Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin yazmaya yönelik tutum ve kaygıları

Abstract

Bu çalışmada, Türkiye’de yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin yazma kaygıları ve tutumları belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışmada karma araştırma yöntemlerinden veri çeşitlemesi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın nicel boyutunun örneklemini 3 devlet üniversitesinde öğrenim gören 309 (N=309) katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmanın nitel boyutunun örneklemi nicel veri toplama kısmına katılan 30 (N=30) katılımcı oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri, “Kişisel Bilgi Formu”, ‘‘Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu’’, “Yabancı Dil Olarak Türkçe Yazma Kaygısı Ölçeği” ve “Yabancı Dil Olarak Türkçe Yazmaya Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Elde edilen veriler nitel ve nicel olarak ayrı ayrı analiz edilerek birlikte yorumlanmıştır. Nitel veriler içerik analizi yöntemi, nicel veriler ise istatistik programı kullanılarak analiz edilmiştir. Veriler yorumlanırken nitel ve nicel verilerin birbirini desteklemesine önem verilmiştir. Araştırmada, katılımcıların yazma kaygısı ve yazmaya yönelik tutumları cinsiyet, sınıf düzeyi, anadili değişkenleri açısından ele alınmış, bu değişkenler ile yazma kaygısının alt boyutları olan değerlendirilme, stres ve ürün kaygısı arasında ve yazmaya yönelik tutum arasında anlamlı bir ilişkinin olup olmadığına bakılmıştır. Ayrıca yazma kaygısı ile yazma tutumu arasındaki ilişki belirlenmeye çalışılmıştır. Yapılan görüşmeler yoluyla katılımcıların yabancı dil olarak Türkçe öğrenirken yazma becerisi hakkında neler düşündükleri de ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Araştırma sonucunda, cinsiyet ve sınıf düzeyi açısından bir farklılık bulunamazken, anadili farklılığından kaynaklanan yazma kaygısı ve yazmaya yönelik tutum düzeylerinde anlamlı farklılıklar otaya çıkmıştır. Anadili Arapça olan öğrencilerin yazma kaygıları yüksek, yazmaya yönelik tutumları ise düşük çıkmıştır. Bu duruma neden olan etmenler; alfabe farklılıkları, sözdizim farklılıkları ve dilbilgisi kurallarının zorluğu olarak yapılan görüşmeler sonucunda ortaya çıkarılmıştır. Ayrıca yazma kaygısı ve yazmaya yönelik tutum arasında ters yönlü bir ilişki saptanmıştır. Katılımcılar, yapılan görüşmelerde Türkçe yazmayı iletişim sağlama ve akademik başarı için bir gereklilik olarak gördüklerini, yazmada karşılaştıkları sorunların dilbilgisi kurallarından kaynaklandığını ve sürece yayılan bir gelişim gerektirdiği için zorlandıklarını söylemişlerdir. Ayrıca yazmaya hazırlık aşaması ve yazma sırasında stres yaşadıklarını yazma işlemi bitince kendilerini daha rahat hissettiklerini belirtmişlerdir. Yabancılara Türkçe öğretiminde kültürel farklar dikkate alınmalı ve yazma eyleminin doğal zorluğu da göz önüne alınarak bir eğitim süreci gerçekleştirilmelidir. Yazmayı sevdirecek ve öğrenenleri güdüleyecek etkinliklerle bu beceri geliştirilmeye çalışılmalıdır.

This study aimed to determine the attitudes and apprehension of learners of Turkish as a foreign language in Turkey, regarding writing. In the study, triangulation method among the mixed research methods was used. Sample of the quantitative aspect of the study consisted of a total number of 309 (N=309) participants who studied at three state universities in Turkey. The sample of the qualitative aspect of the study consisted of 30 (N=30) participants who participated into collection of quantitative data. The data of the study were obtained through “Personal Information Form”, “Semi-Structured Interview Form”, “Turkish as a foreign Language Writing Apprehension Scale”, and “Turkish as a foreign Language Writing Attitude Scale”. The obtained data were analyzed both quantitatively and qualitatively. The qualitative data were analyzed with content analysis method, quantitative data were analyzed by using statistical package for social sciences. When interpreting the data, it was made sure that quantitative and qualitative data support each other. In the study, writing apprehension and attitudes towards writing of the participants were examined in terms of variables of gender, class level, and native language. It was also examined whether there was a significant correlation between these variables and the subscales of writing apprehension, and attitude towards writing such as evaluation, stress, and product apprehension. Additionally, it was tried to determine the correlation between writing apprehension and writing attitude. Through interviews, what the participants were thinking about writing skills while they were learning Turkish as a foreign language was investigated. While no difference was found in terms of gender and class level at the end of the study, significant differences were found in writing apprehension and attitude levels for writing arising from native language differences. It was found that writing anxieties of the students whose native language was Arabic were high; however, their attitudes towards writing were low. As a result of interviews, it was found that the factors causing this situation were alphabet differences, syntax differences, and grammatical rules of Turkish. Also, a reverse correlation was found between writing apprehension and attitude towards writing. In the interviews, the participants stated that they considered writing in Turkish as a necessity for academic success and communication, and the problems they faced in writing were caused by grammatical rules, and they had difficulty because writing requires a long developmental process. Furthermore, they stated that they felt stressed in writing preparation phase and during the writing yet they felt more comfortable when the writing process was over. Cultural differences should be considered in teaching Turkish to foreigners and an educational process should be implemented by considering natural difficulty of writing act. This skill should be developed with activities that will motivate the learners and make them enjoy writing.