Aktif nöromusküler stimülasyonun hemiplejik üst ekstremitede motor ve fonksiyonel performans üzerine etkinliği

Abstract

Amaç: nmeli hastalarda hemiplejik üst ekstremitede aktif nöromusküler stimülasyonun motor ve fonksiyonel performans üzerine etkilerini araştırmak. Gereç ve yöntem: Çalışmaya, gönüllü 31 inme hastası alındı. Hastalar randomize olarak üç gruba ayrıldı: Aktif NMES (n=11), Pasif NMES (n=10) ve plasebo-stimülasyon grubu (n=10). Her bir gruba, haftada 5 gün, günde 45 dakika olacak şekilde 15 seans tedavi uygulandı. Ek olarak tüm hastalara nörofizyolojik egzersiz programı uygulandı. Fugl Meyer Motor Fonksiyon Skalası (FM), Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği (FIM) kendine bakım kısmı, Motor Activity Log (MAL), el bileği ve metakarpofalangeal eklem ekstansiyonu, Modifiye Ashworth Skalası (MAS), yüzeyel EMG potansiyeli ve kavrama gücü değerlendirmeleri tedaviden önce ve tedavi bitiminde tedavi türüne kör olan bir hekim tarafından yapıldı. Bulgular: Aktif NMES ile tedavi edilen hastalarda, kontrol grubuna göre FM motor fonksiyon, FIM ve MAL miktar skorları, aktif eklem hareket açıklığı, kavrama gücü ve yüzeyel EMG potansiyeli artışı istatistiksel olarak daha fazlaydı (p<0.05). Pasif NMES ile tedavi edilen hastalarda konrol grubu ile karşılaştırıldığında, FM motor fonksiyon, FIM skorları ve eklem hareket açıklığı artışı istatistiksel olarak fazlaydı (p<0.05). Aktif NMES tedavisi alan hastalar, Pasif NMES grubuna göre kavrama gücü ve yüzeyel EMG potansiyeli artışı bakımından daha kazançlı bulundu (p<0.05). Sonuç: Hem aktif hem de pasif NMES, inmeli hastalarda üst ekstremitede motor ve fonksiyonel performansın arttırılmasında etkilidir. Aktif NMES el bileği ekstansörleri yüzeyel EMG potansiyellerinin ve kavrama gücünün arttırılmasında pasif NMES'den daha etkindir.

Purpose: The purpose of this study was to assess the efficacy of active neuromuscular stimulation in enhancing the upper extremity motor and functional recovery of stroke survivors. Methods: Thirty-one stroke survivors volunteered to participate in this study. Subjects were randomly assigned to 1 of 3 groups: Active NMES group (n=11), Passive NMES group (n=10), control group (n=10). Each treatment regimen was applied five times weekly, with a duration of 45 min for 15 treatment sessions. In addition, all patients received an exercise program according to the neurophysiologic approach. Outcomes were assessed in a blinded manner with the upper extremity component of the Fugl-Meyer Motor Assessment (FMA), the self-care component of the Functional Independence Measure (FIM), Motor Activity Log (MAL), goniometric measurements for wrist and metacarpophalangeal joint extension, surface EMG potentials, grip strength, Modified Ashworth Scale (MAS) at study entry and at discharge. Results: Subjects treated with active NMES exhibited statistically significant greater gains in FMA, FIM, MAL amount scores and the improvements in active range of motion, grip strength and surface EMG potentials compared with controls (p<0.05). Subjects treated with passive NMES exhibited statistically significant greater gains in FMA, FIM scores and the improvements in wrist active range of motion compared with controls (p<0.05). Subjects treated with active NMES exhibited significantly greater gains grip strength and surface EMG potentials compared with passive NMES group (p<0.05). Conclusions: Both active NMES and passive NMES are effective in enhancing the upper extremity motor and functional recovery of stroke survivors. Active NMES provides more gains in grip strength and surface EMG potentials of wrist extensors from passive NMES.