Klinik izole sendrom ve relapsing-remitting multipl skleroz tanıları ile takip edilen hastalarda demyelinizan hastalık seyir sürecinde dengesizlik

Abstract

Multipl sklerozlu hastalarda denge sorunları ve düşmeler çok sık gözlemlenmekte olup başlangıç semptomu olarak karşımıza çıkabilmektedir. Demiyelinizan hastalık sürecinde düşme riskinin azaltılması ile kişinin bağımsızlığı artacak dolayısıyla düşmeye eşlik eden mortalite, morbidite ve ekonomik kayıplar azalacaktır. Bu çalışmanın amacı klinik izole sendrom (KİS) ve relapsing-remitting multiple skleroz (RR-MS) tanılı hastalarda denge, postural instabilite ve düşme riskinin klinik ve postürografik değerlendirme ile incelenmesidir. 30 KIS'li hasta (20 kadın,10 erkek) ve 30 RR-MS'li (18 kadın, 12 erkek) tanılarını almış 60 hasta ile birlikte 30 kişilik sağlıklı kontrol (13 kadın, 17 erkek) grubu olarak toplam 90 kişi çalışmaya dahil edildi. Her iki hasta ve kontrol grubuna ait demografik veriler, bilgisayarlı posturografi verileri ve fonksiyonel denge değerlendirme testlerinden (Berg Denge Ölçeği-BDÖ ve Aktiviteye Özgü Denge Güvenlik Ölçeği-ABC) elde edilen veriler karşılaştırıldı. Expanded Disability Status Scale (EDSS) klinik bir değerlendirme ölçütü olarak yalnızca RR-MS grubunda uygulandı. Sonuçta, klinik olarak BDÖ ve ABC ile yapılan değerlendirmeler KIS ve RR-MS hastalarında, kontrol grubuna göre anlamlı farklılık olduğunu ancak hasta gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığını ortaya koydu. Posturografide ise global düşme riskinin ve denge indekslerinin KIS ve RR-MS hastalarında, kontrol grubuna göre anlamlı farklılık olduğunu ancak hasta gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı gösterildi. Bu çalışmada dengenin de demiyelinizan hastalık sürecinde çok erken aşamada etkilenmeye başladığı ilk kez ortaya konmuştur. Buna ek olarak demyelinizan hastalık seyrinde denge değerlendirmesini yaparken fonksiyonel denge değerlendirme testlerinden olan özellikle BDÖ'nün sonrasında ABC'nin verilerinin de klinik pratikte en az posturografi verileri kadar kullanılabilir olduğunu sonucuna ulaşılmıştır.

Balance disorders and falls can be often seen and appear as initial symptoms at the onset of Multiple sclerosis. Decreasing risk of the falls during demyelinating process, independency of patients will be increased and mortality, morbidity and economic loss related with falls can be reduced. The aim of this research was to examine balance, postural instability and fall risk by clinic and posturographic evaluation in diagnosed Clinical İsolated Sendrom (CIS) and relapsing-remitting multiple sclerosis (RR-MS) patients. 30 CIS patients (20 female, 10 male) and 30 RR-MS patients (18 female, 12 male) making up a sum of 60 patients and 30 healty voluntary subjects (13 female, 17 male), totally 90 subjects were admitted to study. Demographic findings, detailed computerized posturographic data and information derived from Berg Balance Scale (BBS), Activities-specific Balance Confidence Scale (ABC) for functional balance tests of both patients and control groups were compared. Expanded Disability Status Scale (EDSS) was used only in RR-MS group as a cinical measurement tool. As a result, clinical assessments with BBS and ABC revealed that there was significiant difference between CIS and RR-MS patients compared with control group on the other hand, there was no statistically significant difference between CIS and. RR-MS. It was shown that global fall risk and stability index in posturography was statistically different in patient and control groups but there was no statistically significant differance between RR-MS and KİS patients. In this study, it was shown for the first time that balance was effected in the very early stages of demyelinating diseases. In addition, it was found that functional balance assessment tests namely BBS and ABS to a lesser extend for making balance evaluation could be utilized in clinical practice as valuable as posturographic data results.