Hacı Muhammed Emîn Geredevî'nin "Cevâhiru'l-Fâtihati'ş-Şerîfe adlı eserinin edisyon kritiği

Abstract

Bu çalışmada Hacı Muhammed Emin Efendi'nin Cevâhiru'l-Fâtihati'ş-Şerîfe adlı eseri ele alınmıştır. Bu çalışmamızla, edisyon kritik alanında örnek bir çalışma ortaya koymayı, aynı zamanda kütüphanelerde unutulmaya yüz tutmuş binlerce değerli eseri, bilim insanlarına hatırlatmayı hedefledik. Bu çalışmada nitel inceleme tekniklerinden yararlanılmıştır. Osmanlı âlimlerinden Hacı Muhammed Emin Efendi, özellikle tefsir alanında halkın anlayacağı şekilde vaaz üslubu ile tefsir kaleme alan bir müfessirdir. Cevâhiru'l-Fâtihati'ş-Şerîfe adlı eserin el yazması tespit edilemediğinden Osmanlıca basılı nüshasını esas alarak, eserin tahlil ve edisyon kritik kısmını tamamladık. Eserde sadece âyet ve hadisler kullanılmış olup bunun dışında herhangi bir kaynaktan söz edilmemiştir. Müellif her ne kadar herhangi bir kaynaktan söz etmemiş olsa da verdiği bilgilerin geçmişteki başta Beyzâvî, Râzî ve Keşşâf gibi tefsirlerden mülhem olduğu anlaşılmaktadır. Müellif, Sufi meşrebinde Râzî ve Beyzâvî çizgisini takip etmiştir.

in this study, Hacı Muhammed Emin Efendi's work called Cevâhiru'l-Fâtihati'ş-Şerîfe had discussed. With this our study, we targeted to put reveal an exemplary study and at the same time to remind scientists of thousands of valuable works that have been forgotten in libraries. Qualitative examination from techniques were used in this study. Hacı Muhammed Emin Efendi, one of the Ottoman scholars, is a commentator who writes commentary in a preaching style, especially in the field of tafsir, in a way that the public can understand. Since the manuscript of the work called Cevâhiru'l-Fâtihati'ş-Şerîfe couldn't be identified, we completed the analysis and investigation part of the work based on the Ottoman printed copy. Only verses and hadiths are used in the work and no other sources are mentioned. Even though the author how much anyway didn't mention any source, it is understood that the information he gave was inspired by past commentaries such as Beyzâvî, Râzî and Keşşâf. He followed the line of Râzî and Beyzâvî in the Sufi disposition.