1990’lı yıllardan itibaren Türk tarım politikasının gelişimi ve Türkiye’nin Avrupa Birliği ortak tarım politikasına (OTP) uyumu

Abstract

Ortak Tarım Politikası, gerek tarımın çok önemli bir işlevi olan beslenme ile direk olarak ilişkili olması, gerekse AB bütçesinin en büyük payının Ortak Tarım Politikası’nda olması sebebiyle farklı bir önem arz etmektedir. AB, en eski ve spesifik politikası olan Ortak Tarım Politikası ile AB içerisindeki olabilecek gıda eksikliklerini engellemeyi, verimli, sağlıklı ve çevre bilinci yüksek bir üretim altyapısını oluşturmayı ve AB’nin gıda sektöründeki ithalat fazlalığını önlemeyi hedeflemektedir. 17 Aralık 2004 tarihinde gerçekleştirilen Brüksel Zirvesi’nde, Türkiye’nin AB bünyesine dahil olma müzakerelerinin 3 Ekim 2005 tarihinde başlatılması karara bağlanmıştır. Müzakere süreci içerisinde, içerik yönünden en ağırlıkla sektörün tarım olması söz konusudur. AB’ye üye olma aşamasında, AB mevzuatının en detaylı kısmı olan ve yaklaşık %50’sini meydana getiren tarım müktesebatına uyum, Türkiye’nin esas hususudur. Bu süreç içerisinde tarım hususunda, özellikte tarımla uğraşan nüfus, işletme ölçeği, örgütlenme, tarımsal desteklemeler, kurumsal organizasyon, teknolojiden yararlanma, verimlilik oranı, bitki ve hayvan sağlığı koşulları, ürün kalite ve standartları bakımından uyumlu olunması söz konusudur. Türkiye doğal kaynaklar açısından zengin olmasına karşın, Türkiye topraklarında, çok sayıda tarım ürünün, özellikle hayvansal gıda ürünlerinin üretiminin gerçekleştirildiği işletmelerde yapısal düzensizlikler, teknoloji kullanımı konusunda yeterli olmama, verimliliğin düşük olması gibi problemler bulunmaktadır. Türkiye’deki tarım işletmelerinin kullanmakta oldukları toprak miktarı küçük ölçekte, tarımsal işletmeler birbirleriyle iletişim kuramayacak kadar uzakta ve birçok parçadan oluşmaktadır. Türkiye’nin adaylık sürecini maksimum yarar sağlayacak şekilde değerlendirerek, tarımsal yapısını geliştirecek ve güçlü bir hale getirecek önlemleri alması ve Türk tarımını rekabet ortamına güçlü bir şekilde dahil etmesi gerekmektedir.

Common Agricultural Policy should be directly related with agriculture, nutrition is a very important function, because of that the largest share of the Common Agricultural Policy and the EU budget is of a different significance. EU oldest and specific policies of the Common Agricultural Policy to prevent the lack of food that may be in the EU, efficient, aims healthy and to create a manufacturing infrastructure with environmental awareness and prevent the excess of imports in the EU's food industry. Summit held in Brussels on December 17, 2004, Turkey's negotiations are not included in the EU has resolved to launch in October 3, 2005 in the negotiation process, that agriculture sector's weight in terms of content is concerned. In the stage, members of the EU, which is the most detailed part of the EU legislation and compliance which constitute about 50% of the agricultural acquis, Turkey is the main issue. Agricultural issues in this process, the population engaged in agriculture, property, business scale, organization, agricultural subsidies, corporate events, technology, efficiency ratio, plant and animal health conditions, is said to be compatible in terms of product quality and standards. Turkey Although rich in natural resources, the territory of Turkey, a large number of agricultural products, particularly structural irregularities in the company in which the production of animal food products, technology to be sufficient to use, there are problems such as low productivity. The amount of lands used by agricultural enterprises in Turkey is on a small scale so that they are far away to communicate with each other and consist of many parts. Evaluating Turkey's accession process to provide maximum benefits to improve the agricultural structure and to take measures to make it a strong and should include a strong Turkish agriculture to the competition.