Abaloparatid’in post-menapozal sıçanların kalvariyumlarında oluşturulan kritik kemik defektlerinde yeni kemik oluşumu üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada lokal olarak uygulanan abaloparatid in ( postmenopozal sıçan larda oluşturulan kritik boyutlu kalvaryal defektlerde, tek ajan olarak ve otojen greft ile kombine halinde yeni kemik oluşumu üzerine etkisi değerlendirilmiştir. Yöntem: Ovariektomi yapılmış o tuz iki dişi sıçan 4 eşit gruba ayrıldı: Kontrol (K), abaloparatid (ABL), otojen (O), abaloparatid +otojen (ABL+ O). Tüm sıçanlara trefan frez ile 8 mm çapında kalvaryal defekt oluşturuldu. 8 hafta sonra, kemik rejenerasyonu mikro BT ve histolojik analizler kullanılarak değerlendirilmiştir. Alkal e n fosfataz ALP), beta katenin (β katenin), kemik morfogenetik protein 2 (KMP 2), k olajen 1, osteokalsin, osteonektin, osterix (OST), osteoprotegerin (OPG), nükleer faktör kappa B için reseptör ligandı ( dönüştürücü büyüme faktörü beta (TGF β) ve vasküler endot elyal büyüme f aktörü (VEGF) immünohistokimyasal olarak değerlendirildi. Bulgular: ABL ve O uygulanan gruplarda kemik iyileşmesine ilişkin parametrelerde K grubuna kıyasla anlamlı iyileşmeler saptanmıştır. ABL+O grubu, total iyileşme alanı, defekt kapanma o ranı ve yeni kemik oluşumu açısından en yüksek değerlere ulaşmıştır. Histomorfometrik analizlerde osteoblast sayısının en yüksek, osteoklast sayısının ise en düşük olduğu grup ABL+O grubu olarak bulunmuştur. İmm u no histokimyasal analizlerde ALP, β katenin, KMP 2, k olajen 1, osteokalsin, osteonektin, OST, OPG, RUNX2, TGF β ve VEGF ekspresyonlarının ABL+O grubunda belirgin şekilde arttığı, RANKL ekspresyonunun ise K grubunda en yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Mikro BT analizi , ABL+O grubunun kemik yoğunluğu (B V/TV), trabeküler kalınlık (Tb.Th) ve trabeküler sayısı (Tb.N) açısından en iyi sonuçlara sahip olduğunu göstermiştir. Sonuç: ABL+O, post menopozal sıçanlarda kritik boyutlu kemik defektlerinin iyileşmesini optimize ederek kemik rejenerasyonu üzerinde yüksek bir terapötik potansiyel göstermiştir. Bu bulgular, ABL+O nun klinik uygulamalarda etkili bir tedavi seçeneği olabileceğini düşündürmektedir.

Objective: This study examine d the effect of locally administered abaloparatide (ABL), alone or combined with autogenous graft, on new bone formation in critical sized calvarial defects in postmenopausal rats. Method: Thirty two ovariectomised female rats were divided into 4 equal gro ups: Control (C), abaloparatide (ABL), autogenous ( abaloparatide autogenous (ABL+ An 8 mm diameter calvarial defect was created with a trephan drill in all rats. After eight weeks, bone regeneration was evaluated using micro CT and histologic anal yses. Alkaline phosphatase (ALP), beta catenin (β catenin), bone morphogenetic protein 2 (BMP 2), collagen 1, osteocalcin, osteonectin, osterix (OST), osteoprotegerin (OPG), receptor ligand for nuclear factor kappa B (RANKL), transforming growth factor beta (TGF β) and vascular endothelial growth factor (VEGF) were evaluated Result: Significant improvements were found in the parameters related to bone healing in the ABL and O groups compared to the K group. ABL+O group reached the highest values in terms of total healing area, defect closure rate and new bone formation. Histomorphometric analysis showed that the ABL+O group had the highest number of osteoblasts and the lowest number of osteoclasts. Immunohistochemical analysis showe d that ALP, β catenin, B MP 2, c ollagen 1, osteocalcin, osteonectin, OST, OPG, RUNX2, TGF β and VEGF expressions were significantly increased in the ABL+O group, while RANKL expression was highest in the K group. Micro CT analysis showed that the ABL+O grou p had the best results in terms of bone density (BV/TV), trabecular thickness (Tb.Th) and trabecular number (Tb. Conclusion: ABL+O showed a high therapeutic potential on bone regeneration by optimizing the healing of critical sized bone defects in post menopausal rats. These findings suggest that ABL+O may be an effective treatment option in clinical applications.