Büyüme hormon eksikliği tanısı alan hastaların etiyolojik, demografik özelliklerinin ve tedavi yanıtlarının değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, büyüme hormonu (BH) tedavisi alan hastaların klinik ve laboratuvar özelliklerini araştırmak, BH tedavisine yanıtı belirleyen faktörleri araştırmaktır. Pamukkale Üniversitesi Çocuk Endokrinoloji Bölümü'nde 01.01.2013-01.06.2020 tarihleri arasında en az bir yıl BH tedavisi gören çocukların klinik özellikleri retrospektif olarak incelendi. Hastalar tanılarına göre izole BH eksikliği (İBHE), çoklu hipofiz hormonu eksikliği (ÇHHE), Turner sendromu, diğer sendromlar, nörosekretuvar disfonksiyon/biyoinaktif BH gruplarına ayrıldı. Çalışmaya yaş ortalaması 11,3 ± 3,07 olan toplam 268 hasta (156 erkek, 112 kız) dâhil edildi. Tanı anındaki ortalama boy standart sapma skoru (SDS) -2,73 ± 0,76 idi ve hastaların% 38,8'i prepubertaldi. Hastaların 231'i (% 86,1) İBHE, 15'i (% 5,5) nörosekretuar disfonksiyon/ biyoinaktif BH, 6'sı (% 2,2) ÇHHE, 8’i (% 2,9) Turner sendromu ve 8’i (% 2,9) nedeni belirlenemeyen sendromlara bağlı BH tedavisi almaktaydı. Hastaların 36’sında (13,4 %) patolojik MRG bulguları saptanırken, bunların içinde en sık (%6,1) hipofiz hipoplazisi yer almaktaydı. ÇHHE olan grubun ortalama tanı yaşı (8.12±4.21), İBHE (11.5±2.8) olan gruptan daha düşüktü (p:0,04). ÇHHE grubunun tanı anı IGF-1 SDS değeri İBHE grubundan anlamlı düşük saptandı (p=0,01). BH uyarı testi zirve yanıtı, ÇHHE olan hastalarda diğer tüm gruplara göre önemli ölçüde daha düşüktü. Turner sendromlu hastalarda tedavinin ilk yılında büyüme hızı (cm / yıl) izole BHE 'den daha düşüktü. Tedavinin ilk yılında büyüme hızı (cm/yıl) ve delta boy SDS açısından gruplar arasında anlamlı bir fark yoktu. İzole BHE olan hastalar BH uyarı testlerine verdikleri zirve yanıta göre <3, 3-7 ve > 7 ng/mL olarak gruplandırıldığında, tedavinin ilk yılındaki büyüme hızı (cm/yıl) en fazla en az yanıt veren grupta (<3ng / ml) gözlendi. İlk yıldaki büyüme hızı ile BH uyarı testine zirve yanıt, IGF-1 ve IGF-1 SDS' arasında negatif korelasyon bulundu. İlk yıldaki büyüme hızı (cm/yıl) ile hedef boy, kilo SDS, vücut kitle indeksi (VKİ) ve VKİ SDS arasında pozitif korelasyon vardı. İlk yıldaki boy SDS' sindeki değişiklik (birinci yıl delta boy SDS) ile tedavinin başlangıcındaki boy SDS'si, L-Dopa testine zirve BH yanıtı, IGF-1 SDS arasında negatif bir korelasyon bulundu. Delta boy SDS <0,3 olması ‘yetersiz yanıt’ olarak kabul edildi. Tüm grupta tedaviye yetersiz yanıt verenlerin oranı % 24,3 idi. Ortalama final boy SDS’si -1.31 ± 0.78 ve final delta boy SDS (tedavinin başlangıcı ve sonu arasındaki boy SDS'sindeki değişiklik) 1,16 ± 0,51 idi. Final boy SDS erkeklerde -1,36 ± 0,51; kızlarda -1,27 ± 0,93 (p = 0,59); tedavi başlangıcında prepubertal olanlarda -1,69 ± 0,93, pubertal olanlarda -1,16 ± 0,81saptandı (p = 0,1). Final boy ile tedavi başlangıcında boy SDS, 1. yıl büyüme hızı (cm/yıl) ve 1. yıl delta boy SDS arasında ilişki saptandı. Final delta boy SDS ile birinci yıl delta boy SDS (r=0.40 p<0.001), birinci yıl büyüme hızı (cm/yıl) (r=0.69, p<0.001), takvim yaşı ile kemik yaşı arasındaki fark (r=0.26, p=0.04) arasında pozitif korelasyon bulundu. Final delta boy SDS final ile zirve BH yanıtı arasında negatif bir korelasyon vardı (r = -0,19, p = 0,04). Sonuç olarak, birinci yıl boy SDS ve birinci yıl uzama hızı final boyu öngörmede kullanılabilecek değerlerdir.

