Temporal lob epilepsisinde depresyon ektanısı ve bilişsel işlevler: Kantitatif EEG araştırması

Abstract

Bu çalışmada, temporal lob epilepsisinde depresyon ektanı oranı, bu ektanı varlığının klinik ve bilişsel işlevlere etkisinin, KEEG değerleriyle birlikte değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji polikliniğinde takip edilmekte olan interiktal dönemdeki 30 temporal lob epilepsi tanılı hasta, Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Kliniğine başvuran ve ilaçsız 25 major depresyon tanılı hasta ve 15 sağlıklı kontrol alındı. Çalışmaya katılan tüm hasta ve kontrollere KEEG çekimleri yapılmış ve yürütücü işlevler, bellek ve dikkati değerlendiren nöropsikolojik testler uygulanmıştır. Katılımcılara sosyodemografik veri formu, Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği, Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği, Beck Umutsuzluk Ölçeği, Özkıyım Düşüncesi Ölçeği ve Özkıyım Davranışı Ölçeği ile DSM-IV Yapılandırılmış Klinik Görüşmesi SCID-I uygulanmıştır. Temporal lob epilepsi hastalarında %46,6 oranında major depresyon ektanısı saptandı. Klinik ve sosyodemografik özellikler açısından depresyon ektanılı hastaların evlilik, çalışma düzeni, tedavi uyumları daha kötüydü. Klinik olarak nöbet sıklığı daha fazlaydı. Özkıyım öyküsü depresyon ektanısı olan grupta depresyonsuz gruba göre 5 kat daha fazlaydı. Depresyon ektanılı temporal lob epilepsi ve depresyon grubunda sağlıklı kontrol ve depresyonsuz TLE hastalarına göre tüm klinik değerlendirme ölçek puanlarının yüksek olduğu görüldü. Nöropsikolojik performans açısından değerlendirildiğinde epilepsi grubunda nöropsikolojik testlerde özellikle belleğin alt testlerinde performansın kötü olduğu, depresyon ektanısının bu kötü performansı daha fazla bozmadığı görüldü. Depresyon grubunda yürütücü işlev performansı ile özkıyım riski arasında anlamlı bir ilişki vardı. KEEG incelemelerinde kontrol ve depresyon grubuyla karşılaştırmalarda epilepsi grubunda delta, depresyon ektanılı epilepsi grubunda ise teta aktivite artışı dikkat çekiciydi. Bu çalışmadan elde edilen bulgularla depresyon ektanısının temporal lob epilepsisinin klinik görünümünü etkilediği, özkıyım riskini belirgin olarak arttırdığı ve KEEG incelemesinin hastaların değerlendirmesinde yardımcı bir değerlendirme aracı olabileceği düşünülmüştür.

The goal of this research was to determine comorbidity of depression in TLE and to analyse the effect of this comorbidity on clinical features and neuropsychological performance of the TLE by using QEEG measurement. This study was performed on patients admitted to routine outpatient services of neurology and psychiatry departments at Pamukkale University Faculty of Medicine. Computarized EEG was recorded from individual diagnosed with unmedicated new diagnosed major depressive disorder (n=25), temporal lobe epilepsy (n=30) using Structured Clinical Interview for DSM-IV and from 15 healthy controls. All subjects have been administered neuropsychological tests battery including executive functions, memory, attention tasks and Hamilton Depression Rating Scale, Hamilton Anxiety Rating Scale, Beck?s Hopelessness Scale, Suicidal Behavior Rating Scale, Suicidal Ideation Rating Scale and sociodemografic data form. The depression comorbidity among patients with temporal lobe epilepsy were 46,6%. As regards the clinical and sociodemographic characteristics, epilepsy patients with comorbid depression had worse marital status, regular employment and treatment compliance outcomes than nondepressive epilepsy group and major depression group, and the seizure frequency in epilepsy comorbid depression group was higher than epilepsy group. Epilepsy patients with comorbid depression had history of suicidal behavior five times higher than the epilepsy group. Outcomes measurements in all clinical rating scales were higher in epilepsy patients with comorbid depression and the depression group than the other two groups. As regards the neuropsychologic performance, the epilepsy group showed poor performance on neuropsychologic tests, especially the sub-tests of memory functions but comorbidity with depression did not cause further cognitive impairment. There was a significant positive correlation between executive functions and suicide risk in depression group. The increase in teta band activity was significant in comorbid depression epilepsy group and the increase delta band activity was significant in epilepsy group. Our findings in this study suggested that comorbidity with depression affects clinical presentation and increase suicidal behavior risk. QEEG methods may be usefull to investigate the relationship between temporal lobe epilepsy and depression.