Endorektal MRG ile prostat kanserinin yerini belirlemede T2 ağırlıklı ve difüzyon ağırlıklı görüntülemenin rolü

Abstract

Bu çalışmada prostat biyopsisi planlanan olgularda, tek başına ve birlikte, T2 ağırlıklı (T2A) ve difüzyon ağırlıklı endorektal prostat manyetik rezonans görüntülemenin (MRG) prostat kanserini saptamada ve yerini belirlemedeki etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık. Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyodiagnostik Anabilim Dalı'ında Eylül 2007- Mart 2009 tarihleri arasında prostat spesifik antijen değeri ?2.5 ng/dl veya parmakla rektal muayenesi pozitif olan, biyopsi planlanan 43 olguda, biyopsi öncesi 1.5 Tesla MRG cihazı ile endorektal sarmal kullanılarak prostat MRG incelemeleri yapıldı. Aksiyel, sagittal ve koronal planlarda T2A ve aksiyel planda T1A rutin görüntülerin alınmasını takiben, b=800 s/mm² değeri kullanılarak aksiyel planda difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) yapıldı. Her olguda prostat dokusu sağ ve solda, baz, orta ve apeks olmak üzere altı kadranda incelendi. Her kadrandaki periferal gland değerlendirilerek (n=258), T2A'da şüpheli hipointensite varlığı ve DAG'da tespit edilen en düşük ADC (?Apparent Diffusion Coefficient'') değeri kaydedildi. Transrektal ultrason rehberliğinde 18G biyopsi iğneleri ile tanımlanan her kadrandan ikişer adet olmak üzere 12'li sistematik prostat biyopsisi yapıldı. Kırküç olgunun 21'inde ve 258 kadranın 69'unda, biyopsi ile prostat kanseri saptandı (Median Gleason skoru 7). DAG incelemede malignite saptanan kadranlardaki ortalama "ADC? değeri (0.94 ± 0.32 x 10-3 mm²/s), malignite saptanmayan kadranlardaki ortalama "ADC? değerinden (1.58 ± 0.36x10-3 mm²/s) daha düşük bulundu (p<0.001). DAG inceleme için, yapılan ROC (?Receiver Operating Characteristic?) analizine göre ADC ?1.2 x10-3 mm²/s değerleri eşik değer olarak kabul edildi. Malign dokularda düşük bulunan ADC değerleri ile Gleason skoru arasında istatistiksel olarak negatif korelasyon saptandı. Endorektal MRG'nin prostat kanserini saptanmada ve yerini değerlendirmedeki duyarlılığı, özgüllüğü, pozitif kestirim değeri, negatif kestirim değeri ve doğruluk oranı T2A için sırasıyla %71, %77, %53, %88, %76, yalnız DAG için %84, %82, %63, %93, %83, T2A+DAG birlikte değerlendirildiğindeyse %81, %92, %78, %93, %89 bulundu. T2A ve DAG birlikte değerlendirilerek yapılan endorektal prostat MRG ile periferal glandda prostat kanserinin saptanması ve yerinin belirlenmesinde T2A+DAG'ın ve ?tek başına kantitatif DAG?ın, ?tek başına T2A?ya göre tanısal performansları yüksek bulundu. T2A+DAG'ın ?yalnız kantitatif DAG?a göre tanısal performansı ise benzer düzeyde saptandı.

In this study, we aimed to evaluate T2?weighted imaging (T2WI), diffusion?weighted imaging (DWI), and the combination of these MR techniques (T2WI+DWI), in the detection and localization of prostate cancer. Between October 2007 - May 2009, in the radiology department of medical school of Pamukkale University, a total of 43 patients with serum prostate specific antigen levels of ?2.5 ng/ml or positive digital rectal examinations were evaluated by T2WI and DWI (b value = 800 s/mm2) using an endorectal coil at 1.5 T, before a systematic 12-core biopsy. The peripheral zone of the prostate was divided into base, mid, and apex and left and right halves, thus yielding six regions (n=258 sextants). The lowest apparent diffusion coefficient (ADC) values of each sextant in the peripheral zone were recorded. Using 18G biopsy needle, two core biopsies were obtained from each sextant under transrectal ultrasound guidance. Prostate cancer was pathologically detected in 21 of the 43 patients, and in 69 of 258 sextants (median Gleason score 7). The mean ADC values were found lower at malignant sextants (0,94±0,32 x10-3 mm²/s), than benign sextants (1,58 ± 0,36x10-3 mm²/s) (p<0.001). The receiver operating characteristic curve analysis (ROC) revealed an optimal cut-off ADC value of ?1.2 x 10-³ mm²/s to predict prostate cancer. We found statistically significant negative correlation between Gleason scores and ADC values. The sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value, and accuracy for the detection and localization of prostate cancer within peripheral zone were 71, 77, 53, 88, and 76% for T2WI; 84, 82, 63, 93, and 83% for DWI; 81, 92, 78, 93, and 89% for T2WI+DWI, respectively. Compared with T2WI, use of DWI alone or combined with T2WI improved diagnostic performances in prostate cancer detection and localization. However, overall diagnostic performances diagnostic DWI alone and T2WI+DWI were similar.