Hipertiroidi ile seyreden benign tiroit hastalarında radyoaktif iyot tedavisi için optimum radyoaktif iyot dozunun belirlenmesi

Abstract

Bu çalışmada kliniğimizde hipertiroidi nedeniyle sabit düşük doz iyot-131 (I-131) tedavisi alan benign tiroit hastalarının verilerini inceleyerek, tedavi sonuçlarını etkileyebilecek tüm klinik etmenler değerlendirip hipertiroidi tedavisinde kliniğimizde uyguladığımız sabit I-131 dozunu belirleme yaklaşımımızın etkinliğini belirlemeyi amaçladık. Temmuz 2002 ile Şubat 2008 tarihleri arasında kliniğimizde sabit düşük doz I-131 tedavisi alan 140 hastanın verileri arşiv dosyalarından kohort olarak geriye dönük değerlendirildi. Hipertiroidizm nedeniyle radyoaktif iyot tedavisi (RIT) için kliniğimize başvuran ve tedavi sonrası takibini tamamlamış olan 15'i Graves hastalığı (GH), 36'sı toksik adenom (TA) ve 52'si toksik multinodüler guatr tanılı (TMNG) toplam 103 hasta çalışmaya alındı. Hastaların yaşı, cinsiyeti, eşlik eden tiroit dışı hastalıkları, kullandıkları antitiroit ilaç (ATİ) türü ve süresi, aldıkları I-131 dozu, RIT sonrası tedaviye cevap ve cevap süresi kaydedildi. Graves hastalarında RIT sonrası hipotiroidi veya ötiroidi gelişimi, toksik nodüler guatr hastalarında ötiroidi gelişimi tedaviye yanıt olarak kabul edildi. Yüzüç hastanın 71'i kadın ve 32'si erkekti. Hastaların yaş ortalaması 60 ± 12 yıldı. Graves hastalarına ortalama 9 ± 2 mCi (aralık: 5 - 12 mCi, 185 - 444 MBq), toksik nodüler guatr hastalarına ise ortalama 18 ± 4 mCi (aralık: 10 - 25 mCi, 370 - 925 MBq) I-131 tedavisi uygulandı. Tedaviye yanıt kriterlerimize göre I-131 tedavisi sonrası kür oranlarımız GH için % 73.3, TA için % 55.6 ve TMNG için % 65.4'dür. Hastalar 6 ile 48 ay arasında ortalama 9 ± 6 ay takip edildi. Doksan hastaya tek doz, 13 hastaya iki doz I-131 uygulandı. Graves ve TA'lu hastaların 10'unda, TMNG'lı hastaların 13'ünde hipotiroidi tablosu izlendi. Tek doz uygulamasından sonra grupların hipotiroidiye giriş süreleri GH ve TA için 3 ± 1 ay, TMNG için 4 ± 1 aydı. İkinci doz uygulaması sonrası elde edilen toplam kür oranları GH için % 93.3, TA için % 63.9 ve TMNG için % 71.2'dir. Hipertiroidi ile seyreden benign tiroit hastalıklarının I-131 ile ayaktan tedavisinde bölümümüzün kullandığı sabit I-131 dozları hastaları etkin bir şekilde tedavi etmektedir. Graves hastalarında 5 - 10 mCi (185 - 370 MBq), TA ve TMNG hastalarında 20 - 25 mCi (740 - 925 MBq) I-131 dozları optimum sabit dozlar olarak güvenle kullanılabilir.

The present study aimed at the evaluation of patients with benign thyroid disease that received a fixed low dose of iodine-131 (I-131) in our institution for the treatment of hyperthyroidism, in an attempt to examine the effectiveness of our fixed I-131 dose through the analysis of all clinical factors that may influence treatment outcomes. Medical records of 140 patients that received a fixed low dose of I-131 treatment in our institution between July 2002 and February 2008 were retrospectively reviewed. A total of 103 patients that had received radioactive iodine treatment (RIT) for hyperthyroidism with available complete follow-up data were included: 15 patients with Graves? disease (GD), 36 patients with toxic adenoma (TA), and 52 patients with toxic multinodular goiter (TMNG). Age, sex, concomitant conditions other than thyroid disease, type and treatment duration of antithyroid medications, I-131 dose administered, and the presence and duration of response to RIT were recorded for each patient. Development of hypothyroidism or euthyroidism following RIT was considered as treatment response for patients with Graves? disease, whereas development of euthyroidism was an indication of treatment response for patients with toxic nodular goiter. Of 103 patients, 71 were female and 32 were male (mean age: 60 ± 12 years). The mean I-131 doses administered to patients with Graves? disease and toxic nodular goiter were 9 ± 2 mCi (range: 5 - 12 mCi, 185 - 444 MBq) and 18 ± 4 mCi (range: 10 - 25 mCi, 370 - 925 MBq), respectively. Based on our treatment response criteria, our cure rates for GD, TA, and TMNG were 73.3%, 55.6%, and 65.4%, respectively. The mean duration of follow-up was 9 ± 6 months (range: 6 to 48 months). Ninety patients received single dose and 13 patients received two doses of I-131. Hypothyroidism developed in 10 patients with Graves? disease and TA, and in 13 patients with TMNG. The mean time to hypothyroidism following a single dose was 3 ± 1 months for patients with Graves? disease and TA, and 4 ± 1 months for TMNG patients. Cumulative cure rates following the second doses were as follows: 93.3% for GH, 63.9% for TA, and 71.2% for TMNG. The fixed I-131 doses used in our institution for the ambulatory treatment of benign thyroid diseases associated with hyperthyroidism were found to be effective. Optimal and safe doses of I-131 are 5 - 10 mCi (185 - 370 MBq) for patients with Graves? disease and 20 - 25 mCi (740 - 925 MBq) for patients with TA or TMNG.