Sınıf Öğretmeni Adaylarının Yaratıcı Drama Yöntemini Kullanmaya Yönelik Özyeterlik Algıları

Abstract

Sanatın, bilimin ve günlük hayatın işleyişini belirleyen etmenler zaman ilerledikçe hızla değişmektedir. Bu değişimler ve gelişmeler eğitim anlayışındaki değişiklikleri de beraberinde getirmektedir. Önceki yıllarda öğretmenin aktif olduğu yöntemler uygulanan eğitim dünyasında eski yöntemler artık yerini öğrencinin aktif olduğu anlayışlara bırakmıştır. Öğrenci merkezli eğitim yöntemlerinden bir tanesi de yaratıcı dramadır. Bu araştırmanın amacı Pamukkale ve Adnan Menderes Üniversitelerinde öğrenim gören sınıf öğretmeni adaylarının yaratıcı drama yöntemi kullanmaya ilişkin özyeterlik algılarını çeşitli değişkenlere göre değerlendirmektir. Araştırmada betimsel araştırma modellerinden tarama yöntemine başvurulmuştur. Araştırma Pamukkale Üniversitesi ve Adnan Menderes Üniversitelilerinin Eğitim Fakültelerinde öğrenim görmekte olan toplam 380 sınıf öğretmeni adayı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verilerinin elde edilmesinde Can ve Cantürk Günhan (2009) tarafından geliştirilmiş olan "Yaratıcı Drama Yöntemini Kullanmaya Yönelik Özyeterlik Algısı Ölçeği" kullanılmıştır. Bu araştırmada öğrencilerin yaratıcı drama yöntemini kullanmaya yönelik özyeterlilik algıları belirlenmeye çalışılmıştır. Her iki üniversitenin sınıf öğretmenliği anabilim dallarında öğrenim gören öğretmen adaylarına uygulanan ölçek verilerinden elde edilen puanlar SPSS 18.00 istatistik programında değerlendirilmiştir. Verilerin çözümlenmesinde yüzde, frekans, t-testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Yaratıcı drama yöntemini kullanmaya yönelik özyeterlik algıları açısından PAÜ ve ADÜ öğrencileri arasında anlamlı bir farklılık olduğu ancak "sınıf düzeyi, atölye eğitimi almış olma, öğretim elemanının yeterli bulma" değişkenlerinde anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir.