Kafa travmalı çocuklarda bilgisayarlı beyin tomografisi bulguları ve maruz kalınan radyasyon

Abstract

Pediatrik yaş grubu hastalar sıklıkla çeşitli nedenlere bağlı kafa travmasına maruz kalmaktadır. Hastaneye başvuruda acil servis işleyişi içerisinde bu hastalara iyonizan radyasyon içeren tetkikler sıkça uygulanmaktadır. Çocuk hastaların iyonizan radyasyona daha duyarlı oldukları ve travmaların çoğunluğunun hayatı tehdit edecek boyutta olmayan hafif şiddette kafa travmaları olduğu düşünüldüğünde iyonizan radyasyon içeren tetkiklerin doğru endikasyon varlığına göre uygulanması hususu öne çıkmaktadır. Bu çalışmada kafa travmalı pediatrik yaş grubu hastaların (0-16 yaş) BBT tetkiklerinde verilen radyasyon dozlarının ölçümü ve klinik bulgular ile tomografi bulgularının karşılaştırılması amaçlandı. Çalışmamızda 2008-2010 yılları arasında acil servise başvuran 0-16 yaş çocuk hastaların hastane kayıtlarında mevcut olan demografik verileri, hastaneye başvuru sebepleri, travmanın oluş mekanizması, nörolojik ve fizik muayene bulguları, Glasgow Koma Skalası (GKS) skorları ve BBT raporlarının sonuçları incelendi. Hastaların PACS (Picture Archiving and Communication Systems) kayıtlarındaki BBT görüntülerine ulaşılarak her çekim için otomatik olarak hesaplanmış olan CTDIvol (Volume Computed Tomography Dose Index) ve DLP (Dose Length Product) değerleri kaydedildi. Bu değerlerden yola çıkarak her hasta için BBT çekimindeki efektif dozlar hesaplanarak hastaların maruz kaldıkları radyasyon dozları belirlendi. Araştırmaya 643 hasta dahil edildi. Travma sebebiyle acil servise başvuran hastaların en fazla 18 ay-6 yaş grubunda olduğu görüldü. Hastaların BBT sonuçlarının çoğunun normal raporlandığı (n=507, % 78.8) ve en fazla saptanan patolojik bulgunun ise skalp yaralanması (n=60, % 9.3) ve ardından kranyal kırık (n=40, % 6.2) olduğu görüldü. Hastaların acil servise en sık başvuru sebebinin % 47.1 (n=303) ile ev dışı kazalar olduğu ve bunu % 26.1 (n=168) ile ev içi kazaların takip ettiği görüldü. Acil serviste tedavileri tamamlanan hastalardan 507'sinin (%78.8) taburcu edildiği görüldü. Glasgow Koma Skalası skorlarına göre hafif şiddette kafa travması (GKS 13-15) geçiren hasta sayısının 635 olduğu ve bunların da 507'sinin (% 79.8) BBT sonucunun normal olduğu görüldü. Çalışmaya alınan hastaların BBT tetkiklerinde sistem tarafından otomatik olarak belirlenen CTDIvol ve DLP değerleri kullanılarak efektif doz değerleri hesaplandı. Bu değerler sırasıyla 0-18 ay (n=201) için 4.58±1.45 mSv, 18 ay-6 yaş (n=255) için 3.88±0.37 mSv, 6-16 yaş (n=187) için 3.31±0.11 mSv olarak bulundu. Bu değerlerin literatürdeki değerlere göre yüksek olduğu tespit edildi. Çalışmamızdaki ve literatürdeki sonuçlara bakıldığında kafa travmalı çocuk hastalara acil servis yaklaşımında çok çeşitli yöntemler mevcuttur. BBT çekimlerinde belirlenmiş uluslararası protokoller bulunmamakta ve bu nedenle merkezler kendi insiyatifleri doğrultusunda hareket etmektedir. Bu da travmalı çocuk hastaların BBT çekimleri sonucu maruz kaldıkları radyasyon miktarında farklılıklara ve maruz kaldıkları dozlarda artışlara neden olmaktadır. Sonuç olarak; kafa travması ile acil servise başvuran çocuk hastaların yönetimi ve BBT çekim endikasyonları uygulayıcılar tarafından değişiklikler göstermektedir. Çocuk hastalara BBT çekimi endikasyonları açısından belirlenmiş kılavuzlara uyulmalıdır. Böylece çocuk hastaların fazla miktarda medikal radyasyona maruziyetleri azaltılabilir.

The patients in the pediatric age group are frequently exposed to head trauma by various causes. On admission to the hospital at emergency service, the relevant tests, including ionizing radiation, are often applied to these patients. Considering that the pediatric patients are more sensitive to ionizing radiation, and taking into account that the majority of traumas do not threaten the life; the application of ionizing radiation tests based on the presence of appropriate indication is of vital importance. In this study, it was aimed to compare the results of tomography with the doses of exposed radiation and its clinical findings during examinations of cranial computed tomography of pediatric patients (0-16 aged) with traumatic head injuries. In our study, according to the hospital records of 0-16 aged pediatric patients applied to the emergency department among 2008 and 2010, the available demographic data, the reasons for hospital admission, mechanisms of trauma, neurological and physical examination findings, Glasgow Coma Scale (GCS) scores and the results of cranial computed tomography reports were examined. CTDIvol (Volume Computed Tomography Dose Index) and DLP (Dose Length Product) values, which are automatically calculated for each shot, were recorded by reaching the CCT images in PACS (Picture Archiving and Communication Systems) records of patients. Based on these values, exposed radiation doses of patients were determined by calculating effective doses for each patient during CCT shooting. 643 patients were included in the study. Majority of the patients applied to the emergency department due to head trauma were between the 18 months and 6 years old. It was found that CCT results were normal in most of the patients (n=507, 78.8 %), the scalp injury was the most detected abnormal radiologic findings (n=60, 9.3 %), followed by cranial fractures (n=40, 6.2 %). The most common cause of application to the emergency department was accidents "outside home? by 47.1 %, followed ones "at home" with 26.1 % (n=168). We found that 507 (78.8 %) of patients were discharged after a successful completion of their treatment in the emergency department. According to GCS scores, 635 patients had mild head trauma (GCS 13-15) and CCT results were normal in 507 of them (79.8 %). The effective radiation doses were calculated by using CTDIvol and DLP values derived automatically from the system during CCT examinations of patients. These values were calculated as 4.58±1.45 mSv for 0-18 months (n = 201), 3.88±0.37 mSv for 18 months-6 years (n = 255), and 3.31 ± 0.11 mSv for 6-16 years (n = 187). It was determined that these values were relatively higher when compared to the other reported values in the literature. Looking at the results in our study and literature, various methods have been applied to pediatric patients with head trauma at the emergency departments. There is lack of an established international protocol describing the CCT indications in children with head trauma. Therefore each departmant acts in accordance with their own initiatives and experiences. As a result, the CCT shootings of pediatric patients with head trauma, showed the differences in the amount of exposed radiation and unnecessary increases in its doses. In conclusion, management of pediatric patients with traumatic head injuries at emergency departments and indications of CCT examinations varies. There should be certain guidelines for indications of CCT. By this way overdoses caused by medical radiation exposure can be reduced.