Serebral paralizili yetişkinlerde spastisite ile mobilite ve aktivite düzeyi arasındaki ilişki

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, yetişkin serebral paralizili (SP) bireylerde spastisite ile mobilite ve aktivite düzeyi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma on beş yaş ve üstü spastik serebral paralizi tanısı alan otuz dört olgu ile gerçekleştirilmiştir. Olguların klinik ve demografik bilgileri kaydedilmiş, spastisite dereceleri Modifiye Ashworth Skalası (MAS) ile değerlendirilmiştir. Mobilite düzeyleri için Rivermead Mobilite İndeksi (RMI), aktivite düzeyleri için Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçümü’nün (FIM) mobilite, kendine bakım ve lokomosyon alt parametreleri kullanılmıştır. Tüm olgular Kaba Motor Fonksiyon Sınıflandırma Sistemine (KMFSS) göre gruplandırılmış, motor limitasyon düzeyini gösteren KMFSS’ye göre seviye 1, 2 ve 3’teki olgular grup 1; KMFSS’ye göre seviye 4 ve 5’teki olgular grup 2’ye dahil edilmiştir. Verilerin analizinde Pearson Korelasyon Analizi, Kruskal Wallis Varyans Analizi ve MannWhitney U Testi kullanılmış, p anlamlılık düzeyi 0,05 olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Toplam Modifiye Ashworth skoru ile lokomosyon, mobilite, RMI ve KMFSS puanı arasında negatif yönde, anlamlı ilişki bulunmuştur (p<0,05). Toplam Modifiye Ashworth skoru ile kendine bakım puanı arasında herhangi bir ilişki bulunmamıştır (p>0,05). Ekstremite tutulumuna göre ayrılan üç grup arasında RMI puanı açısından fark anlamlı bulunmuş, bu farkın hemiparetik gruptan kaynaklandığı belirlenmiştir (p<0,05). KMFSS’ye göre oluşturulan iki grup arasında Modifiye Ashworth, RMI, lokomosyon, mobilite, kendine bakım ve toplam FIM puanı açısından farkın anlamlı olduğu saptanmıştır (p<0,05). Sonuç: SP’li bireylerin mobilite ve aktivite düzeyleri spastisiteden olumsuz yönde etkilenmektedir. Yetişkin serebral paraliziye yönelik rehabilitasyon programı içerisinde mobilitenin devamlılığı ve fonksiyonel düzeyin yükseltilmesi için spastisitenin azaltılmasına yönelik yaklaşımların geliştirilmesi gerekmektedir.