Pamukkale Üniversitesi Çocuk Hematoloji Kliniğinde 2010 – 2020 yılları arasında akut lenfoblastik lösemi tanısı alan hastaların komplikasyon, relaps ve sağkalım oranlarının retrospektif değerlendirilmesi

Abstract

Çocukluk çağı lösemilerin büyük kısmını akut lenfoblastik lösemi (ALL) oluşturmaktadır. Günümüzde tedavi protokollerinin geliştirilmesi, riske göre tedavi şemalarının düzenlenmesi, destekleyici bakımda gelişmelerle sağkalım oranları artmıştır. Sağkalım oranlarının artışıyla beraber kısa ve uzun dönemde görülen komplikasyonlar da daha sık görülmeye başlamıştır. Bu çalışmada; 10 yıl boyunca ALL tanısı alan hastaların klinik ve laboratuvar bulguları, komplikasyonları, relaps ve sağkalım oranları değerlendirilerek literatürdeki sonuçlarla ile karşılaştırılması amaçlanmıştır.Pamukkale Üniversitesi Çocuk Hematoloji Bilim Dalı’nda 2010-2020 yılları arasında takip edilen 86 ALL tanılı hasta geriye dönük incelendi. Hastaların demografik özellikleri, ALL tipleri, risk grupları, merkezi sinir sistemi (MSS) tutulumları, tedavi sırasında görülen erken ve geç komplikasyonları, kemik iliği transplantasyonu (KİT) yapılıp yapılmadığı, nüks ve mortalite oranları incelendi. Elde edilen bulgular literatür eşliğinde değerlendirildi. BFM ALL IC 2009 protokolü alan 67 hastanın sağkalım analizleri değerlendirildi. Hastaların %59,3’ü erkek olup, %55,8’i 1-6 yaş grubundaydı. Ortalama yaş 6,73 ± 4,67 yıl, ortanca yaş 5,21 yıldı. Hastaların %89,3’ü BFM ALL IC 2009, %8’i BFM TR ALL 2000, %1,3’ü BFM 95 ve %1,3’ü Interfant 06 protokolü ile tedavi edildi. Risk grupları HRG, MRG, SRG sırasıyla %22,2, %54,3 ve %23,5 idi. Hastaların %86,7’si B hücreli ve %13,3’ü T hücreli ALL tanılıydı. Tanı anında hastaların %17,1’inde mediasten, %10,5’inde MSS, %3’ünde testis, %2,5’inde göz tutulumu vardı. Mediastende genişleme görülen hastaların %53,8’i T hücreli ALL idi. Tedavinin 8.gününde 81 hastanın %85,3’ünde steroid yanıtı iyiydi. On beşinci günde kemik iliği değerlendirilebilen 58 hastanın 24’ü (%41,4) M1, 21’i (%36,2) M2, 13’ü (%22,4) M3 tipindeydi. Otuz üçüncü gün kemik iliğinde %95 remisyon görüldü. Bir hasta indüksiyon tedavisine refrakterdi. BFM ALL IC 2009 protokolü alan hastaların 7’sinde (%7,5) relaps görülürken, farklı protokol alanların 11’inde (%15,9) relaps saptandı. BFM ALL IC 2009 protokolü alan hastalarda mortalite %10,5 iken, farklı protokollerdeki tüm hastalarda mortalite %15,9 saptandı. En sık ölüm nedeni enfeksiyonlardı. BFM ALL IC 2009 protokolü alan hastalarda 5 yıllık olaysız sağkalım (EFS) ve genel sağkalım (OS) sırasıyla %84,8 ve %91 bulundu. Beş yıllık EFS ve OS 1-6 yaş arasındaki hastalarda (%90,4-%94,3), 6 yaş üstündeki hastalara göre (%72,6-%84,7) anlamlı olarak daha iyiydi. Steroid yanıtı iyi olanlarda EFS ve OS (%86,9 - %93,5), steroid yanıtı kötü olanlara (%75 - %77,9) göre daha iyiydi. On beşinci gün kemik iliği M1’de EFS ve OS %94,4 -%94,4 ve M3’te ise %56,3- %71,4 idi. Risk gruplarına göre EFS ve OS HRG’de %68,8 - %71,8, MRG’de %88,1 - %93,5 idi. SRG’de EFS %88,9 olup ölen hasta olmadı. Çalışmamızda, BFM ALL IC 2009 protokolü alan hastalarda sağkalım oranları gelişmiş ülkelere benzerdi. Hastalarımızın relaps oranları ise gelişmiş ülkelere göre daha düşüktü. Kemoterapi rejimlerinin prognostik risk faktörlerine göre uygulanması, destekleyici bakımdaki ilerlemeler, komplikasyonların erken tanınması ve uygun yönetimi tedavi başarısını ve buna paralel hastaların sağkalımını artırmıştır.

