Tavşanlarda posterolateral spinal füzyon modelinde hibrit greft uygulamalarının etkinliklerinin değerlendirilmesi

Abstract

Spinal füzyon cerrahisinde, otogreftler en etkin greft materyalidir. Klinik uygulamalarda çok seviyeli füzyon gerektiği durumlarda, otogreftler miktar olarak yetersiz kalabilmektedir. Bu gibi durumlarda cerrah, füzyon sahası için yeterli greft miktarını elde edebilmek için çoğunlukla otogreftler ile allogreftleri nadirende ksenogreftleri karıştırarak kullanmaktadır. Bu çalışmada, tavşan posterolateral lomber füzyon modelinde, bu tür hibrit uygulamaların etkinliklerini araştırıldı. Çalışmada, otogreft, allogreft, otogreft + allogreft, ksenogreft ve otogreft + ksenogreft materyallerinin kullanıldığı 5 grup oluşturuldu. Kullanılan allogreft ve ksenogreftler steril koşullarda elde edilip -22° de dondurularak saklandı. Her bir grupta 8 er tavşan mevcut idi. 2. ve 4. haftalarda her gruptan birer adet tavşan öldürülerek radyografık ve histolojik olarak değerlendirmeye alındı. 6. haftanın sonunda geriye kalan tüm tavşanlar öldürülerek füzyon kitlesi radyografık, manuel palpasyon, biyomekanik ve histolojik olarak değerlendirmeye alındı. Bu çalışmanın sonunda, otogreftlerin, diğer greft materyallerine göre spinal füzyon oluşturmada üstünlük gösterdiği gözlendi. Allogreft ile hibrit grubu, ksenogreft ile hibrit grubu arasında füzyon oluşumu açısından genel olarak farklılık gözlenmedi. En kötü sonuçlar ksenogreft ve ksenogreftin hibrit grubunda elde edildi. Otogreftler spinal füzyon cerrahisinde en iyi greft materyali olmakla birlikte, donör saha sorunları, operasyon süresinde uzama, kan kaybında artış gibi olumsuzluklarıda mevcuttur. Özellikle allogreft ve otogreft + allogreft gruplarında füzyon oluşturma açısından bir farklılığın olmadığı göz önüne alınırsa, posterolateral spinal fuzyonda hibrit greft uygulaması yerine sadece allogreft uygulanması, otogreftlerin elde edilmesi ile oluşabilecek olumsuzlukları ortadan kaldıracaktır. 55

SUMMARY Autografts are the most effective among materials used for spinal fusion. In clinical settings when multi-level fusion is required, autografts could remain inadequate in means of quantity. In these circumstances, surgens often use a combination of autografts, allografts and also xenografts occasionally. In this study, the model of posterolateral lumbar fusion in rabbits and the effectiveness of such hybrid applications is investigated. In this study, five groups; autograft, allograft, xenogreft, autograft + allograft and autograft + xenograft applications were constituted. Allograft and xenograft were prepared at sterile conditions and preserved at -22 C°. Each group included 8 rabbits. At weeks 2 and 4, one rabbit from each group were killed to evaluate radiologically and hisyologically. At the end of 6th week, the rest of all rabbits were killed. Spinal fusion masses were evaluated by means of radiography, manual palpation, biomechanics and histology. At the end of the study, it was recorded that autografts were superior to other materials in terms of spinal fusion formation. Overall, among the groups allograft and its hybrids and also xenograft and its hybrids there are no significant difference. The worst results were yielded by xenograft and xenograft hybrids. Autografts are regarded as the best graft materials for spinal fusion surgery. However carry the limitations of donor field problems, longer duration of surgery and increase in blood loss. Considering that there is not a noteworthy difference in means of fusion formation between the groups of allograft and autograft plus allografts applying merely allografts rather than hybrid grafts for posterolateral spinal fusion will prevent the side effects of autograft use. 56