Anemi ve 50 Mm/saat Üzerinde Sedimentasyon Yüksekliği Olan Hastalarda Hastalık Tanı Dağılımı: Tek-merkez Deneyim

Abstract

Amaç: Eritrosit sedimentasyon hızı (ESH) basit ve ucuz, ancak duyarlılığı ve özgünlüğü düşük bir kan testidir. Ancak birçok faktörden etkilenebilir ve herkes için geçerli bir sınır değeri yoktur. Anemi de birçok hastalık için araştırılması gereken bir bulgudur. Temporal arterit ve enflamatuvar bağırsak hastalığı gibi etiyolojisinde hem enflamasyonun hem de otoimmünitenin rol aldığı düşünülen hastalıkların tanı ve takibinde sedimentasyon bir kriterdir. Vaskülitlerde 50 mm/saat ve altında olması bir dışlanma kriteridir. Bu çalışmada 50 mm/saat üzerinde sedimentasyon yüksekliği ve anemisi olan hastalarda hastalık tanı dağılımını belirlemeyi planladık. Gereç ve Yöntemler: Çalışma için B.30.2.PAÜ.0.20.05.09/187 sayılı etik kurul onayı alındı. Kasım 2011 ile Kasım 2012 arasında Pamukkale Üniversite Hastanesi İç Hastalıkları ve ilgili yan dallarının polikliniğine başvurmuş ve Pamukkale Üniversite Hastanesi İç Hastalıkları ve ilgili yan dallarının servislerinde yatırılarak takip edilen anemi ve sedimentasyon yüksekliği olan 300 hastanın verileri retrospektif incelendi. Bulgular: ESH’si 50 mm/sa’yi geçen ve anemisi olan 300 hasta belirlendi. Hastaların 154’ü kadın (%51,3) 146’sı erkekti (%48,7). Kadınların yaş ortalaması 59,08±19,0 yıl, erkeklerin yaş ortalaması ise 62,4±14,1 yıl olarak tespit edildi. ESH kadınlarda ortalama 77,55±21,21 mm/sa, erkeklerde ise 82,89±19,24 mm/sa saptandı. Hemoglobin kadınlarda ortalama 10,31±1,60 g/dL, erkeklerde ise 10,69±1,52 g/dL saptandı. Hastalık gruplarına göre dağılımda en yüksek oranı onkolojik hastalıklar alırken (%27,9), en az hasta içeren grup ise göğüs hastalıkları (%1) olmuştur. Sonuç: ESH alt sınırını 50 mm/sa’ye düşürmekle hastaların tanı dağılımında literatürle karşılaştırıldığında farklılık saptanmadı. Hemoglobin ile ESH arasındaki korelasyona bakıldığında hemoglobinin düştükçe ESH’nin arttığı saptandı. Özellikle yüksek ESH’ye aneminin eşlik ettiği hastalarda ileri tetkik ile ayırıcı tanının yapılmasını öneririz.