Plevral sıvıların ayırıcı tanısında medikal torakoskopi (Plöroskopi)'nin etkinliği ve güvenilirliği

Abstract

Amaç: Plevral efüzyonların ayırıcı tanısında kullanılan medikal torakoskopinin etkinliğini ve güvenilirliğini incelemek ve ülkemizde sayılı birkaç merkezde yapılan, kliniğimizde de yeni başladığımız bu uygulama ile ilgili deneyimlerimizi derleyerek ileriki dönemlerde daha iyi sonuçlar alınması için bir temel oluşturmak. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma, 18 Haziran 2007 ? 31 Aralık 2008 tarihleri arasında Göğüs Hastalıkları Servisinde yatan ve hastanemizin başka bölümlerinde yatıp Göğüs Hastalıkları tarafından konsülte edilip medikal torakoskopi yapılan hastaların bilgilerini toplama şeklinde yapıldı. Hastaların demografik verileri, eşlik eden hastalıkları ve tanısaya yönelik bulguları incelendi. Bulgular: Medikal torakoskopi yapılan 39 hastanın 12'si (%31) kadın, 27'si (%69) erkek ve ortalama yaşları 63,2±10,99 yıldı. Ondokuz medikal torakoskopi sağ plevral efüzyon nedeni ile 21 medikal torakoskopi ise sol plevral efüzyon nedeni ile yapılmıştı. Hastalar 13,75±6,77 gün yatmışlardı ve 6,93±4,02 gün toraks tüpü ile takip edilmişlerdi. Medikal torakoskopiden elde edilen plevral sıvının görünümü ile sıvı sitolojisi arasında ilişki bulunamadı. Pariyetal plevra görünümü yaygın nodül olan hastalarda tanı başarısı diğer plevra görünümlerine göre daha yüksek bulundu (p<0,01). Kırk medikal torakoskopiden sadece bir hastaya tüberküloz tanısı konulmuştu. Sadece 5 (%12,5) hastada minör komplikasyonlar görüldü. Hiç major komplikasyon ve medikal torakoskopiye bağlı ölüm görülmedi. Yirmi hastaya talk plöredez yapılmıştı; bunlardan 17'si (%85) başarılıydı. Talk pudraj ve sulu talk yapılan hastalarda plöredez başarısı arasında fark görülmedi. Kadınlara yapılan medikal torakoskopilerin tanı başarısı daha yüksek iken, plöredez başarısı kadınlar ve erkekler arasında aynı bulundu. Medikal torakoskopi işlemi sonrası 26 (%65) hastaya tanı konmuştu. Bunlardan 21 tanesi malign hastalıklar, 5 tanesi benign hastalıklardı. En sık konulan tanı ise %27,5 ile adenokarsinomdu. Nonspesifik plevrit tanısı alan hastaların bir yıllık takibi sonrası medikal torakoskopinin tanı başarısı %97 olarak bulundu. Sonuç: Medikal torakoskopi, plevral efüzyonların tanısında ve tedavisinde basit, etkin ve güvenilir bir yöntemdir. Plevral efüzyonların tanısında özellikle malignite düşünülüyorsa torasentezden sonra kapalı plevra biyopsisi yerine medikal torakoskopinin yapılması gerektiğini düşünüyoruz. Ülkemizde bu teknikle ilgili tecrübelerimiz arttıkça plevral efüzyonlara daha az invaziv yöntemle ve daha başarılı bir şekilde tanı konacağını düşünüyoruz.

Aim: To evaluate the effectiveness and safety of medical thoracoscopy in differential diagnosis of pleural effusions and by reviewing our experience on such a rarely performed in our country and which we have implemented recently, to provide a basis for improving the results of future performance. Material and Method: That retrospective study has been constructed by collecting data from both the patients evaluated in chest clinics and the patients from other clinics assessed via consultations who underwent medical thoracoscopy between 18 June 2007 ? 31 December 2008. Demographic features and the details in accompanying diseases and diagnostic components were studied. Results: The mean age of the 39 patients who undewent mediacal thoracoscopy, 12 (%31) of the female, 27 (%69) of the male was 63,2±10,99 years old. Right sided thoracoscopies were done in 19 patients; 21 of the thoracoscopies were left sided. Patients were hospitalized for 13,75±6,77 days and they were followed for 6,93±4,02 days with chest tube. There was no relations between the apperence of pleural fluid and cytology of each. The diagnostic success rate was higher in diffuse nodularity of parietal pleura than the other findings during exploration (p<0,01). Only one patient was diagnosed as tuberculosis among 40 medical thoracoscopies. Minor complications were seen in 5 (12,5%) patients. No major complication or death related with medical thoracoscopy were occurred. Talc pleurodesis were done in 20 patients; 17 of them (85%) were successful. There was no difference on treatment success rate between talc pudrage and talc infusion. Diagnostic success rate was higher in females while pleuredesis success rate was similar females and males. In 26 (65%) patients, a diagnosis was obtained via medical thoracoscopy. Among them, 21 patients had malign diseases and 5 patients had benign diseases. The most frequent diagnosis was adenocarsinoma with 27,5%. Considering nonspesific pleuritis diagnoses as true after one year follow-up period, the diagnostic success of medical thoracoscopy was found as 97%. Conclusion: Medical thoracoscopy is a simple, effective and safe procedure for the diagnosis of pleural effusions. Especially when the malignancy is being suspected, medical thoracoscopy may have priority after thoracentesis instead of closed biopsy of parietal pleura. We think that increasing amount of experience on that technique in our country would lead success in diagnosing pleural effusions more accurately and less invasively.