Deneysel otoimmün miyokardit modelinde ozonun tedavi edici etkisinin araştırılması

Abstract

Miyokardit; çocukluk ve genç erişkinlik döneminde mortalite ve morbiditeye yol açabilen, miyozit hasarı ve nekrozu ile karakterize miyokardın enflamatuvar hastalığıdır. Ozon; anti-enflamatuvar ve immünmodüler etkileri nedeniyle çeşitli hastalıkların tedavisinde kullanılan medikal bir ajandır. Bu çalışmanın amacı, günümüzde halen spesifik bir tedavisi olmayan miyokardit üzerinde ozonun olası etkilerini araştırmaktır. Bu amaçla 6-8 haftalık, erkek Balb/c cinsi farelerde deneysel otoimmün miyokardit modeli oluşturuldu. Toplam 49 adet fare, her grupta yedi adet olmak üzere yedi gruba ayrıldı. Miyokardit oluşturulacak farelere deneyin 0. ve 7. günlerinde eşit miktardaki domuz kardiyak miyozin ve CFA karışımı subkutan uygulandı. Ozonun etkinliğini araştırmak üzere farelere 20, 30, 40, 50 ve 60 ?g/ml konsantrasyondan ozon, deneyin 8. gününden deneyin sonlandırıldığı 22. güne kadar her gün intraperitonel olarak uygulandı. Fareler 22. günde sakrifiye edildi. Tüm farelerin başlangıç vücut ağırlıkları, sakrifikasyon öncesi vücut ağırlıkları ve sakrifikasyon sonrası kalp ağırlıkları ölçüldü. Sakrifiye işlemi öncesinde intrakardiyak kan örnekleri alınarak serum troponin T, TNF-?, IL-1?, IL-6, IL-10 ve TGF- ?1 düzeyleri ELİSA yöntemiyle ölçüldü. Çıkarılan kalp dokuları histolojik incelemeye tabi tutularak, diskolorasyon, enflamasyon ve fibrozis yönünden incelendi. İlk ve son vücut ağırlıkları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak farklılık saptanmadı (p>0,05). Tüm gruplardaki farelerin deney süresindeki 22 günlük izlemi boyunca kilo aldığı görüldü (p=0,003). Kilo alımı ve kalp ağırlıkları, DOM grubunda kontrol grubu ve ozon verilen gruplara göre daha azdı (p<0,004). Kalp ağırlığı/son vücut ağırlığı oranının DOM grubunda arttığı saptandı (p=0,000). Troponin T, TNF- ?, IL-1? ve IL-6 düzeyleri DOM grubunda kontrol grubuna göre yüksek bulundu (p<0,005). Troponin T düzeyleri, 50 ve 60 ?g/ml konsantrasyondan ozon verilen gruplarda DOM grubuna göre belirgin azalmıştı (p=0,001). TNF-? ve IL-1? düzeyleri ozon verilen tüm gruplarda DOM grubuna göre düşüktü (p=0,000). Antienflamatuvar sitokinlerden IL-10 düzeyleri açısından gruplar arasında farklılık saptanırken (p=0,005), TGF-?1 düzeyleri ozon verilen gruplarda artmış saptanmakla birlikte farklılık istatistiksel olarak anlamsızdı (p>0,05). Histolojik olarak diskolorasyon, enflamasyon ve fibrozis düzeyleri DOM grubunda diğer gruplara göre belirgin fazlaydı (p=0,0001). Enflamasyon şiddeti ve fibrozis düzeylerinin 60 ?g/ml konsantrasyondan ozon verilen grupta belirgin olarak azaldığı görüldü (p=0,0001). Sonuçlarımız, ozonun anti-enflamatuvar ve immünmodülatör etkisinin miyokardit tedavisinde umut verici olabileceğini göstermektedir.

Myocarditis; is an inflammatory disease of the myocardium characterized by myositis damage and necrosis, which can lead to mortality and morbidity in childhood and adolescence. Ozone; It is a medical agent used in the treatment of various diseases due to its anti-inflammatory and immunomodulatory effects. The aim of this study was to investigate the possible effects of ozone on myocarditis, which currently has no specific treatment. For this purpose, experimental autoimmune myocarditis model was created in 6-8 week old male Balb/c mice. A total of 49 mice were divided into seven groups, seven in each group. An equal amount of porcine cardiac myosin and CFA mixture was administered subcutaneously to mice which induced myocarditis on days 0 and 7 of the experiment. To investigate the efficacy of ozone, ozone at a concentration of 20, 30, 40, 50 and 60 ?g/ml was administered intraperitoneally to mice every day from day 8 to day 22 of the experiment. Mice were sacrificed on day 22. the initial body weights, pre-sacrification body weights, and post-sacrification heart weights of all mice were measured. Serum troponin T, TNF-?, IL-1?, IL-6, IL-10 and TGF-?1 levels were measured by intracardiac blood samples before sacrifice. There was no statistically significant difference between the groups in terms of first and last body weights (p> 0.05). Mice in all groups gained weight during the 22-day follow-up period of the experiment (p = 0.003). Weight gain and heart weights were lower in the DOM group than in the control and ozone treated groups (p <0.004). The heart weight/final body weight ratio was found to be increased in the DOM group (p=0,000). Troponin T, TNF-?, IL-1? and IL-6 levels were higher in the DOM group compared to the control group (p<0.005). Troponin T levels were significantly reduced in the ozone-treated groups at 50 and 60 ?g/ml compared to the DOM group (p = 0.001). TNF-? and IL-1? levels were lower in all ozone-treated groups than in the DOM group (p=0.000). Among the anti-inflammatory cytokines, IL-10 levels were different between the groups (p=0.005) while TGF-?1 levels were increased in ozone-treated groups, but the difference was not statistically significant (p> 0.05). Histologically, discoloration, inflammation and fibrosis levels were significantly higher in the DOM group compared to the other groups (p=0.0001). Inflammation severity and fibrosis levels were significantly decreased in the ozone-treated group at a concentration of 60 ?g/ml (p=0.0001). Our results show that the anti-inflammatory and immunomodulatory effect of ozone may be promising in the treatment of myocarditis.