The aim of this study was to investigate the clinical and laboratory features of patients who received recombinant human growth hormone (rhGH) treatment and to investigate the factors that determine the response to rhGH treatment. The clinical features of children treated at least one year with rhGH treatment between 01.01.2013–01.06.2020 in the Pediatric Endocrinology Department of Pamukkale University were retrospectively analyzed. Patients were grouped according to diagnosis, either isolated GH deficiency (IGHD) or multiple pituitary hormone deficiency (MPHD), Turner syndrome, other syndromes, neurosecretuary defects/bio-inactive GH. In total 268 patients (156 boys, 112 girls) with mean age of 11,3 ±3,07 were included in the study. The mean height standard deviation score (SDS) at diagnosis was -2,73±0,76 and 38,8% of the patients were prepubertal. 231 (86,1%) of patients were treated with GH due to isolated GHD, 15 (5,5%) due to neurosecretory dysfunction + bio-inactive GH syndrome, 6 (2,2%) due to MPHD, (2,9%), 8 (2,9%) due to Turner syndrome and 8 (2,9%) due to undetermined syndromes. Abnormal MRIs were found in 36 (13,4 %) children, within which hypoplastic anterior pituitary (6,1 %) was the most frequent finding. The mean age of diagnosis of patients with MPHD (8,12±4.21) was lower than that of the isolated GHD (11,5±2,8) (p =0.04). Significantly lower levels of serum insülin-like growth factor-1 SDS were determined in the patients with MPHD than isolated GHD (p=0.01). The GH stimulation test peak response was significantly lower in patients with MPHD than all of the other groups. Growth rate (cm/year) in the first year of treatment in patients with Turner syndrome was lower than that of the isolated GHD. There were no any significant difference between groups regarding growth rate (cm/year) and delta hight SDS in the first year of treatment. When the patients in isolated GHD were grouped according to the maximum response to stimuli as <3, 3-7, and >7 ng/ml,the best growth rate (cm/year) in the first year to therapy was observed in the group with the least response (<3ng/ml). A negative correlation was found between the growth rate in the first year and peak response to GH stimulation test, IGF-1 and IGF-1 SDS. A positive correlation was between growth rate (cm/year) in the first year and target height, weight SDS, body mass indeks (BMI) and BMI SDS. A negative correlation was found between the change in height SDS in the first year (first year delta height SDS) and height SDS at the beginning of the treatment, peak GH response to L-Dopa GH stimulation test, IGF-1 SDS. Delta height SDS<0,3 was considered a “poor” response. In all group, poor response ratio was 24,3%. Mean final adult height (FAH) SDS was -1,31 ±0,78 and delta height-SDS (the change in height SDS between the beginning and end of treatment) was 1,16 ±0.51. FAH-SDS was -1,36±0,51 in males; -1,27±0,93 in females (p=0,59); -1,69±0,93 in the patients who were prepubertal at beginning of treatment and -1.16±0.81 in the patients who were pubertal at beginning of treatment (p=0,1). FAH was correlated with height SDS at the beginning of treatment, the growth rate in the first year (cm/year) and first year delta height SDS. A positive correlation was found between final delta height SDS and first year delta height SDS (r=0.40 p<0.001), growth rate (cm/year) in the first year (r=0.69, p<0.001), difference between chronological age and bone age (r=0.26, p=0.04). There was a negative correlation between peak GH test response and final delta height SDS (r=-0.19, p=0.04) As a conclusion, first year delta height SDS and growth rate were the majör predictive factors for FAH.