Özürlü çocuğun bağımsızlık düzeyi annenin yaşam kalitesini etkiler mi?

Abstract

Amaç: Bu çalışma özürlü çocuğun bağımsızlık düzeyinin annenin yaşam kalitesine olan etkisini belirlemek için planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma özel rehabilitasyon merkezlerinde tedavi gören farklı özür grubundaki çocukları (Down sendromu, serebral paralizi, otizm, mental retardasyon, muskuler distrofi, spina bifida, nöropati, epilepsi ve hidrosefali) ve annelerini içermiştir. Çalışma 140 özürlü çocuk (49 kız, 91 erkek; ortalama yaş: 103±54.84 ay) ve bu çocukların annelerinden (ortalama yaş: 35.99±6.59 yıl ) oluşturulmuştur. Çocukların bağımsızlık düzeyi 3 seviyede incelenmiştir (bağımsız, yardımla yürüyor, oturma düzeyinde/tamamen bağımlı). Annelerin yaşam kalitesi 4 sorudan oluşan (genel sağlık durumu, fiziksel sağlık, mental sağlık ve aktivite limitasyonu) “The Centers for Disease Control Health-Related Quality of Life” (CDC HRQOL-4) ile değerlendirilmiştir. Sonuçlar: Çalışmamızın sonuçları özürlü annelerin genel sağlık durumu ve fiziksel sağlıklarının çocukların bağımsızlık düzeyinden etkilenmediğini göstermiştir (p>0.05). Ancak annelerin mental sağlık durumu ve aktivite limitasyonunun özürlü çocuğun bağımsızlık düzeyinden anlamlı derecede etkilendiği bulunmuştur (p<0.05). Tartışma: Bu çalışmanın sonuçları özürlüğü çocuğa sahip annelerin yaşam kalitesinin olumsuz yönde etkilendiğini göstermiştir.