Farelerde kokain intoksikasyon modelinde alfa-metil dopa, deksmetotimidin, moksonidin etkinliğinin değerlendirilmesi

Abstract

Akut kokain toksisitesi fare modelinde alfa-metil dopa, deksmetotimidin ve moksonidinin etkinliklerini araştırılarak kokain toksitesi üzerine etkileri araştırılmıştır. Bunun için 100 tane erkek CF1 faresi deneysel çalışma öncesinde 4 gruba randomize edildi. Bu gruplara intraperitoneal yoldan 200mg/kg alfa-metil dopa, 0.25 mg/kg moksonidin, 40 µgr/kg deksmedotimidin ve 0.5 ml Salin uygulandı. Bu uygulamadan 10 dakika sonra letal dozun %70' i olan 105 mg/kg kokain intraperitoneal yoldan uygulandı. Tüm gruplardaki fareler nöbet aktivitesi (mısır patlağı şeklinde sıçrama, tonik klonik aktivite ya da doğrulma refleksinin kaybı) ve ölüm açısından kokain uygulamasından sonraki 30 dakika boyunca hangi ilacın uygulandığını bilmeyen araştırmacı (kör gözlemci) tarafından takip edildi. Elde edilen bulgular Plasebo ile karşılaştırıldığında tüm gruplar arasında nöbet ve ölüm açısından anlamlı fark tespit edildi (p<0,05). deksmetotimidin salin ile karşılaştırıldığında nöbet ve ölümü önleme açısından en yüksek etkinliğe sahip olduğu bulundu (p<0,05). Alfa-metil dopa ve deksmetotimidin grupları nöbet aktivitesi açısından karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0.05), ölüm açısından karşılaştırıldığında ise istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05). Moksonidin ve deksmetotimidin grupları ölüm ve nöbet aktivitesi açısından karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05) Böylece bu çalışma sonucunda; deksmetotimidin kokaine bağlı nöbet ve ölümü engellemede etkili olabileceği düşünülmüştür. Tek başına alfa-metil dopa, moksonidin nöbet ve ölümü engellememektedir.

The study object is to evaluate the efficacies of pretreatment dexmedetomidine, moxonidine and alpha-methyl dopa in a mouse model for acute cocaine toxicity. For this study are used one hundred male (30-35 gram) CF-1 mice were randomized to 4 groups in this experimental study. Then all animals received intraperitoneal injections of moxonidine (25 mg/kg), dexmedetomidine (40 µg/kg), alpha-methyl dopa (200 mg/kg) or saline (saline only) as a pretreatment. Ten minutes later, all animals intraperitoneally received 105 mg/kg cocaine (an estimated lethal dose to 70%). All of the animals in each group were observed for the seizures (popcorn jumping, tonic-clonic activity, or a loss of the righting reflex) and lethality over the following 30 minutes by a blinded observer. The result is there were significant differences among all groups in terms of seizure and lethality (p<0.05) with respect to placebo. The dexmedetomidine showed the highest protective effect in terms of seizures and death relative to saline (p<0.05). There were no significant differences among moxonidine and alpha-methyl dopa groups in terms of seizure (p> 0.05) but there were difference of death (p< 0.05). There were no significant differences among moxonidine and alpha-methyl dopa in terms of seizure and death to saline (p> 0.05). As a conclusionis that this study suggests that dexmedetomidine may be more effective than moxonidine and alpha-methyl dopa only for the prevention of cocaine-induced seizure and lethality. However, moxonidine and alpha-methyl dopa only does not prevent cocaine- induced seizure and lethality.