Pamukkale Üniversitesi Hastanesi'nde çalışan asistan hekimlerin şiddete maruziyet sıklığı ve ilişkili etmenler

Abstract

Giriş ve Amaç Şiddet; bütün ulusların yaşamında olan, bütün sosyal meslekleri, yaş ve etnik grupları etkileyen geçmişten günümüze tüm toplumlarda ortaya çıkan kontrol dışı sosyal olgularından biridir. Bu çalışma, Pamukkale Üniversitesi Hastanesi’nde görev yapan asistan hekimlerin iş yeri şiddeti ile karşılaşma sıklığını, karşılaştıkları şiddet türünü, nasıl, nerede karşılaştıkları, bunları etkileyen kişisel ve mesleki özellikleri belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem Tanımlayıcı tipte kesitsel bir araştırmadır. Araştırmanın evrenini Pamukkale Üniversitesi'nde çalışan 310 asistan hekim oluşturmuştur. Örneklem seçilmemiş, evrenin tümüne ulaşılması amaçlanmıştır. Veriler, kapalı uçlu ve açık uçlu toplam 25 soru içeren anket formu yardımıyla toplanmıştır ve Statistical Package for Social Sciences (SPSS) 21 paket programıyla analiz edilmiştir. İstatistiksel analizde, sürekli değişkenler ortalama ± standart sapma ve kategorik değişkenler sayı ve yüzde olarak verilmiştir. Parametrik test varsayımları sağlandığında bağımsız grup farklılıkların karşılaştırılmasında İki Ortalama Arasındaki Farkın Önemlilik Testi ve Varyans Analizi; parametrik test varsayımları sağlanmadığında ise bağımsız grup farklılıkların karşılaştırılmasında Mann-Whitney U testi ve Kruskal Wallis Varyans Analizi kullanılmıştır. Ayrıca sürekli değişkenlerin arasındaki ilişkiler Spearman ya da Pearson korelasyon analizleriyle ve kategorik değişkenler arasındaki farklılıklar ise Ki kare analizi ile incelenmiştir. Bulgular Çalışmamıza PAÜ Hastanesi'nde çalışan 310 asistan hekimden 227'si katılmış olup araştırmanın ulaşılabilirliği %73'tür. Araştırma grubunun %85,9'u (n=195) meslek hayatı boyunca sözel, fiziksel, psikolojik ya da cinsel şiddetten herhangi birine en az bir kez maruz kaldığını; şiddete maruz kalan hekimlerin %73,3'ü (n=143) son bir yıl içinde en az bir kez şiddete maruz kaldığını bildirmiştir. Maruz kalınan şiddet türleri araştırıldığında, şiddete maruz kalan hekimlerin %83,1'i (n=162) sözel şiddete maruz kaldığını bildirmiştir. Çalışmamızda şiddete maruz kalmada cinsiyetler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır(p=0,456). Hekimlere %65,1'lik oran ile en çok hasta yakınları tarafından şiddet uygulanmıştır. Hekimler %17,0 oranıyla genel olarak izlenen sağlık politikalarını, %16,6 oranıyla hastaların şiddeti kendine hak görmesini, %14,7 oranıyla haksız isteklerin reddedilmesi en sık şiddete maruziyet nedeni olarak görmektedir. Hekimlere maruz kaldıkları şiddete karşı kendini nasıl savunduğu sorulduğunda %57,4'ü karşılık vermeden işine devam ettiğini, %17,4'ü sözel yanıt verdiğini ifade etmiştir. Beyaz koda bildirme oranı %12,3'tür. Meslek hayatı boyunca şiddete maruz kalmış olan hekimlerin %84,1'i görevini yerine getirirken şiddete maruz kalma endişesi yaşadığını ifade etmiştir. Meslek hayatı boyunca en az bir kez şiddete maruz kalmış olma durumu ile "şiddetle karşılaşma endişesi taşıma" arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmıştır (p:0,004). Araştırma grubunda yer alan kadın hekimlerin %84,9'u, erkek hekimlerin %73,6'sı sağlıkta şiddetin engellenebileceğini düşünüyordu. Hekimlere göre şiddetin engellenebilir olması düşüncesi ile hekimlerin cinsiyetleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmıştır (p=0,037). Tartışma ve Sonuç Bu çalışmada hekimlerin uğradığı şiddet oranlarının çok yüksek olduğu, sözel şiddetin hekime uygulanan şiddet türleri arasında ilk sırada olduğu bulunmuş, tüm şiddet türleri birlikte değerlendirildiğinde kadın hekimlerin erkeklere oranla şiddete daha sık maruz kaldığı, buna karşın erkek hekimlerin maruz kaldığı fiziksel şiddet oranlarının kadın hekimlerden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Çalışmada şiddet uygulayanlar açısından erkek cinsiyetin, hasta ve yakınlarının öne çıktığı, şiddetin en fazla görüldüğü yerlerin poliklinikler ve acil servis olduğu, hekimlerin en çok hasta yakınına açıklama yaparken şiddete maruz kaldığı, genel olarak izlenen sağlık politikalarının şiddet nedenleri arasında ilk sırada olduğu belirlenmiştir. Araştırmada şiddete maruz kalma durumunda hekimlerin en sıklıkla hiçbir şey yapmadan işine devam ettiği, yine çalışmaya katılan hekimlerin üçte ikisinin yeterli güvenlik önlemi olmadığını ve mevcut güvenlik önlemlerinin yeterli olmadığını düşündüğü belirlenmiştir. Hiç şiddetle karşılaşmamış hekimlerde dahil olmak üzere, çalışmada yer alan her 10 hekimden 8’inin şiddetle karşılaşma konusunda endişe yaşadığı tespit edilmiştir.

