Denizli yöresi geleneksel mizah kültürü

Abstract

Bu çalışmada Denizli yöresi geleneksel mizah kültürü araştırılmıştır. Çalışma, giriş ve sonuç kısımlarının yanında dört ana bölümden oluşmaktadır. Çalışmamızın giriş kısmında araştırmanın konusu, araştırmanın amacı ve araştırma alanı hakkında bilgi verildikten sonra araştırmada kullanılan yöntem ve teknikler ele alınmıştır. Çalışmamızın birinci bölümünde Batılı ve Türk araştırmacıların mizahı nasıl tanımladıklarına değinilmiştir. Mizahı yaratan nükte, hiciv, şaka, ironi, espri gibi çeşitleri hakkında bilgiler verilmiştir. Üstünlük, uyumsuzluk, rahatlama olarak adlandırılan geleneksel üç mizah kuramına değinildikten sonra mizah-gülme ilişkisi ele alınmıştır. Çalışmamızın ikinci bölümünde tarihi süreçte Türk mizahı ve eserler üzerinde durulmuştur. Yazılı kaynaklardan hareketle takip edilebilen süreç içerisinde mizahın yol haritası çizilerek mizahla ilgili yapılan çalışmalar ele alınmıştır. Çalışmamızın üçüncü bölümünde Denizli yöresinden derlenen mizahi anlatılardan hareketle yörenin mizah kültürü incelenmiştir. Tespit edilen mizahi anlatılar mizahi şiir, mizahi hikâye ve fıkra olarak tasnif edilmiştir. Anlatıların çoğunluğu fıkra özelliği gösterdiği için elimizdeki malzeme bu bağlamda değerlendirilmiştir. Fıkralar Dursun Yıldırım’ın fıkra tasnifine göre ele alınmıştır. Yöreden derlenen mizahî metinler sıralanmıştır.

In this study, the traditional homour culture in Denizli region was researched. The study consists of four main parts beside the introductory and the results chapter. In the introductory chapter of our study, the information abaut the subject and aim of the study as well as the research field was given. Than the methods and technigues used in this research were introduced. In this first part of our study we mentioned how the western and Turkish researchers describe homour. The information was given about the varieties that create humour like wit, satire, joke, irony and clever remarks. After the tree tradional humour theories called the ascendancy, the disparity and the relaxation were mentioned, the relation between humour and laugh was argued.In the second part of our study, ew dwelled upon Turkish humour and theworks within the historical process. The main paths of humour were ascertained within the historical period that can be follewed whit referance to the written sources and the studies about humour were discussed. Humor culture of the movement area of humorous narratives collected from the province of Denizli in the third chapter of this study. Determined humorous narratives, humorous poems, have been classified as humorous stories and jokes. It has shown the majority of material for jokes feature of the narrative has been evaluated in this context. Paragraph Dursun is covered by clause examination of the Lightning. In the fourth chapter humorous texts compiled from the region listed.