Multipl skleroz ve klinik izole sendromda gluten intoleransı ve ilişkili antikorların araştırılması

Abstract

Multipl Skleroz, merkezi sinir sisteminin nörodejeneratif yönü olan yineleyici ve/veya ilerleyici, inflamatuar, otoimmün, demiyelinizan hastalığıdır. Multipl Skleroz ve otoimmünite ile iligili bir çok çalışma yapılmış özellikle ileri evre hastaların tedavisinde immunsupresan ajanlar tercih edilmeye başlanmıştır. Çölyak Hastalığı glutenin indüklediği immün yanıta bağlı gelişen otoimmün bir hastalıktır. Bu çalışmada otoimmüotoimmün hastalıkların bir arada görülme fenomeninden yola çıkılarak; Multipl Skleroz hastalarında Çölyak Hastalığı ilk ilişkili olabilecek klinik bulguları taramak, Çölyak Hastalığı ile ilintili otoantikor varlık sıklığını tespit etmek, sonuca göre klinklinik -laboratuar ilişkisi kurmak, anlamlı sonuç söz konusu olursa saptanan gluten ilişkili antikorların MS’de nonspesifik antikor yüksekliği ile mi ilişkili, yoksa MS ve Çölyak Hastalığı birlikteliği lehine mi olduğunu değerlendirmek amaçlanmıştır. Daha önce araştırılmamış klinik izole sendromlu hastalarda gluten intoleransı ve ilişkili antikor sıklığı da bu çalışma ile değerlendirilmiştir. Çalışmaya dahil olan 152 hastaya venöz kandan İFA yöntemi ile Anti Gliadin, Anti Endomisyum Ig A ve Ig G; ELİELİSA yöntemi ile Anti Dokutransglutaminaz Ig A ve Ig G çalışıldı. Hastalar özürlülük durumlarına, ataksilerinin olup olmamasına, eşlik eden otoimmün hastalıklarının olup olamamasına, kullandıkları immunmodülatör tedaviye ve Sistemik antikor pozitifliklerine göre analiz edildi. Çalışmaya dahil edilen KİS, MS ve kontrol gruplarında, çalışalışmada değerlendirilen gluten ile ilişkili antikorlar açısından istatistiksel olarak anlamlı fark elde edilmedi. Bu çalışmada elde edilen verilerle Multipl SklerozSkleroz- Gluten İntoleransı birlikteliği, sık gözlenen otoimmün hastalıkların birliktelik fenomenine net olarak dahil edilememekle birlikte, daha büyük hasta grupları ile, IFA’da tutulum kuvvetinin de inceleneceği çalışmaların yapılmasının faydalı olabileceğini vurgulamaktadır.

Multiple Sclerosis is a recurrent/progressive, inflammatory, autoimmune, demyelinating disease that has neurodegenerative aspect of the central nervous system. Many studies on Multiple Sclerosis and autoimmunity have been carried out, especially in the treatment of progressive stage patients, immunosuppressant agents have started to be preferred. Celiac Disease is an autoimmune disease due to the glutengluten-induced immune response. In this study, starting from the phenomenon of “autoimmune diseases can be seen together”, it is aimed; to investigate the clinical findings that may be related to Celiac Disease and to determine the frequency of autoantibody pre sence related to Celiac Disease in Multiple Sclerosis patients; to establish clinicalclinical-laboratory relationship according to the result, if the significant result has obtained, to understand if these antibodies associated with high nonspecific antibody resporesponse in MS. It is aimed to evaluate whether MS and Celiac Disease are in favor of association. In addition, gluten intolerance and associated antibody frequency in patients with clinical isolated syndrome, which have not been previously investigated, were also evaluated with this study. In 152 patients included in the study, Anti Gliadin, Anti Endomisyum Ig A and Ig G were studied by IFA method; Anti Doku Transglutaminase Ig A and Ig G were studied by ELISA method from venous blood. The patients were analy zed according to their disability status, ataxia, additional accompanying autoimmune diseases, immunomodulatory therapy and systemic antibody positivity. No statistically significant difference was obtained in the clinical isolated syndrome, MS and control groups included in the study in terms of glutengluten-related antibodies evaluated in the study. Although the combination of Multiple SclerosisSclerosis-Gluten Intolerance cannot be explicitly incorporated into the “autoimmune diseases can be seen together” phenomenon with the data obtained in this study, it may be useful to conduct studies involving larger patient groups to examine the participation force in IFA.