Morbiditesi yüksek hasta grubunda füzyonsuz perkütan posterior enstrümentasyon uygulanan hastalarımızın klinik sonuçları

Abstract

Amaç: Bu çalışma kliniğimizde Haziran 2009 - Şubat 2013 yılları arasında 55 yaş üzeri, 23 hastadan oluşan, mortalitesi yüksek hasta grubunda uygulanan perkütan posterior pedikül fiksasyon olgulardaki cerrahi prensiplerimizi ve sonuçlarımızı yansıtmayı amaçlamaktadır. Yöntem: Hastalardan 14 tanesi dejeneratif spondilolistezis, 3'si dejeneratif disk ,4'ü torakolomber kırık, 1'i spinal stenoz ve 1'i tüberküloz spondilit nedeniyle opere edildi. Toplam 23 hastadan oluşan çalışmamızda, 19 hastada tanı almış HT, bu hastaların 13'sinde DM, 1 hastada beraberinde bankard lezyonu, HT'u olan hastaların 4'ünde koroner arter hastalığı, 2 hastada KOAH, 1 hastada vertebra tüberkülozu bulunmaktaydı. Hastaların 16'sı kadın, 7'si erkekti. Hastalar preop ve postop klinik ve radyolojik olarak değerlendirildi. Spondiloliztezis hastalarına preop ve tüm hastalara en son kontrollerinde fleksiyon ve ekstansiyon grafileri çekildi. Altı aylık kontrollerinde Ap-Lateral grafiler çekildi. Tüm olgularda perkütan posterior enstrümentasyon uygulandı. Stabilizasyon sistemleri, operasyon sonrası ilk gün lomber veya torakal grafiler ile değerlendirildi. Hastalar daha sonra 6 ay aralarla 2 veya 3 defa kontrole çağırıldı. Hastalar Oswestry Bel Ağrısı Özürlülük ve Roland-Morris Fonksiyonel Değerlendirme skorları, SF-36 ve vizuel analog skalasına göre değerlendirildi. Bulgular: Fonksiyonel değerlendirilmeler sonucunda (Oswestry Bel Ağrısı Özürlülük ve Roland-Morris Fonksiyonel Değerlendirme skorları, SF-36 ve vizuel analog skalasına) seviye ile ilgili, cerrahi süre ile ilgili, şikayetler ile ilgili ve primer tanı ile ilgili istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar görülmüştür. Morbiditesi yüksek hasta grubunda eşlik eden patolojilere rağmen cerrahi sırasında, cerrahi sonrasında ve takiplerde hastanın yaşantısını etkileyecek bir komplikasyon görülmemiştir. Sadece 1 hastada belirgin travma (yüksekten düşme) sonrasında vida kırılması tespit edilmiştir ve açık olarak vida revize edilmiştir. Sonuç: Füzyonsuz yapılan perkütan omurga operasyonlarında implant yetmezliği sanıldğı gibi majör bir sorun olmayabilir. Eşlik eden ciddi dahili hastalıkların varlığında, hemodinamik bozukluklarda, obez hastalarda spinal instabiliteyi tedavi etmede perkütan vidalama sistemlerinin iyi bir alternatif olduğunu düşünmekteyiz.

Objective: This study tries to gain an insight into reflecting our surgical principles and results in the cases of percutaneous posterior pedicle fixation surgery carried out to 23 patients with high mortality group over the age of 55 in our clinic between in June 2009 - February 2013. Methods: Patients include 14 degenerative spondylolisthesis, 3 degenerative disc, 4 thoracolumbar fractures, 1 spinal stenosis, and 1 patient operated due to tuberculous spondylitis. Out of 23 patients comprising our study, 19 of them were diagnosed with hypertension, 13 with DM, 1 with bankard lesion, 4 patients with HT who have coronary artery disease, two patients with COPD, one patient with vertebral tuberculosis. 16 of the patients were female and 7 were male. The patients were evaluated as clinically and radiographically preoperative and postoperative. Flexion and extension radiographs were provided to the spondiloliztezis patients preoperatively and all of the patients in the last controls. In the six-month checks, Ap- lateral radiographs were recorded. Percutaneous posterior instrumentation was carried out for all patients. Stabilization systems were evaluated through lumbar or thoracic radiographs on the first postoperative day. Afterwards, the patients were called twice or three times for postoperative follow-up. The patients were assessed through the Oswestry and Roland -Morris Disability Functional Assessment scores, SF-36 and visual analog scale. Results: As a result of the functional assessment (Oswestry Low Back Pain Disability and Roland-Morris Functional Assessment scores, SF-36 and visual analog scale scores), statistically significant differences were observed associated with level, duration of surgery, complaints and primary diagnosis. In patients with high morbidity, no complication that would threaten their daily lives was observed during and after the surgery and in the follow-ups despite the accompanying pathology. For only one patient, the broken screw after a significant trauma (falling down from height) was established, and the screw was revised openly. Conclusion: Implant failure in non-fusion percutaneus spine surgery may not be a major problem as it is usually thought. We feel that, in the presence of accompanying serious medical diseases, percutaneous screws systems are a good alternative in hemodynamic disorders, obese patients, and treating spinal instability.