Investigation of the relationship between severity of injury, return to work, impairment, and activity participation in hand and forearm injuries

Abstract

Background: Forearm, hand injuries are the main cause of work-related disability. This study was planned to investigate the relationship between severity of injury, return to work, impairment, activity participation in patients with hand, forearm injuries. Methods: Thirty patients have had forearm, hand injuries with mean age of 31±11,13 years were participated. Injury severity was evaluated with Modified Hand and Forearm Injury Severity Scoring (MHISS) after surgery. Patients were evaluated with Jebsen Hand Function Test (JHFT), Buck-Gramko scoring at 8th week. Also grip strength was evaluated with dynamometer, disability/symptom score was evaluated with Turkish version of Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH-T) questionnaire at 12th week of injury. Results: It was found a statistically significant relation between MHISS, hand strength, time of return to work, DASH-T ve Buck-Gramko scores in patients with forearm, hand injuries (p? 0,05). It was found higher impairment level at body structure and body functions (1,86±1,47) in body functions level, writing (2,06±1,50) in activity regarding ICF framework. Conclusion: It was concluded that return to work and activity and participation is delayed in the higher score of MHISS. DASH-T scores was the most important factor in returning to work. Also there is a positive relation between return to work, activity and participation in patients.

AMAÇ: Önkol ve el yaralanmaları işle ilişkili özrün temel nedenidir. Bu çalışmada, el ve önkol yaralanmaları sonrası hastaların yaralanma ciddiyetleri ile işe geri dönüş süresi, aktivite ve katılım düzeyleri arasındaki ilişki incelendi. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya yaş ortalamaları 31±11.13 yıl (18-63 yıl) olan el ve önkol yaralanmalı toplam 130 hasta alındı. Modifiye El ve Önkol Yaralanması Ciddiyet Skorlaması (MEYCS) ile yaralanma ciddiyeti belirlendi. Yaralanmadan sonra sekizinci haftada Jebsen El Fonksiyon Testi (JEFT), Buck-Gramko skorlaması uygulandı. Bozukluk/semptom skorunun değerlendirilmesi için 12. haftada Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi’nin Türkçe versiyonu (DASH-T) kullanıldı ve kavrama kuvveti ölçümü yapıldı. Hastaların işe geri dönüş süreleri kaydedildi. BULGULAR: Çalışmanın sonunda MEYCS ile hastaların eski işlerine geri dönüş süresi, kavrama kuvveti değerleri, DASH-T skorları ve Buck Gramko skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki olduğu gözlendi (p<0.05). MEYCS ile JEFT arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişkiye rastlanmadı (p>0.05). Hastalar Uluslararası Fonksiyonellik, Özür ve Sağlık Sınıflaması Sistemi’ne (UFÖSS) göre değerlendirildiğinde; vücut işlevleri bölümünde vücut yapı ve fonksiyonları (1.86±1.47), aktivite bölümünde yazı yazmada (2.06±1.50) en yüksek bozukluk düzeyine sahip oldukları bulundu. SONUÇ: Sonuç olarak yaralanma ciddiyet düzeyinin yüksekliği aktiviteye geri dönüşü, katılımı, işe geri dönüşü geciktirmiştir. DASH-T skorlarının işe geri dönüşe en fazla etki eden faktör olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca el, önkol yaralanmalı hastalarda, aktiviteye geri dönüş ve katılım ile işe geri dönüş zamanı arasında pozitif ilişki vardır