Ortaokul öğrencilerinde dijital oyun bağımlılığı düzeyinin yordanması

Abstract

The aim of this study is to investigate the predictive power of perceived social support, psychological resilience and self-esteem in digital game addiction. The study was carried out in four secondary schools in Bayburt city center with 211 eighth grade students. The data of this study was obtained through using “Scale of Game Addiction in Children”, “Child and Youth Resilience Scale”, “Scale of Social Support Perceived by Children and Teens”, “Rosenberg Self Respect Scale” and “Personal Information Form” that was prepared by the researcher. In the personal information form students asked about having “A Personal Cell Phone”, “A Computer”, “An Internet Connection At Home” and “Number of Siblings They Have”. Because of the data obtained in the scales were distributed and the variances were distributed homogeneously parametric statistical methods were used. According to the findings obtained from this study; there is a moderate, negative and significant correlation between the digital game addiction and the resilience (r=-.351, p<0.01), a poor, negative and significant correlation between the social support from family (r=-.291, p<0.01), poor, negative and significant correlation between the social support from friends (r=-.152 p<0.05), a moderate, positive and significant correlation between the self esteem (r=.344, p<0.01). At the same time when the multiple regression coefficients were analyzed it was seen that resilience (ß=-.238) was the one played the most important part in predicting, on the other hand self esteem(ß=.215) is coming the second yet it was observed that perceived social support has no significant affect on the matter. According to the findings of the study, it was seen that the independent variables predicted 16% of the total digital game addiction variable.

Bu çalışmanın amacı algılanan sosyal destek, psikolojik sağlamlık ve benlik saygısının dijital oyun bağımlılığını yordama gücünü araştırmaktır. Çalışama Bayburt il merkezinde bulunan dört ortaokulda ve toplamda 211 sekizinci sınıf öğrencisi ile yapılmıştır. Araştırmanın verileri ‘Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği’, ‘Çocuk ve Genç Psikolojik Sağlamlık Ölçeği’, ‘Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği’, ‘Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği’ ve araştırmacı tarafından hazırlanan ‘Kişisel Bilgi Formu’ kullanılarak elde edilmiştir. Kişisel bilgi formunda ‘Şahsi Telefona Sahip Olma’, ‘Bilgisayara Sahip Olma’, ‘Evde İnternet Bulunma’ ve ‘ Kardeş Sayısı’ gibi sorular yöneltilmiştir. Ölçeklerde elde edilen veriler normal dağılım gösterdiği ve varyanslar homojen dağıldığı için parametrik istatistik yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre, dijital oyun bağımlılığı puanları ile psikolojik sağlamlık puanları arasında orta düzeyde, negatif yönde ve anlamlı bir ilişki olduğu (r=-.351, p<0.01), aile sosyal destek puanları arasında zayıf, negatif yönde ve anlamlı bir ilişki olduğu (r=-.291, p<0.01) arkadaş sosyal destek puanları arasında zayıf, negatif yönde ve anlamlı bir ilişki olduğu (r=-.152, p<0.05) ve benlik saygısı puanları arasında ise orta düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişki (r=0.344, p<0.01) olduğu görülmüştür. Aynı zamanda çoklu regresyon katsayıları incelendiğinde dijital oyun bağımlılığının yordanmasında en önemli katkının psikolojik sağlamlık değişkeninden geldiği (ß=-.238) ikinci sırada ise benlik saygısı (ß=.215) takip ederken algılanan sosyal desteğin aile ve arkadaş alt boyutlarının modele anlamlı düzeyde katkı yapmadığı ortaya konmuştur. Çalışmada elde edilen bulgulara göre bağımsız değişkenlerin toplamda dijital oyun bağımlılığı değişkeninin %16’sını yordadığı görülmüştür.