İntroduction Violence, is one of the uncontrolled social phenomena that occur in all societies in the life of all nations, affecting all social professions, age and ethnic groups from past to present. The aim of this study was to determine the frequency of encountering physicians working in Pamukkale University Hospital, the type of violence they encountered, how they encountered, the personal and occupational characteristics affecting them. Materials and Methods This is a cross-sectional descriptive study. The universe of the study was composed of 310 assistant physicians working at Pamukkale University. The sample was not selected, it was aimed to reach the whole universe. The data were collected using a questionnaire which included a total of 25 questions with closed ends and open ends and analyzed with the Statistical Package for Social Sciences (SPSS) 21 package program. In statistical analysis, continuous variables were given as mean ± standard deviation and categorical variables as number and percentage. In the comparison of independent group differences when the parametric test assumptions are provided, the significance of the difference between the two means and the variance analysis; When the parametric test assumptions were not provided, Mann-Whitney U test and Kruskal Wallis Variance Analysis were used for comparison of independent group differences. In addition, the relationships between continuous variables were analyzed by Spearman or Pearson correlation analysis and the differences between categorical variables were examined by Chi-square analysis. Finding Of the 310 assistant physicians working at PAU Hospital, 227 were enrolled in the study and 73% of the patients had accessibility. 85.9% (n = 195) of the research group had at least one exposure to verbal, physical, psychological or sexual violence during their professional life; 73.3% (n = 143) of the physicians who were exposed to violence reported that they had been subjected to violence at least once in the last year. 83.1% (n = 162) of the physicians who were exposed to violence reported verbal violence. In our study, no statistically significant difference was found between sexes in exposure to violence (p = 0.456). 65.1% of the physicians were the most frequently violent patients. The physicians see health policies, which are generally followed with 17.0%, self-righteousness of patients with a rate of 16.6%, and rejection of unfair requests with a rate of 14.7%, as the most common cause of violence. When asked how they defend themselves against the violence they were exposed to physicians, 57.4% stated that they continued their work without responding and 17.4% verbally responded. White code reporting rate is 12.3%. 84.1% of the physicians who have been exposed to violence throughout their professional life stated that they were worried about being exposed to violence while performing their duties. There was a statistically significant relationship between the state of being subjected to violence at least once during his / her career and the concern of encountering violence (p: 0,004). 84.9% of the female physicians in the research group and 73.6% of the male physicians thought that violence in health could be prevented. According to the physicians, there was a statistically significant relationship between the gender of physicians with the idea that violence could be prevented (p = 0.037). Discussion and Results In this study, it was found that the rates of violence experienced by physicians were very high and that verbal violence was the first among the types of violence applied to physicians. It was found to be. In the study, it was determined that the male gender, the patients and their relatives were the most frequent, the places where the violence was most common were the polyclinics and emergency services, the most physicians were subjected to violence while explaining to their relatives, and the generally followed health policies were the first among the reasons of violence. In the research, it was determined that physicians continued to work without doing anything, and two-thirds of the physicians in the study did not have adequate security measures and that the existing security measures were not enough. It has been determined that 8 out of 10 physicians involved in the study, including physicians who have never encountered violence, are concerned about encountering violence.