İntrameduller çivi uygulamasında erken yük vermenin kırık kaynamasına etkisi

Abstract

Amaç: Tibia cisim kırıkları, ortopedi ve travmatoloji pratiğinde en sık görülen kırık tiplerinden biridir. Bu çalışmada tibia cisim kırıkları tedavisinde kilitli intramedüller çivi uygulanan hastaların klinik sonuçlarının ve fonksiyonel durumlarının değerlendirilmesi ve yük verme ile kaynama zamanının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya 18-73 yaş arası, tibia cisim kırığı nedeni ile intramedüller fiksasyon uygulanmış olan 44 hasta dahil edildi. Çalışmamızda sonuçlar, Johner ve Wruhs kriterlerine göre ve Karlstum-Olerud kriterlerine göre kaydedildi. Radyolojik olarak iyileşme, radyografilerde hastanın desteksiz olarak yük verebileceği düzeyde kallus formasyonu ve/veya kırık hattının kaybolması olarak değerlendirildi. Klinik iyileşme ise hastanın ağrısız tam yük verebilmesi ve günlük aktivitelerine dönebilmesi olarak değerlendirildi. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 38.7±14.9 (17-73) yıl idi. 44 hastanın 16’ sında (%36.4) tibia 1/3 orta cisim kırığı, 25’ inde (%56.8) tibia 1/3 distal kırık, 3’ünde ise (%6.8) ise tibia 1/3 proksimal kırığı mevcuttu. Hastaların ortalama kaynama süresi 11.36±3.8 (6-20) hafta olarak gözlendi. Karlstrom-Olerud'un fiziksel fonksiyonel değerlendirme skalasına göre; 21 hasta (%47.7) mükemmel, 14 hasta (%31.8) iyi, 1 hasta (%2.3) tatmin edici, 8 hasta (%18.2) ise orta olarak kaydedildi ve hiç kötü sonuç yoktu. Johner-Wrush kriterlerine göre 32 hastada (%72.7) mükemmel, 12 hastada ise %27.3 iyi olarak değerlendirildi. Takip sürecinde bütün kırıkların kaynadığı gözlendi. Sonuç: Hastalar Johner-Wrush Kriterlerine göre mükemmel ve iyi skora sahiptiler. Karlstrom-Olerud'un fiziksel fonksiyonel değerlendirme skalasına göre ise hiçbir hasta kötü skora sahip değildi. Genç, erken ağırlık aktaran ve çivi korteks mesafesi 2mm’den az olan hastalarda kaynama süresi kısalmaktadır.