Tip I diyabetli çocuklarda apelin düzeyi, apelin ve apelin reseptör gen polimorCzminın metabolik kontrol üzerine etkisi

Abstract

Diyabetes Mellitus (DM), insülin hormon salınımmın ve/veya insüün etkisinin mutlak veya göreceli azlığı sonucu karbonhidrat, protein ve yağ metabolizmasında bozukluklara yol açan, organ ve işlev kayıplarına sebep olan, kronik hiperglisemik bîr metabolizma hastalığıdır. Yağ dokusundan salınan adipokin ve sitokinlerin insülin direncine yol açtığı anlaşılmasından sonra diyabet inflamatuvar bir hastalık olarak kabul görmüştür. Adipositokin olmakla beraber nöropeptid ve kardiyovasküler peptid olan apelin; birçok bölgeden sentezlenir. İnsülin direnci ve hipermsülinemi ile bağlantılı olan apelin ile insülin arasında birçok hipotez ortaya konmuştur. İnsülin direnci sadece tip 2 diyabet için değil, aynı zamanda tip 1 diyabet (Tl DM) için de bir risk faktörü olarak tartışılmaktadır. Bu çalışma da apelin düzeyi ile birlikte apelin ve apelin reseptör (APJ) gen polimorfizminin, TlDMTı ve sağlıklı kişilerde karşılaştırılması, metabolik kontrole etkisinin değerlendirilmesini planlandık. Çalışmaya 1-18 yaş arasındaki 100 TİDM’li ve 100 sağlıklı çocuk dâhil edildi. Apelin düzeyi, apelin (rs2235306, rs2235312 ve rs3115757) ve apelin reseptör gen polimorfizmleri (rsl 1544374 (G212A) ve rs948847 (A445C), rs2282625) çalışıldı. Apelin düzeyi, apelin ve APJ gen polimorfizmleri HbAlc düzeyleri, komplikasyon varlığı ile birlikte değerlendirildi. Apelin düzeyi, TİDM’li grupta 47,84±5,0 (min 5,7- maks.206,1) pg/ml saptanırken kontrol grubunda 50,86± 4,4 (medyan 31,69, min.8,l-maks. 169,9) pg/ml idi, istatistiksel olarak iki grup arasında anlamlı fark vardı (p-0,042). TİDM ve kontrol grubunda sadece G212A apelin reseptör gen polimorfızminde anlamlı fark saptandı (p=0,039). TİDM’li çocuklarda rs2235312 gen polimorfızm varlığında ortalama HbAlc (son bir yılda bakılmış 4 adet HbAlc düzeyinin ortalaması ) yüksek bulunurken, polimorfizmi olmayanlarla arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p=0,026). TİDM'li çocuklarda, sağlıklı kontrollere göre apelin düzeyleri önemli ölçüde düşük saptandı. TİDM’da sadece G212A apelin reseptör gen polimorfizmi saptanırken apelin düzeyi ve G212A polimorfizmi arasında ilişki bulunmadı. TİDM'li çocuklarda rs2235312 gen polimorfizm varlığında ortalama HbAlc yüksek bulundu. Apelin düzeyi ve polimorfizlerinin diyabet kontrolüne etkisini saptamak için daha ileri ve geniş çaplı çalışmalara ihtiyaç vardır.

Diabetes Mellitus (DM) is a chronic hyperglycemic metabolic disease that causes organ and function deficits leading to impaired carbohydrate, protein and fat metabolism resulting in absolute or relative insufficiency of insulin hormone release and / or insulin effect Diabetes has been recognized as an inflammatory disease after the recognition that adipokines and cytokines released from fat tissue lead to insulin resistance. Apelin, a neuropeptide and cardiovascular peptide with adipocytokines; is synthesized from many parts. Several hypotheses have been established between apelin and insulin, which are linked to insulin resistance and hyperinsulinemia. Insulin resistance is being discussed not only as a risk factor for type 2 diabetes but also for type 1 diabetes (T1DM). In this study, we aimed to evaluate the effect of apelin level and apelin and apelin receptor (APJ) gene polymorphism on T1DM and healthy subjects and its effect on metabolic control. 100 T1DM and 100 healthy children aged 1-18 years were included in the study. Apelin level, apelin (rs2235306, rs2235312 and rs3115757) and. apelin receptor gene polymorphisms (rs 11544374 (G212A) and rs948847 (A445C), rs2282625) were studied* Apelin level, apelin and APJ gene polymorphisms HbAlc levels were evaluated together with the presence of complications. Apelin level was found to be 47,84±5,0 (min 5,7-max 206,1) pg / ml in the T1DM group whereas it was 50,86±4,4 (min.8,l-max. 169.9) pg / ml, statistically there was a significant difference between the two groups (p = 0.042 ). Only the G2I2A apelin receptor gene polymorphism was significantly different in T1DM and control group (p = 0.039). The mean HbAlc (average of 4 HbAlc levels observed in the last one year) was high in the presence of rs2235312 gene polymorphism in children with T1DM, but a statistically significant difference was found between those with non-polymoiphism (p ® 0,026).In children with T1DM, apelin levels were significantly lower than in healthy controls. Only G212A apelin receptor gene polymorphism was detected in T1DM, but there was no correlation between apelin level and G212A polymorphism. The mean HbAlc was high in the presence of rs2235312 gene polymorphism in children with T1DM. More and more extensive studies are needed to determine the effect of apelin levels and polymorphisms on diabetes control.