Gestasyonel diabetes mellitus tanı ve taramasında serum resistin ve omentinin yeri

Abstract

Gestasyonel Diabetes Mellitus (GDM), ilk kez gebelikte saptanan, değişik şiddet derecelerinde olabilen hiperglisemi ile seyreden karbonhidrat intoleransıdır. GDM, gebeliklerin yaklaşık %1-6' sında görülür ve Tip 2 DM gelişimi açısından anne için risk faktörüdür. Bu çalışmada amacımız, GDM tanısı alan hastalarda ve glukoz intoleransı olmayan normal gebelerde, tanı esnasında (24.-28. gebelik haftasında) ve gebeliğin ilerleyen haftalarında (32.-37. gebelik haftasında) serum resistin ve omentin değerlerini saptamak ve bu değerlerin ve bu değerlerdeki anlamlı değişikliklerin GDM taramasında kullanılıp kullanılamayacağını araştırmaktır. Bu çalışmaya 24.-28. gebelik haftasında GDM tanısı almış 29 hasta ve glukoz intoleransı tespit edilmeyen 30 normal gebe alındı. Antenatal takiplerine devam etmeyen ve gebelik süresince tanımlanan komplikasyonları gelişen gebeler çalışma dışı bırakıldı (n:9). İstatiksel değerlendirme, kalan 25 GDM' li hasta ve 25 glukoz intoleransı olmayan gebe üzerinden yapıldı. 24.-28. gebelik haftasında ve 32.-37. gebelik haftasında serum resistin ve omentin konsantrasyonları ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent Assas) yöntemi ile ölçüldü. Gruplar arasında ölçümlerdeki farlılıklar incelendi. Ayrıca çalışma ve kontrol grupları arasında yaş, gravida, parite, abortus, sosyoekonomik durum, antropometrik özellikler açısından farlılıklar incelendi. Serum resistin ve omentin düzeylerinin GDM için tarama testi olarak kullanılıp kullanılamayacağı 50 gr glukoz tarama testi referans alınarak araştırıldı. GDM' li hastalarda 24.-28. gebelik haftasında maternal serum resistin seviyeleri normal gebelere göre anlamlı olarak yüksekti (p=0,045<0,05). Fakat omentin düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p>0,05). Hem hasta hem kontrol grubunda 32.-37. gebelik haftalarında serum resistin seviyeleri 24.-28. gebelik haftasına göre anlamlı yüksekti. GDM' li gebelerde 32.-37. hafta maternal serum omentin düzeylerinde normal gebelere göre meydana gelen artış (p=0,037<0,05) istatistiksel olarak anlamlıydı. Oysa kontrol grubundaki olguların 24-28. hafta omentin değerine göre 32-37. hafta omentin değerinde meydana gelen artış istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,058>0,050). ROC eğrisi altında kalan alan 50 gr glukoz tarama testi için 0,97, resistin için 0,650, omentin için 0,410 bulundu. Sonuç olarak, GDM' li gebelerde serum resistin konsantrasyonları glukoz intoleransı tespit edilmeyen gebelerden anlamlı yüksek olduğu bulunmuştur ve GDM' li gebelerdeki serum resistin konsantrasyonları gebelik haftası arttıkça arttığı saptandı. Bu bulgular maternal serum resistin düzeylerinin GDM taramasında kullanılabileceğini düşündürmektedir. Resistin için ROC eğrisi altında kalan alan 0,5' den büyük olduğundan resistinin tarama testi olarak tanısal değerinin olabileceği düşünülmektedir.

Gestational Diabetes Mellitus (GDM) is defined as glucose intolerance of various degrees that is first detected during pregnancy. Prevalence of GDM is 1-6 %, and also GDM has increased propensity for the development of type 2 diabetes for women. The aim of investigations that, this study was designed to determine serum resistin and omentin levels in patient with GDM and normal pregnant women without glucose intolerance within 24-28 and 32-37 weeks of gestation. Furthermore our aim was to asses whether the changes in these parameters during the pregnancy can be used in scanning of GDM in clinical practice. Twenty nine patients and 30 normal pregnant women without glucose intolerance within 24th-28th weeks of gestation were included in this study. Four subjects in study group and 5 pregnant women in control group were excluded because of incomplete antenatal visits and developing of pregnancy complications. Statistical analysis was performed for the rest of 25 GDM and 25 normal pregnant women without glucose intolerance. In terms of all studied parameters including age, gravity, parity, abortions, and social-economic status, anthropometric characteristics, serum resistin and omentin levels in 24th-28 and in 32nd-37th weeks of gestation, the study and the control groups were compared. Serum resistin and omentin levels were measured with ELISA (Enzyme-Linked ImmunoSorbent Assas). It was investigated whether serum resistin and omentin levels can be used for the scanning of GDM in introducing serum glucose level (threshold: 140 mg/dl) following ingestion of a 50 g glucose load as reference point. In addition, the cut-off values, area under curves (AUC), sensitivity, and specificity were calculated by the receiver operating characteristic (ROC) curve technique with 95% confidence intervals (CI) for resistin and omentin. Serum resistin concentrations were significantly higher in GDM patients but there was no significant difference in omentin levels between the group. In 32nd-37th weeks of gestation, serum resistin concentrations were higher than in 24th-28th weeks of gestations for both groups. Serum omentin concentrations were higher in GDM patients than in the group of patients with normal pregnancy in 32nd-37th weeks of gestation. However lower serum omentin levels were observed in control group than in study group im 24th-28th gestational weeks. In conclusion, serum resistin levels in women with GDM were higher than in control patients. The increase in serum resistin level in women with GDM was positively correlated with gestational weeks. Being a study to develop a nomogram, this study concludes that cut-off values of >0.50 for resistin was statistically significant. Although the few numbers of the subjects in this study were included, these observations suggest that maternal serum resistin levels can be used for scanning GDM. The chances in serum resistin levels during the pregnancy may give more interesting results even though long-term studies are needed to evaluate resistin activity in GDM.