Erken evrelerde parkinson hastalığında pramipeksol tedavisinin postüral instabilite ve düşme riskine etkisi: Klinik ve postürografik değerlendirme

Abstract

Bu çalışmada, yeni tanı alan, erken evrede olan ve daha öncesinde herhangi bir antiparkinson tedavi almayan Parkinson hastalarında denge, postüral insitabilite (Pİ) ve düşme riskinin klinik ve postürografik olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya yeni tanı almış erken-orta evrelerde herhangi bir Parkinson tedavisi almayan 31 Parkinson hastası ile herhangi bir sinir sistemi rahatsızlığı olmayan 31 gönüllü olmak üzere toplam 62 kişi kabul edildi. Hastalara ilk üç haftada 1,5 mg PM (Pramipeksol) , ikinci üç haftada 3 mg PM olmak üzere kademeli olarak PM tedavisi verildi. Global düşme riskini ölçen, merkezi vestibüler, görsel, periferik vestibüler, somatosensöriyel, alanlardaki testleri içeren detaylı postürografi çalışmaları hem hasta hem de kontrol grubunda yapıldı. Hasta grubuna PH'deki klinik değerlendirme ölçekleri olan Hoehn&Yahr (H&Y) skalası ile Birleşik Parkinson hastalığı değerlendirme ölçeği (BPHDÖ) uygulanırken, hem hasta hemde kontrol grubu denge ölçeği olan Berg denge ölçeği (BDÖ) ile değerlendirildi. Hastalara testler toplam 3 kez kontrol grubuna ise 2 kez uygulandı. Sonuçta, klinik olarak BDÖ ile yapılan değerlendirmeler Parkinson hastalarında, kontrol grubuna göre anlamlı farklılık olduğunu ortaya koydu. PM'nin denge sorunu üzerinde olumlu etkisi olduğu klinik olarak gösterildi. Postürografide ise global düşme riskinin hasta ve kontrol grubunda istatistiksel olarak farklı olmadığı ancak alt sistemler ayrı ayrı incelendiğinde Parkinson hastalarında merkezi vestibüler alanda kontrol grubuna göre daha fazla bozukluk olduğu ve PM'nin bu bozukluğu düzeltmede kısmen etkili olduğu gösterildi.

The aim of this study was to examine balance, postural instability (Pİ) and fall risk by clinic and posturographic evaluation in newly diagnosed, early stage Parkinson patients who didn?t have any antiparkinson treatment before. 31 Parkinson patients who didn?t have any antiparkinson treatment before and 31 voluntary subjects without any neurological disease totally 62 subjects were admitted to study. Patients were treated gradually increasing dose pramipexole (PM) therapy, 1,5 mg at first three weeks and 3 mg at second three weeks. Detailed posturographıc assessments which involved central vestibular, visual, peripheric vestibular, somatosensorial field tests and measured global fall risk were applied to both patient and control groups. Clinical measurament tools in Parkinson disease as Hoehn &Yahr Scale and Combined Parkinson Disease Assessment tool were used in patient group only whereas both patient and control groups were assessed with Berg Balance Scale (BBS). Patient group was assessed 3 times and control group was assessed 2 times. As a result, clinical assessments with BBS revealed that there was significant differerance in Parkinson patients when compared with control group. The positive effect of PM on balance disorder was shown clinically. It was also shown that global fall risk in posturography, wasn?t statistically different in patient and control groups but when the subsystem were examined separately, it was found that the defect in central vestibular field was were in Parkinson patients when compared with control group and PM was partially effective in the treatment of this defect