İki Farklı Ev Tipi Beyazlatma Sisteminin Etkinliğinin ve Renk Stabilitesinin Değerlendirilmesi: Randomize Kontrollü Bir Yıllık Klinik Çalışma

Abstract

Amaç: İki farklı ev tipi beyazlatma sisteminin farklı renkteki dişleri beyazlatma etkinliğinin ve 1 yıllık izlem sonrasında beyazlatılan dişlerin renk stabilitelerinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Doksan iki (777 diş) hasta rastgele üç gruba ayrıldı: a. Kontrol grubu (beyazlatma uygulanmadı), b. Kişiye özel plak ile %10'luk karbamit peroksit (KP) uygulaması (%10 KP/PF) (Opalescence PF), c. Hazır kaşıklı plak ile %6'lık hidrojen peroksit (HP) uygulaması (%6 HP/Go) (Opalescence Go). Tüm gruplarda dişler Vita Klasik skalasına göre; açık tonlar (A1-C1), orta koyu tonlar (C2-B3), ve koyu tonlar (A3,5-C4) olmak üzere üç alt gruba ayrıldı. Beyazlatma sistemleri üretici firmaların talimatları doğrultusunda 14 gün boyunca uygulandı. Renk ölçümleri başlangıçta, beyazlatmanın 10 ve 14. günlerinde, beyazlatmadan 2 hafta, 6 ay ve 1 yıl sonra yapıldı. İstatistiksel analiz için üç-yönlü ANOVA, tek-yönlü ANOVA ve Mann-Whitney U testleri kullanıldı (?=0,05). Bulgular: Dişlerin başlangıç renklerinden bağımsız olarak her iki beyazlatma sistemi de kontrol gruplarından istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek ?E değerleri gösterdi ve %10 KP/PF gruplarındaki ?E değerleri, %6 HP/Go gruplarınkine göre daha yüksek idi (p<0,05). Her iki beyazlatma sisteminde de koyu renkli dişler, açık renkli dişlere göre daha yüksek ?E değerleri oluşturdu (p<0,05). ?E değerleri sadece %10 KP/PF gruplarında 6 ay ve 1 yıl sonra istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azaldı (p<0,05). Sonuç: Beyazlatmadan hemen sonra elde edilen sonuçlar göz önüne alındığında %10 KP'nin etkili bir beyazlatma sağladığı görülmüştür. Ancak 6 ay ve 1 yılın sonunda elde edilen sonuçlar göz önüne alındığında, %10 KP uygulamasının renk stabilitesi açısından başarılı olmadığı söylenebilmektedir.