Abduksiyon ortezi kullanan gelişimsel kalça displazili hastaların orta ve uzun dönemde avasküler nekroz gelişme riski açısından değerlendirilmesi

Abstract

Gelişimsel kalça displazisi (GKD), esas olarak femur başı ile asetabulum arasındaki uyumsuzluğun söz konusu olduğu yapısal bir kalça problemidir. Çalışmamızın amacı Abduksiyon ortezi ile tedavi yaklaşımının gelişimsel kalça displazili hastaların orta ve uzun dönemde avasküler nekroz(AVN) gelişme riski açısından incelenerek tedavinin başarısının güvenliğinin değerlendirilmesidir.Ocak 2010 – Haziran 2021 tarihleri arasında Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğine başvuran GKD tanısı almış ve abduksiyon ortezi kullanılarak tedavi edilmiş hastalar retrospektif değerlendirildi. Tedavi için kontrole çağrılan hastalar klinik değerlendirme ile birlikte radyolojik değerlendirilerek Tönnis veya IHDI sınıflamasına dahil edilerek asetabular indeks açısı, merkezkenar açısı ve femur başı örtünmesi değerlendirildi.Cihaz kullanım süresi ortalama 18,15 ay, başvuru ortalama yaşı 5,34 ay, ortalama takip süresi 56,41 ay olduğu görüldü. 111 hastanın 95’i kız (%85,6), 16’sı (%14,4) erkekti. Sadece sağ kalça tutulumu olan 17(%15,3), sadece sol kalça tutulumu olan 31(%27,9) ve bilateral kalça tutulumu olan 63(%56,8) hasta vardı. Tedavi öncesi değerlendirilen 174 kalçadan 45 kalçada (%25,9) tönnis 1 ,113 kalçada (%64,9) tönnis 2, 15 kalçada (%8,6) tönnis 3 ,1 kalçada (%0,6) tönnis 4 tip displazi mevcuttu. 63 tane hastamızda bilateral tutulum 48 tane hastamızda tek taraflı tutulum olduğu için toplam 174 kalça değerlendirildi. Kalçaların 168’inde (%96,5) rezidüel asetabular displazi mevcut değilken, 6’sında (%3,4) mevcuttu. Kalçaların 4’ünde (%2,3) avasküler nekroz görüldü ve bu kalçaların 2 tanesinde aynı zamanda rezidüel asetabular displazi mevcuttu. Hiçbir komplikasyon görülmeyen kalça sayısı 166(%95,4) idi. Femur başı örtünmesi değerlendirilidiğinde displazik kalçalarda ortalama örtünme oranı %88,74 bulunmuşken, sublukse kalçalarda %86,44, çıkık kalçalarda %79,25 olarak anlamlı bir fark görüldü (p=0,000). Asetabular Indeks Açısı(AI) tedavi öncesi 0-5 ay arası başvuran çocuklar 37,17 ortalama ile çoğunluktayken 6-11 ay arası başvurularda 34,56 ortalama ile en düşük açıydı anlamlı bir fark görüldü (p=0,014). Femur başı örtünme açısı ile başvuru yaşı incelendiğinde 0-5 ay arası başvurularda %88,15 ile en iyi örtünme oranına sahipken 6-11 ay arası başvurularda %82,15 ile en düşük ortalama örtünme açısına sahipti ve istatistiksel olarak anlamlı bir fark görüldü (p=0,022).Sonuç olarak çalışmamızda değerlendirdiğimiz abdüksiyon cihazı erken başvurularda ve patolojisi displazi veya süblükse olan hastalarda güvenle kullanılabilir. Patolojisi çıkık olan ve tanı yaşı ilerleyen çocuklarda direkt cerrahi öncesinde denenmesini önermekteyiz.

Developmental hip dysplasia (DHD) is a structural hip problem that is mainly concerned with the mismatch between the femoral head and the acetabulum. The aim of our study is to evaluate the safety of treatment success by examining the abduction orthosis treatment approach in terms of the risk of developing avascular necrosis in the medium and long term of patients with developmental hip dysplasia. January June 2010 – Dec 2021, patients who were diagnosed with DHD and treated using abduction orthosis who were admitted to the Orthopedics and Traumatology Clinic of Pamukkale University Faculty of Medicine were evaluated retrospectively. The patients who were called for control for treatment were evaluated radiologically together with the clinical evaluation and included in the Tönnis or IHDI classification, and the acetabular index angle, centripetal angle and femoral head cover were evaluated.The average duration of device use was 18.15 months, the average age of the applicants was 5.34 months, and the average follow-up period was 56.41 months. Of the 111 patients, 95 were girls (85.6%) and 16 (14.4%) were boys. There were 17(15.3%) patients with right hip involvement only, 31(27.9%) patients with left hip involvement only and 63(56.8%) patients with bilateral hip involvement. Of the 174 hips evaluated before treatment, 175 hips (25.9%) had type 1 tönnis, 113 hips (64.9%) tönnis 2, 15 hips (8.6%) tönnis 3, 1 hip (0.6%) tönnis 4 types of dysplasia was present. a total of 174 hips were evaluated because 63 of our patients had bilateral involvement and 48 of our patients had unilateral involvement. Residual acetabular dysplasia was absent in 168 (96.5%) of the hips, while it was present in 6 (3.4%) of them. Avascular necrosis was observed in 4 (2.3%) of the hips, and residual acetabular dysplasia was also present in 2 of these hips. The number of hips without any complications was 166(95.4%). When the femoral head covering was evaluated, the mean covering rate was 88.74% in dysplastic hips, while a significant difference was found in 86.44% in subluxated hips and 79.25% in dislocated hips (p=0.000). The Acetabular Index Angle (AI) was the lowest angle with an average of 34.56 dec dec the 6-11 month applications, while the children who applied between 0-5 months before treatment were the majority with an average of 37.17, a significant difference was observed (p=0.014). Age 0-5 months between applications with the angle of the femoral head and examined the reference veiling %6-11 months between applications with best rate while veiling 88,15 %82,15 with the angle of the veil and showed he had the lowest average, a statistically significant difference (p=0,022).As a result, the abduction device that we evaluated in our study can be safely used in early applications and in patients whose pathology is dysplasia or subluxation. We recommend that it be tried directly before surgery in children whose pathology is dislocated and whose diagnosis is progressing.