Please use this identifier to cite or link to this item:
https://hdl.handle.net/11499/35202
Title: | Tip 2 diyabetli hastalarda egzersize fiziksel ve nöromusküler adaptasyonlar | Other Titles: | Phisical and neuromuskuler adaptations to exercise in patients with type 2 diabetes | Authors: | Altınkapak, Abdurrahim | Advisors: | Ergin, Gülin Fındıkoğlu | Keywords: | Diyabetes mellitus yürüme aerobik egzersiz interval yağ Diabetes mellitus gait aerobic exercise fat |
Publisher: | Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi | Abstract: | Diyabetes mellitus (DM) insülin hormon sekresyonunun ve/veya insülin etkisinin mutlak veya göreceli azlığı sonucu karbonhidrat, protein ve yağ metabolizmasında bozukluklara neden olan bir metabolizma hastalığıdır. Medikal tedavi, diyet ve egzersiz, Tip 2 diabetes mellitus(T2DM) tedavisinin temel taşlarıdır. Bu çalışmanın amacı; T2DM hastalarına önerilen yüksek şiddetli aralıklı aerobik egzersiz (YŞAE) ile orta şiddetli sürekli aerobik egzersizi (OŞSE), fiziksel uygunluk, vücut kompozisyonu ve yürüme parametreleri açısından karşılaştırmaktır. T2DM olan 24’er hasta YŞAE, OŞSE ve kontrol grubuna rastgele yöntemle dağıtıldı. YŞAE grubuna interval ve dinlenme periyodları, VO2max’ın %90’ına ve %30’ına karşılık gelen güç değerinde 1:2 oranında; OŞSE grubuna ise VO2max’ın %50’si olacak şekilde aerobik egzersiz verilirken kontrol grubuna ev programı olarak germe egzersizleri verildi. YŞAE ve OŞSE gruplarına 3seans/hafta, on iki hafta boyunca gözetimli aerobik egzersiz verildi. Aerobik egzersiz programı 24 dk ile başlayıp 4 haftada bir 12 dk arttırıldı. Hastaların tedavi öncesi ve tedavi sonrası değerlendirmelerinde; antropometrik ölçümler, vücut kompozisyon analizi, viseral ve abdominal yağ ölçümü, kardiyopulmoner egzersiz testi (KPET), BTS G-WALK cihazı ile yürüme analizi ve kısa form-36 (SF-36) anketi kullanıldı. Egzersiz programı sonunda, YŞAE ve OŞSE gruplarında VO2max değerleri ile SF-36’nın genel fiziksel sağlık ve genel mental sağlık bileşenleri kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Antropometrik ölçümler, kas kütle ve yüzdesi, yağ kütle ve yüzdesi, iç yağ ve karın yağ yüzdesi, yürüme hız ve kadansı ile diğer yürüme parametreleri açısından açısından 3 grup arasında istatistiksel anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sonuç olarak T2DM’li hastalar için önerilen ve izokalorik olarak verilen YŞAE ile OŞSE tipi aerobik egzersizlerin antropometrik ölçümler, vücut kompozisyonu, aerobik kapasite ve yürüme parametreleri açısından birbirine üstünlüğü bulunmamıştır. Diabetes mellitus (DM) is a metabolic disease that causes disorders in carbohydrate, protein, and fat metabolism due to absolute or relative insufficiency of insulin hormone secretion and/or insulin effect. Medical treatment, diet, and exercise are the main components of type 2 diabetes mellitus (T2DM) treatment. The aim of this study is to compare high-intensity interval aerobic exercise(HIIE) with moderate-intensity continuous aerobic exercise(MICE) that were recommended to patients with T2DM in terms of physical fitness, body composition, and gait parameters. Twenty four patients with T2DM were randomly distributed to the HIIE, MICE, and control groups. HIIE group worked with peak and rest corresponding to the power of 90% and 30% of VO2max with 1:2 ratio, the MICE group worked at power corresponding to the 50% of VO2max while control group worked with stretching exercises as at home. Supervised aerobic exercise training was given to HIIE and MICE groups for 3 sessions/week for twelve weeks. Aerobic exercise sessions started with 24 minutes and increased by 12 minutes for every 4 weeks. Anthropometric measurements, body composition analysis, visceral and abdominal fat measurement, cardiopulmonary exercise test, gait analysis with BTS G-WALK, and short-form 36 (SF-36) questionnaire were used in the pre-treatment and post-treatment evaluations of patients. VO2max and scores of general physical health and general mental health components of SF-36 were found to be significantly higher in the HIIE and MICE groups compared to the control group at the end of the exercise training. There were no statistically significant differences among the 3 groups in terms of anthropometric measurements, muscle mass and percentage, fat mass and percentage, internal fat and abdominal fat percentage, gait speed and cadence, and other gait parameters. In conclusion, isocaloric HIIE and MICE type of aerobic exercises recommended for patients with T2DM are not superior to one another in terms of anthropometric measurements, body composition, aerobic capacity, and gait parameters. |
URI: | https://hdl.handle.net/11499/35202 |
Appears in Collections: | Tıp Fakültesi Tez Koleskiyonu |
Files in This Item:
File | Description | Size | Format | |
---|---|---|---|---|
ABDURRAHİM ALTINKAPAK TEZ.pdf | 1.34 MB | Adobe PDF | View/Open |
CORE Recommender
Page view(s)
366
checked on Aug 24, 2024
Download(s)
554
checked on Aug 24, 2024
Google ScholarTM
Check
Items in GCRIS Repository are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.