Acute lymphoblastic leukemia (ALL) constitutes the majority of childhood leukemias. Today, survival rates have increased with the development of treatment protocols, regulation of treatment schemes according to risk, and improvements in supportive care. With the increase in survival rates, complications seen in the short and long term have become more common. In this study; It was aimed to evaluate the clinical and laboratory findings, complications, relapse and survival rates of patients diagnosed with ALL for 10 years and to compare them with the results in the literature. 86 ALL diagnosed patients followed up in Pamukkale University Pediatric Hematology Department between 2010 and 2020 were retrospectively analyzed. The demographic characteristics of the patients, types of ALL, risk groups, central nervous system (CNS) involvement, early and late complications during treatment, whether bone marrow transplantation (BMT) was performed, recurrence and mortality rates were analyzed. The findings obtained were evaluated together with the literature. Survival analysis of 67 patients who received the BFM ALL IC 2009 protocol were evaluated. 59.3% of the patients were male, 55.8% were in the 1-6 age group. The mean age was 6.73 ± 4.67 years, and the median age was 5.21 years. 89.3% of the patients were treated with BFM ALL IC 2009, 8% BFM TR ALL 2000, 1.3% BFM 95 and 1.3% with Interfant 06 protocol. The risk groups HRG, MRG, SRG were 22.2%, 54.3% and 23.5%, respectively. 86.7% of the patients were diagnosed with B-cell and 13.3% T-cell ALL. At the time of diagnosis, 17.1% of the patients had mediastinum, 10.5% had CNS, 3% had testicular, and 2.5% had eye involvement. 53.8% of the patients with mediastinal enlargement were T-cell ALL. On the 8th day of the treatment, 85.3% of 81 patients had a good steroid response. On the 15th day, 24 (41.4%) of 58 patients whose bone marrow could be evaluated were M1, 21 (36.2%) M2, 13 (22.4%) M3 type. On the 33th day, 95% remission was observed in the bone marrow. One patient was refractory to induction therapy. While 7 (7.5%) of the patients who received the BFM ALL IC 2009 protocol had relapses, 11 (15.9%) of the patients who received different protocols had relapses. While mortality was 10.5% in only patients who received the BFM ALL IC 2009 protocol, the mortality was 15.9% in all patients. The most common cause of death was infections. The 5-year event-free survival (EFS) and overall survival (OS) in patients who received the BFM ALL IC 2009 protocol were 84.8% and 91%, respectively. Five-year EFS and OS were significantly better in patients aged 1 to 6 years than patients over 6 years old (90.4% -94.3% and 72.6% -84.7%, respectively). EFS and OS were better in those with good steroid response than those with poor steroid response (86.9% - 93.5% and 75% - 77.9%, respectively). On the fifteenth day, EFS and OS were 94.4% -94.4% in bone marrow M1 and 56.3% -71.4% in M3. According to risk groups, it was 68.8% - 71.8% in EFS and OS HRG, and 88.1% - 93.5% in MRG. EFS was 88.9% in SRG, and no patient died. In our study, survival rates in patients who received BFM ALL IC 2009 protocol were similar to developed countries. However, relapse rates of our patients were lower than those in developed countries. Application of chemotherapy regimens according to prognostic risk factors, advances in supportive care, early recognition of complications and appropriate management have increased the success of treatment and the survival of patients.