Santral diyabetik maküla ödemi tedavisinde gerçek yaşam verileri

Abstract

Diyabetik makula ödemi, diyabetik retinopatideki santral görme azalmasının en sık sebebidir. Çalışmamızda diabetik makula ödemi nedeniyle intravitreal ranibizumab, aflibersept veya deksametazon uygulanan hastaların görsel ve anatomik sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya daha önce intravitreal enjeksiyon tedavisi uygulanmamış 142 hastanın 219 gözü dahil edilmiştir. Veriler retrospektif olarak elde edilmiştir. Ortalama en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) değişimi, santral makula kalınlığı (SMK) ve göz içi basınç (GİB) değişimi parametreleri değerlendirilmiştir. Grupların başlangıç ve 1.yıl sonunda EİDGK değerleri karşılaştırılmıştır. Ranibizumab grubunda 0,62 logMAR’dan 0,42 logMAR’a, aflibercept grubunda 0,56 logMAR’dan 0,39 logMAR’a, deksametazon grubunda 0,46 logMAR’dan 0,5 logMAR’a değişim gösterdiği saptanmıştır. Tedavi metodlarının başlangıç ve 1. yıl sonunda EİDGK sonuçları arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır (sırasıyla p=0,077, p=0,228). Grupların 1. yıl sonunda ortalama SMK değişim miktarları karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark saptanmamıştır (p=0,3). Göz içi basıncında artış görülme prevalansı ranibizumab grubunda %8, aflibersept grubunda %4,7 ve deksametazon grubunda %12,1 olarak ölçülmüştür ve gruplar arasında istatistiksel farklılık saptanmamıştır. Sonuç olarak, karşılaştırılan tedavi metodlarının tümünde 1.yıl sonunda anatomik düzelme sağlanmıştır. Ranibizumab ve aflibersept grubunda 1.yıl sonunda EİDGK değerlerinde artış saptanmışken deksametazon grubunda EİDGK değerlerinde olumlu etkisinin olmadığı görülmüştür.

Diabetic macular edema is the most common cause of central vision reduction in diabetic retinopathy. Here we aimed to compare visual and anatomic outcomes of following intravitral treatments: intravitreal ranibizumab aflibercept, bevacizumab or dexamethasone. The study included 219 eyes of 142 patients who had not previously received intravitreal injection treatment. The data were obtained retrospectively. Mean best corrected visual acuity (BCVA), central macular thickness (CMT) and intraocular pressure (IOP) changes were evaluated. Evaluation of the data at 12 months of treatment compared to initial measurements revealed no significant difference of change in BCVA in three different treatment groups. (respectively; p=0,077, p=0,228). There was no statistically significant difference between the groups according to the average amount of CMT change at the end of the first year (p=0,300). The prevalence of IOP increase was 8% in the ranibizumab group, 4.7% in the aflibercept group and 12.1% in the dexamethasone group, and there was no statistical difference between the groups (p=0,204). As a result, anatomic improvement was achieved at the end of the first year in all of the treatment methods compared. Ranibizumab and aflibercept group showed an increase in BCVA at the end of the first year, but no effect on BCVA in dexamethasone group.