P63 ekspresyonunun akciğer kanseri prognozuna etkisi ve akciğer kanseri alt tip ayırıcı tanısındaki olası yararlılığı

Abstract

Bu çalışmada, immunohistokimyasal p63 ekspresyonunun akciğer kanserinde ayırıcı tanıya katkısı, p63 ekspresyonunun ve çeşitli klinikopatolojik değişkenlerin prognoz üzerine etkisi araştırıldı. Seçilmiş sayıda olguda RT-PCR yöntemi ile mRNA analizi yapılarak, mRNA analizinin ayırıcı tanıya ve akciğer tümörlerinin histogenezine katkısı belirlendi. İmmünohistokimyasal olarak p63 ekspresyonu 62 olguda değerlendirildi. Seçilmiş 6 olguda RT-PCR yöntemi ile mRNA analizi yapıldı. 57 olgunun klinik izlem verilerine ulaşıldı. Hastaların takip süreleri 1-42 ay arasında değişmekteydi. P63 indeksi ile değerlendirildiğinde 25 skuamöz hücreli karsinom olgusunun 24'ünde (%96) şiddetli boyanma görüldü. 20 adenokarsinom olgusundan pozitif boyanan 6 olguda ve 1 büyük hücreli karsinomda (nöroendokrin karsinomlar hariç), hafif şiddette boyanma saptandı. İstatistiksel olarak P63 boyanması gruplar arasında skuamöz hücreli karsinom lehine anlamlı bulundu (p<0.001 ). Skuamöz hücreli karsinomların % 40'ında skuamöz karsinoma insitu saptanırken, adenokarsinomların hiçbirinde saptanmadı. İstatistiksel olarak skuamöz karsinoma insitu açısından, skuamöz hücreli karsinom ve adenokarsinom arasında belirgin anlamlı fark mevcuttu (p=0.002). 12 skuamöz karsinoma insitu lezyonunun tamamında p63 boyanması şiddetli olarak gözlendi. 6 atipik adenomatöz hiperplazili olgunun %83.3'ünde boyanma görülmedi. RT-PCR ile p63 için mRNA analizi yapılan 6 olguda DN p63'ün dağılımı skuamöz hücreli karsinom olgularının tamamında güçlü pozitif, mukoepidermoid karsinom olgusunda güçlü pozitif, adenokarsinom olgusunda zayıf pozitif, karsinoid tümör olgusunda negatifti. TA p63 ise normal akciğer parankiminde güçlü pozitifken, bir skuamöz hücreli karsinom olgusu haricinde tümörde negatif saptandı. Bu çalışmada kliniko-patolojik parametrelerden tümör çapı dışındakiler ile sağkalım arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Ancak 3 cm üzerinde tümörü olan olgularda daha kötü bir prognoz olduğu saptandı (p=0.02). P63 boyanma indeksi ve kliniko-patolojik parametreler arasında ilişki saptanmadı (p *0.05). Skuamöz karsinoma insituların tümünde saptadığımız kuvvetli p63 pozitifliği, atipik adenomatöz hiperplazilerdeki belirgin negatiflik, bu iki tümörün kökeninin farklı yollar izlediği yolunda işaretler vermektedir. Bu konuda daha büyük serilerde yapılan genetik çalışmalara ihtiyaç vardır. İmmünohistokimyasal olarak p63 boyanmasının az differansiye skuamöz hücreli karsinomda yaygın ve kuvvetli pozitiflik göstermesi, skuamöz hücreli karsinomu adenokarsinomdan ayırmada, yine skuamöz hücreli karsinomu büyük hücreli nöroendokrin karsinomdan ayırmada kullanışlı bir belirleyici olduğunu düşündürmüştür. Ayrıca RT-PCR sonuçlarımız, kuvvetli boyanmayan az differansiye adenokarsinom ve hiç boyanma izlemediğimiz büyük hücreli nöroendokrin karsinomlarda immünohistokimyasal incelemeye rağmen tanı zorluğu oluştuğu noktada, genetik olarak p63'ün mRNA düzeyinde saptanmasından faydalanabileceğimizi göstermiştir.

The aim of this study was to investigate whether there was a correlation between p63 expression, diffferential diagnosis of lung carcinoma and prognosis. Additionally, putative effects of clinicopathological variables on prognosis was also examined. mRNA analyses was done simultaneously by RT-PCR method in the selected cases. Overall data was evaluated whether it has any effect on differential diagnosis of lung carcinoma and clarifying in histogenesis of lung tumors. Expression of p63 in 62 lung carcinomas were investigated immunohistochemically. mRNA analysis using RT-PCR method was done in selected 6 cases. Fiftyseven cases were followed up until time of death or median survival time of 16.72±10.6 months, ranging from 1 to 42 months. When cases were evaluated for p63 staining, 24 of 25 (%96) squamous cell carcinomas were strongly positive. Six of twenty adenocarcinomas and one (%100) large cell carcinoma (except neuroendocrine carcinoma) were mild positive. p63 staining was statistically significant for favoring squamous cell carcinoma than other tumors (p<0.001). Fourty percent of squamous cell carcinomas had squamous carcinoma insitu, where as adenocarcinomas had none. There was a significant statistical differrence between squamous cell carcinoma and adenocarcinoma (p=0.002). p63 was strongly positive in all of 12 squamous carcinoma insitu cases. But in %83.3 of atypical adenomatous hyperplasia, p63 was negative. Six cases, in which mRNA analysis was performed by RT-PCR method, DNp63 was strong positive in three (3/3) squamous cell carcinoma, mild positive in one (1/1) adenocarcinoma, negative in carcinoid tumor. TAp63 was strong positive in nontumoral lung, but was negative in all tumors, except one squamous cell carcinoma. In this study, there was no correlation between clinicopathological variables and overall survival, except tumor diameter. Tumors that are more than 3 cm in diameter had worse prognosis than others (p=0.02). There was no correlation between clinicopathological variables and p63 staining. Significant positive staining in all squamous carcinoma insitu and negative staining in atypical adenomatous hyperplasia reveal clues that these two tumors had different pathways in tumorogenesis. Our data suggested that when poorly differentiated squamous cell carcinoma had strong and widespread staining for p63 immunohistochemically, p63 can be a useful marker in differentiating squamous cell carcinoma from adenocarcinoma and squamous cell carcinoma from large cell neuroendocrine carcinoma. Our RT-PCR results also reveal that, along with immunohistochemical staining, when diagnosis is difficult in poorly differentiated adenocarcinoma and large cell neuroendocrine carcinoma, evaluating mRNA of p63 can be useful.