Hinduizm’de kâmil/kurtulmuş insan

Abstract

Her dini yapıda, müntesibinin sahip olması gereken özelliklere yer verilmektedir. Bu özellikler, söz konusu dinin sahip olduğu evren, insan, kurtuluş, Tanrı gibi anlayışlarına göre farklılık arz etmektedir. Öyleki, aynı dini gelenekte bile kâmil insana ait özellikler farklı tarihsel dönem ve mezheplere göre de değişiklik gösterebilmektedir. Bu açıdan bakıldığında tarihsel süreçte Hinduizm’in sahip olduğu kâmil/kurtulmuş insan anlayışı da bazı değişikliklerle birlikte hep olagelmiştir. Din açısından kâmil insan olmak, Tanrının veya aşkın varlığın ya da onun yerine konulan bir varlığın gösterdiği yol üzere olmayı gerektirmektedir. Bu da insana, benimsenen dini geleneğe göre farklı kurtuluş anlayışı çerçevesinde belli sorumluluklar yüklemektedir. İslam’a göre, bir mü’minde en başta olması gereken şey Allah’a ortak koşmamasıdır. Sonrasında sırasıyla diğer imanî hususlar gelmektedir. İmanın amale yansıması açısından İslam, müntesiplerinden bazı erdemlere sahip olmasını bazı erdem dışı kabul edilen hasletlerden uzak durmasını istemektedir. Bu durum, Yahudilik, Hıristiyanlık, Budizm, Şintoizm gibi dini geleneklerin kendi iç sistemleri açısından da söz konusudur.