Diyabetik ratlarda aksiyel paternli fleplerde eritropoietin ve vasküler endotelyal büyüme faktörünün flep yaşayabilirliği üzerine etkisi

Abstract

Diyabetes mellitus, mikrovasküler ve makrovasküler hasar sonucunda, rekonstrüksiyon cerrahisinde başarısızlıklara neden olmaktadır. Başarısız cerrahi sonucunda hastanın hastanede yatış ve işe dönüş süresi uzamakta, ilave cerrahi girişimlere bağlı maliyet artmaktadır. Özellikle diyabetik hastalarda sık karşılaşılan diyabetik ayak yaralarında başarısız rekonstrüktif cerrahi durumunda uzuv amputasyonu uygulanmak zorunda kalınabilmektedir. Yara iyileşmesinde ve flep cerrahisinde büyüme faktörleri uygulamasının olumlu etkileri, yapılan birçok çalışma ile gösterilmiştir. Eritropoietin(EPO) ve vasküler endotelyal büyüme faktörü(VEGF) angiyogenezisi arttırıcı, endotelyal hücre yenilenmesini arttırıcı etkileri kanıtlanmış ajanlardır. Ancak litaratür taramasında diyabetik ratlarda aksiyel paternli fleplerin yaşayabilirliği üzerine etkilerini gösteren çalışma bulunamamakdır. Çalışmamız her grupta eşit sayıda olacak şekilde, 4 grupta toplam 36 adet rat kullanıldı. Ratlarda, planlanan flep cerrahisinden 4 hafta önce diyabetes mellitus oluşturulmuştur. Grup-1 kontrol grubu, grup-2 EPO tedavisi, grup-3 VEGF tedavisi, grup-4 EPO ve VEGF kombine tedavisi uygulanan ratlardan oluşturuldu. Tüm flepler flep kaldırıldıktan 7 gün sonra eksize edildi. Makroskopik flep yaşam yüzdeleri hesaplandı. Hematoksilen eozin, CD31 ve VEGF monoklonal antikoru ile boyama yapıldı. Alınan biyopsi örnekleri histopatolojik kriterlere göre mikroskopik kapiller dansite, nekroz, ödem, konjesyon, PMNL, fibroblast proliferasyonu skorlaması yapıldı. Değerler istatistiksel olarak analiz edildi. Kapiller dansite kıyaslamasında; grup-1 ve grup-2 arasındaki fark grup-2 lehine, grup-1 ve grup-3 arasındaki fark grup-3 lehine anlamlı bulundu. Mikroskopik nekroz oranları kıyaslamasında grup-1 ve grup-2 arasındaki fark grup-2 lehine, grup-1 ve grup-4 arasındaki fark grup-4 lehine, grup-2 ve grup-3 arasındaki fark grup-2 lehine anlamlı bulundu. Makroskopik flep yaşam yüzdeleri grup-2, 3 ve 4’de grup-1’e göre yüksek bulundu. Morfolojik ve histopatolojik değerlendirmeler sonucunda EPO ve VEGF’nin flep yaşayabilirliği üzerine pozitif etkileri olduğu bulundu. Histopatolojik değerlendirmede kontrol grubuna göre tedavi gruplarında kapiller dansitenin yüksek, nekroz oranının düşük olması bu sonucu desteklemektedir. Kombine kullanımda ise EPO’nun tek başına etkisinden daha yüksek bir fayda sağlanamamaktadır.

Diabetes mellitus, as a result of microvascular and macrovascular complications, cause failure in reconstructive surgery. As a result of unsuccesful surgery prolonged duration of the patient’s discharge and return to work, increases costs due to additional surgeries. Especially in the cases of diabetic foot ulcers failure in reconstructive surgery might result with limb amputation. Positive effects of the growth factors in wound healing and flap surgery practice are shown by many studies. Erythropoietin (EPO) and vascular endothelial growth factor (VEGF) are angiegenic promoters, enhance endothelial cell remodelling as effective agents. However, we couldn’t find any study that showing the EPO and VEGF effects on axial pattern flap viabilty in diabetic rats. We use 36 rats in 4 groups. 4 weeks before the flap surgery, we created diabetes mellitus on the rats. We create group-1 as control group, group-2 as EPO therapy group, group-3 as VEGF therapy group, group-4 as EPO and VEGF combination therapy group. All flaps were excised on 7 days after postelevation. Macroscopic healthy flap area percent was calculated. Specimens were marked with hematoxylin and eosin, CD31 and VEGF monoclonal antibody. Biopsy samples were scored microscopic and histopatological criteries based on capillary density, necrosis, edema, congestion, PMNL and fibroblast proliferation. Values were analyzed statistically. Statistical results of capiller density were; the difference between group 1 and group 2 was significantly in favor of group 2, the difference between group 1 and group 3 was significantly in favor of group 3. Statistical results of microscopic necrosis rates were; the difference between group 1 and group 2 was significantly in favor of group 2, between group 1 and group 4 was significantly in favor of group 4, between group 2 and group 3 was in favor of group 2. Macroscopic healty flap percent of group 2, 3 and 4 was higher than group 1. Morphological and histopathological examination results showed that; EPO and VEGF have positive effects on flap viability. The statistical results compairing treatment group to control group; by high capillaries density and low rate of necrosis supports this conclusion. The effect of combined therapy does not provide a higher benefit than use of EPO therapy alone.