and Methods: The study included 32 individuals diagnosed with type 2 diabetes mellitus and 38 healthy population individuals aged 50-65. Shoulder joint range of motion was assessed using a digital goniometer at baseline. Muscle strength was measured using a digital dynamometer. Proprioception was evaluated using a laser pointer. Upper extremity functionality was assessed with the upper extremity closed kinetic stability test and the upper extremity functional index. Skapular dyskinesis was evaluated using the lateral skapular slide test and observational skapular dyskinesis test. Result: Individuals diagnosed with Type 2 diabetes mellitus demonstrated statistically significant lower shoulder joint range of motion in flexion, abduction, and right external rotation compared to healthy populations individuals (p<0.05). Internal muscle strength was also significantly lower in individuals with Type 2 diabetes compared to healthy controls (p<0.05). Moreover, individuals with Type 2 diabetes exhibited statistically significant higher deviations in left arm flexion and abduction at 90° and 125° compared to healthy population individuals (p<0.05). The upper extremity closed kinetic stability test score and functional index score were significantly lower in individuals with Type 2 diabetes compared to healthy population individuals (p<0.05). However, there was no statistically significant difference in the presence of skapular dyskinesis between the two groups (p>0.05). Conclusion: Type 2 diabetes mellitus negatively impacts upper extremity functionality through its effects on joint range of motion, muscle strength, and proprioception. Considering the potential for shoulder problems to progress without early symptoms, we advocate for the inclusion of preventive rehabilitation programs focusing on strength training, joint range of motion exercises, proprioception training, and functional exercises. These interventions are crucial to mitigate the adverse effects of diabetes on upper extremity function.