Düşük ejeksiyon fraksiyonlu kalp yetmezliği olan hastalarda sarkopeni parametrelerinin değerlendirilmesi

Abstract

Kalp yetmezliği, gelişen tanı ve tedavi yöntemlerine karşın günümüzde hala mortalite ve morbiditede ciddi artışa neden olan aşılması zor klinik sendromdur. Avrupa Kardiyoloji Derneği 2016’da yayınladığı kalp yetmezliği kılavuzunda sarkopeniyi, kalp yetmezliğinin önemli bir ko-morbiditesi olarak kabul etmiştir. Sarkopeni son zamanlarda tıp camiasında giderek artan oranda dikkat çekmektedir. Kas kütlesi, kas gücü ve performansı için kullanılan ölçüm yöntemlerinin ve çalışma gruplarının farklılıklarından dolayı popülasyonlarda sarkopeni prevalansı değişmektedir. Biz çalışmamızda DEF-KY olgularında sarkopeni parametrelerini ve DEF-KY olan hastalarda sarkopeni tanısında yol gösterici olabilecek görüntüleme ve laboratuvar yöntemlerini araştırmayı amaçladık. Çalışma Nisan 2020 – Nisan 2021 tarihleri arasında Pamukkale Üniversitesi Hastanesi Kardiyoloji kliniğine başvuran, ekokardiyografide modifiye Simpson metodu ile yapılan ölçümlerde sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ? %35 olan 38 hasta ve kalp yetmezliği olmayan 29 sağlıklı birey ile gerçekleştirilmiştir. Hasta grubunun çalışmaya dahil olma ölçütleri; 60-80 yaş aralığı ve kalp yetmezliği tanısının en az 1 yıldır bulunmasıdır. Sağlıklı kontrol grubunun çalışmaya dahil olma ölçütleri; 60-80 yaş aralığı ve kalp yetmezliğinin bulunmamasıdır. Hasta ve kontrol grubunun çalışmadan dışlanma kriterleri; nutrisyonel bozukluk, evre 4-5 KBH, miyopati, paralizi, kalıcı pacemaker varlığıdır. Hasta ve kontrol grubunda; SARC-F anketi ile sarkopeni taraması, dinamometre ile el kavrama kuvveti, 400 m yürüme testi ile fiziksel performans değerlendirmesi, BIA ile vücut analizi, MRG ile psoas ve paravertebral kas alanları, elisa yöntemi ile inflamatuar parametreler değerlendirilmiştir. Çalışmamızın sonuçlarına göre hasta grubu ile kontrol grubu arasında SARC-F anket puanı, el kavrama kuvveti, 400 m yürüme testi, kas alanları, CRP, IL-1, IL-6, Sistatin-C ve TNF-? değerleri istatistiksel olarak anlamlı fark göstermiştir. MRG ile değerlendirilen kas yağlanmasında anlamlı fark gözlenmemiştir. Sarkopeni tanısı koymak için kas kütlesinin değerlendirilmesinde altın standart tanı yöntemi olan MRG ile kalp yetmezliği hastalarında yapılmış kısıtlı sayıda çalışma vardır. Kalp yetmezliği olan hastalarda sarkopeninin MRG ile değerlendirilmesi için MRG ile yapılan çalışma sayılarının arttırılması sarkopeni tanısında yol gösterici olabilir. Sonuç olarak erken değerlendirme yöntemleri ve etkin tedavi stratejileri oluşturarak, KKY'de sarkopeninin ilerlemesini geciktirebilir ve hastaların yaşam kalitesini iyileştirebiliriz.

Despite the developing diagnosis and treatment methods, heart failure (HF) is still a difficult problem causing a serious increase in mortality and morbidity. The European Society of Cardiology accepted sarcopenia as an important co-morbidity of heart failure in the guideline of heart failure published in 2016. Sarcopenia has attracted increasing attention in the medical community recently. The prevalence of sarcopenia varies in populations due to differences in measurement methods and study groups used for muscle mass, muscle strength, and performance. Therefore, in our study, we aimed to investigate the parameters of sarcopenia in patients with HF with reduced ejection fraction (HF-rEF) and imaging and laboratory methods that can guide the diagnosis of sarcopenia in patients with HF-rEF. The study was carried out with 38 patients who admitted to Pamukkale University Hospital Cardiology Clinic between April 2020 and April 2021, whose left ventricular ejection fraction was ?35 and 29 healthy individuals without heart failure. Patients between the ages of 60-80 and with a diagnosis of heart failure for at least 1 year were included in the study. Patients between the ages of 60-80 and without a diagnosis of heart failure were included in the study as a control group. Patients with malnutrition, stage 4-5 chronic kidney disease, myopathy, stroke and presence of permanent pacemaker were excluded. In the patient and control groups; Sarcopenia screening with SARC-F questionnaire, evaluation of hand grip strength with dynamometer, physical performance assessment with 400 m walking test, body analysis with BIA, psoas and paravertebral muscle areas calculating with MRI, inflammatory parameters of blood analysis with ELİSA method were performed. The results of our study showed that, between the patient group and the control group, the SARC-F questionnaire score, handgrip strength, 400 m walking test, muscle areas, CRP, IL-1, IL-6, Cystatin-C and TNF-? values were statistically significantly different. There was no significant difference in muscle fat that was assessed by MRI. There are a limited number of studies in heart failure patients using MRI, which is the gold standard diagnostic method for evaluating muscle mass to diagnose sarcopenia. More studies with MRI are needed to evaluate sarcopenia in patients with heart failure. As a result, we can delay the progression of sarcopenia in HF and improve the quality of life of patients by establishing early evaluation methods and effective treatment strategies.