Bingöl ilinde yaşayan suriyeli sığınmacıların uyum sürecinde kamu politikalarının etkisi

Abstract

2011 yılında Suriye’de yaşanan iç savaş ve çatışmalara küresel aktörlerin taraf olmasıyla birlikte bu savaş, insanlığın gördüğü en büyük krizlerden birine dönüşmüş ve Suriye topraklarından farklı ülkelere zorunlu göçler gerçekleşmiştir. Gelinen noktada, Suriye’de yaşanan bu dramatik durumdan en fazla etkilenen ülke ise Türkiye olmuştur. Türkiye’nin izlediği “açık kapı” politikası sebebiyle göç edenlerin sayısı 2019 yılı Temmuz ayı itibariyle 3.6 milyonun üzerine çıkmıştır. Savaşın bitmek bilmemesi, bitse dahi güven ortamının tesis edilmesinin uzun süreceği endişesi ve geçen bu süre içerisinde Suriyeli sığınmacıların Türkiye’de belirli bir düzen kurmasından dolayı kolay kolay geri dönmeyecekleri değerlendirilmektedir. Bu nedenle Suriyeli sığınmacıların kalma süreleri uzadıkça temel haklar anlamında bazı düzenlemelerin yapılması zorunluluğu oluşmuş ve bu kapsamda çeşitli düzenlemeler yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı; Suriyeli sığınmacılar için uygulanan kamu politikalarına değinmek, bu politikaların uyum sürecine ne kadar etki ettiğini, yeterli olup olmadığını Bingöl örneği üzerinden değerlendirmektir. Çalışmada, öncelikle kavramsal ve kuramsal çerçeve açıklanmış, sonrasında Türkiye’nin Cumhuriyet döneminden bu yana izlemiş olduğu göç politikalarına temas edilerek, 2011 yılından sonra Suriyeliler bağlamında gerçekleştirilen kamu politikaları mevzuat, eğitim, sağlık, sosyal hizmetler ve yardımlar başlıklarında ele alınmıştır. Son olarak Bingöl ilinde yaşayan 40 Suriyeli sığınmacıyla yapılan derinlemesine mülakatlarla, uygulanan kamu politikalarının etkisi Bingöl ili örneği üzerinden ölçülmeye çalışılmış ve Bingöl ilinde yaşayan Suriyeli sığınmacıların, uygulanan kamu politikalarına dair memnuniyetleri, karşılaştıkları sorunlar ve beklentileri anlaşılmaya çalışılmıştır. Çalışma sonucunda, halen uygulanan kamu politikalarının kısa vadeli hak kayıplarını ve mağduriyetleri önleme amacıyla yapıldığı, uyum sürecine önemli katkılar sunduğu ancak kalıcı hale gelen sığınmacılarla ilgili, daha kapsamlı kamu politikalarının uygulanmasına ihtiyaç duyulduğu düşünülmektedir.

With the global actors being involved in the civil wars and conflicts in Syria in 2011, this war has turned into one of the biggest crises the humanity has ever witnessed and forced many people to migrate from Syria to different countries. Turkey has become the most affected country from this dramatic situation in Syria. The number of people migrating because of Turkey's "open door" policy exceeded 3.6 million as of July 2019. It is noted that it will not be easy for Syrian refugees to return their homelands because of the endless war, the concerns regarding it will take a long time to establish an environment of confidence in Syria even if the war comes to an end, and refuges having established a regular life in Turkey now. Therefore, as the time the Syrian refugees stay in Turkey elongated, some regulations have had to be made in terms of fundamental rights and various regulations have been made within this scope. The aim of the study is to address the public policies implemented for Syrian refugees and to evaluate the effect of these policies on cohesion process and whether they are sufficient through the example of Bingöl Province. In the study, first of all the conceptual and theoretical framework has been explained, and then the public policies regarding Syrian refugees implemented after 2011 have been discussed under the titles of legislation, education, healthcare, social services and social aids with references to the immigration policies that Turkey has pursued since the foundation of Republic. Finally, the effect of the public policies implemented has been tried to be measured through the example of the Bingöl province with the in-depth interviews made with 40 Syrian refugees. It has been tried to understand whether Syrian refugees living in Bingöl are pleased with the public policies implemented, what kind of problems they encounter, and what their expectations are. As a conclusion, it is considered that the public policies currently implemented aim to prevent short-term loss of rights and unjust treatments and have a significant contribution in the adaptation process. On the other hand, there is a need for more comprehensive public policies regarding refugees who have become permanent.