Kalça kırıklı yaşlı hastalarda uygulanan farklı anestezi tekniklerinin postoperatif yoğun bakıma giriş, mortalite ve maliyet ilişkisi

Abstract

Günümüzde beklenen yaşam süresi uzamakta ve yaşlı insan sayısı hızla artmaktadır. Kalça kırığı yaşlı nüfusta sık görülen, en sık mortalite ve morbidite nedenlerinden biridir. Kırıkların %98’inden fazlası cerrahi gerektirir. Anestezi tipine karar vermek için yaş, uygulanacak cerrahi tipi ve anestezi tekniklerinin riskleri gibi birçok faktörün göz önüne alınması gerekir. Bu tez çalışmasında kalça kırığı sebebiyle opere edilecek hastalarda yoğun bakım ihtiyacı, mortalite ve maliyetleri azaltmak için tercih edilecek anestezi tipini belirlemeyi amaçladık. Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Ortopedi Kliniğinde 2008- 2012 yılları arasında kalça kırığı sebebiyle cerrahiye alınan ve nöroaksiyel ya da genel anestezi uygulanmış 60 yaş ve üzeri 204 hastanın kayıtları ve anestezi yoğun bakım dosyaları retrospektif olarak incelendi. Genel anestezi alan 107 hastanın 70’inde preoperatif dönemde yoğun bakım ihtiyacı öngörüldüğü halde 53’ü (%76) , nöroaksiyel anestezi alan 97 hastanın 53’ünde preoperatif dönemde yoğun bakım ihtiyacı öngörülmüş ancak 18’i (%34) yoğun bakıma girmiştir. ASA (American Society of Anesthesiologists) fiziksel durum skalası, CCI (Charlson Comorbidity Index) skoru, cerrahi süresi, kan transfüzyonu ve genel anestezi yoğun bakıma girişte risk faktörleriydi. Genel anestezi ile karşılaştırıldığında nöroaksiyel anestezinin yoğun bakıma giriş, yoğun bakım süresi, hastanede kalış süresi ve dolayısıyla maliyeti azalttığı tespit edildi. Nöroaksiyel anestezi mortalitede belirgin azalma, daha az sayıda derin ven trombozu, daha az miyokardiyal enfarktüs eğilimi ve daha az fatal pulmoner emboli ile ilişkili bulundu. Bu veriler nöroaksiyel anestezinin tercih edilmesi gerektiğini ortaya koymakta ancak verilerin kısıtlı olması mortalite veya diğer sonuçlara ilişkin kesin çıkarımlarda bulunmayı engellemektedir. Bölgesel anestezi her derde deva değildir, doğru hastalarda ve durumlarda kullanıldığında cerrahi sonuçların iyileşmesini sağlayabilir. Recently, life expectancy and elderly population is increasing rapidly. Hip fracture is common in the elderly population, and one of the most common reasons for mortality and morbidity in that age group. More than 98% of fractures need surgical intervention. One needs to consider patient’s age, surgical type and risks of the chosen anesthesia technique when deciding the anesthesia. We aimed to determine the anesthesia type to be chosen for decreasing the need of intensive care, mortality and costs in elderly patients with hip fractures. We included 204 patients aged >60 years who underwent surgical intervention for hip fractures with neuroaxial or general anesthesia between 2008 and 2012 in Pamukkale University Medical Faculty Orthopedics Clinic. Patient files and anesthesia intensive care files were inspected retrospectively. 70 of 107 patients who received general anesthesia needed intensive care in the preoperative period, whereas only 53 (76%) were admitted to the unit. 53 of 97 patients who received neuroaxial anesthesia needed intensive care in the preoperative period, whereas only 18 (34%) were admitted to the unit. ASA, CCI, surgery duration, blood cell transfusion and general anesthesia were found to be risk factors for admittance to intensive care unit. When neuraxial anesthesia compared with general anesthesia input to intensive care, ICU stay, length of hospital stay and thus is cost effective was determined. Neuroaxial anesthesia was associated with decreased mortality, deep vein thrombosis, myocardial infarct, and pulmonary emboli. These data exhibit that neuroaxial anesthesia should be chosen over general anesthesia; however, limited data prevent definite deductions. Regional anesthesia is not an answer to everything; it can only improve surgical results when used in right patients on right situations.