Türkiye 2023 hedefi İçin imovasyon bir araç olabilir mi?

Abstract

İnovasyon, ülkelerin sürdürülebilir ekonomik büyümeleri, toplumların refahı ve işletmelerin rekabet gücünün temelini oluşturan bir kavram olarak sıkça dile getirilmektedir. Öyle ki devletlerin işletmelere verdikleri hemen tüm destekler inovatif olma ile ilişkilendirilmekte, işletmeler de başarılarını ortaya koyarken inovatif yönlerini vurgulamaktadır. Bunun için dünya genelinde birçok sanayici, işadamı, bilim adamı ve politikacı inovasyonun ekonomik büyümedeki rolünün vazgeçilmez olduğunu savunmaktadırlar. 80’lerde kalite, 90’larda hız, nasıl işletmeler için en önemli kavram olarak ele alınıp incelendi ise bugün de iş dünyasında en çok incelenen kavram hiç şüphesiz inovasyondur. İnovasyonu engelleyen ve belki de en büyük handikaplardan biri olarak görülen imitasyon (taklitçilik) ise yine bu paralelde tartışılan kavramlar arasındadır. Son döneme kadar imitasyon denilince utanç verici bir kavram akla gelmekte bu nedenle de üzerinde durulmamaktaydı. Oysa inovatif olarak bilinen birçok marka bir başka markanın ürününden, sürecinden ya da iş modelinden esinlenerek kendi markasını oluşturmuş ve başarıya ulaşmıştır. Son dönemde Oded Shenkar, ezber bozan bir yaklaşımla, imitasyon (taklitçilik) ve inovasyon kavramlarının bir araya gelmesiyle oluşan ‘imovasyon’ kavramını ortaya atınca yeni bir tartışma konusunu ateşlemiş oldu. Literatürde henüz ampirik çalışmaların çok fazla olmadığı bu alanda sonraki araştırmalar için zemin oluşturmak amacıyla bu çalışmada, Türkçe ‘imovasyon’ veya ‘yenilikçi taklitçilik’ olarak kullanılan bu kavram, kavramsal olarak ele alınmıştır. Bu çerçevede, inovasyon ve imovasyon kavramları, imovasyonun fasonculuk veya pür taklitçilik olup olmadığı tartışılacak; en az 500 milyar ihracat ile 2023 yılında dünyanın en büyük 10 ekonomisinden biri olmayı hedefleyen ülkemiz için bir model olarak Güney Kore gibi imovasyonla başarıyı yakalamış bir ekonomi bu bakış açısı ile değerlendirilmiştir.