Klinik olarak plantar fasiit tanısı almış olgularda ultrasonagrafi, manyetik rezonans görüntüleme ve radyografi bulgularının karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada klinik olarak plantar fasiit düşünülen topuk ağrılı hastalarda MRG altın standart kabul edilerek USG'nin tanısal etkinliğini belirlemek amaçlanmıştır. Gereç Yöntem: Klinik olarak plantar fasiit düşünülen yaşları ortalama 45 olan 77 hastanın 9'u tek, 68 'i çift taraflı semptomatik ve asemptomatik topukları ile kontrol grubuna dahil ortalama yaşları 35 olan 77 olgunun asemptomatik topukları incelenmiştir. Boy, kilo, vücut kitle indeksleri ve ağrı süreleri kaydedilmiştir. Sagital Tl ağırlıklı spin eko (SE), T2 ağırlıklı SE ya da T2 ağırlıklı gradiyent eko, STIR ve koronal Tl ağırlıklı SE MRG görüntüleri plantar fasiit açısından incelenmiştir. Plantar fasiitin USG bulguları ile MRG bulguları karşılaştırıldı. Her iki yöntemde plantar fasya ve topuk yağ yastığı kalınlığı ölçülmüştür. Tüm ayakların lateral radyografisi kalkaneal spur yönünden incelenmiştir. Bulgular: Plantar fasiitli hastaların plantar fasya ve topuk yağ yastığı kalınlığında önemli artış saptandı (p=0.000). MRG ile karşılaştırıldığında USG'nin plantar fasiit tanısında duyarlılığı %80, özgüllüğü %85 olarak bulunmuştur. Ayrıca USG'nin entesopati tanıma duyarlılığının muskuloaponörosite göre daha yüksek olduğu saptanmıştır. Kalkaneal spur görülme sıklığı ağrı süresi (p=0.001), vücut kitle indeksi (p=0.000) ve yaş artışına (p=0.000) bağlı arttığı saptanmıştır. Ağrı süresindeki artışa paralel topuk yağ yastığı kalınlığının arttığı saptanmıştır (p=0.021). Sonuç: Plantar fasiit tanısında USG güvenirliği yüksek ve öncelikle kullanılması gereken yöntemdir. MRG plantar fasiitin morfolojik olarak değerlendirimesini sağlar. Sonografık olarak şüpheli ve cerrahi tedavi planlanan olgularda kullanılmalıdır. 38

SUMMARY Purpose: This study has two objectives: using ultrasonography (US) as a tool in the diagnosis of plantar fasciitis (PF) in patients with heel pain. Comparing US with Magnetici Resonance Imaging (MRI) findings which was accepted as a gold standard. Materials and Methods: Seventy seven patients (aged 45 years) with bilateral (n=68) and unilateral (n=9) heel pain and 77 asymptomatic subjects (aged 35 years) were recruited to this study. Height, weight, body mass index (BMI) and pain duration were recorded. MRI was used to establish a diagnosis of PF using sagittal Tl weighted, T2 weighted or T2 weighted gradient eko STIR and Tl weighted coronal sequences. The US appearances of PF were compared with MRI findings. Plantar fascia and heel pad thickness were measured in both imaging modalities. Lateral radiographs of the feet were taken for assessing calcaneal spur. Results: A significant thickening of plantar fascia and heel pad (p=0.000) was demonstradet in patients with PF correlating with MRI finding, US showed 80% sensitivity and 85% specificity in assessing PF. However US was found to be more efficient in the diagnosis of enthesopathic than musculoaponeurositic changes of PF. Calcaneal spur significantly correlated with, BMI (p=0.000), age (p=0.000), and duration of symptoms. Heel pad thickness was significantly increated with pain duration (p=0.021). Conclusion: US is the most reliable and preferable method in the diagnosis of PF. MRI allows a morphological assesment of lesions of PF and should be performed when sonographical findings are suspicious and surgical treatment is needed. 39