Seçilmiş OECD ülkelerinde toplam faktör verimliliği yakınsaması: Nahar-Inder yaklaşımı

Abstract

Yakınsama genel olarak ülkeler arasındaki gelir farkının zamanla azalması olarak ifade edilebilir. Yakınsama hipotezi literatürde sıkça tartışılmış ve Neo-Klasik Teori’nin temel çıkarımı olarak yerini almıştır. 1980’li yıllardan sonra ekonometrik yöntemlerin kullanılmasıyla yakınsama hipotezi test edilebilme imkânı bulmuştur. Yakınsama hipotezinin test edilmesinde farklı yöntemler kullanılır. Bu çalışmada seçilmiş OECD ülkelerinin toplam faktör verimliliğinin lider ülke olan ABD’ye yakınsayıp yakınsamadığı zaman serisi yöntemi ile incelenmiştir. Törnqvist Indeks ile hesaplanmış ülkelere ait veriler Penn World Table’dan alınmıştır. Törnqvist Indeks’in avantajı toplam faktör verimliliği büyümesini çıktılara ve başlangıç büyüme indekslerine bölme kapasitesi bakımından üstün olmasıdır. İlk olarak 26 OECD ülkesinden oluşan örnekleme birim kök testi yapılmıştır. İkinci olarak ülkelerin lider ülke olan ABD’den farkları alınmış örneklem içi hareketliliğin daha net izlenebilmesi için liderden farkı alınan serilere Nahar-Inder testi yapılmıştır. Son olarak ABD’den farkı alınan serilerin karelerine Nahar-Inder testi yapılmıştır. Uygulamadan elde edilen sonuca göre; tüm testlere göre toplam 22 OECD ülkesinin yakınsadığı görülmüştür.

Convergence can be defined as the decrease in income difference between countries. The Convergence Hypothesis has been frequently debated and has taken its place as the main inference of the Neo-Classical Theory. After 1980s, with the utilization of the econometric methods, it has become possible to test the Convergence Hypothesis. Different methods can be used to test the Convergence Hypothesis. In this study, the Time Series Method is utilized to analyse whether the total factor efficiency of the OECD countries converges to that of the USA. The data obtained for the countries that is calculated via Törnqvist Index is taken from the Penn World Table. The advantage of the Törnqvist Index is that; it is superior in the capacity of dividing the factor efficiency growth to the starting growth indexes. At first, unit-root tests are made within a sample of 26 OECD countries. Second, the differences between these with the USA, which is the leading country, is taken and Nahar-Inder test is employed in order to better track the in-sample mobility. Lastly, Nahar-Inder test is employed to the squares of the differences between the series and the USA. Application results show that; 22 out of 26 OECD countries showed convergence behaviour.