Alt ekstremite iskemisi sonrası reperfüzyonun erken safhasında venöz kan uzaklaştırılması ve mannitol kullanımının renal hasar üzerine etkisi

Abstract

Alt ekstremitelerin iskemi reperfüzyonu sonrası aktive olan bazı sistem ve toksik medyatörlerin etkisi ile uzak organlarda (böbrek,akciğer..gibi) hasar oluşmaktadır. Bu deneysel çalışmamızda; abdominal aortanın belirli bir süre klemplenmesi sonucu oluşturulan geçici iskemi sonrası, reperfüzyonun erken safhasında venöz kan uzaklaştırılması ve mannitol kullanımının renal hasarı önlemede etkisini araştırmak amaçlandı. Çalışmamızda 30 adet erişkin Wistar Albino cinsi rat kullanıldı ve her grupta 6 adet rat olacak şekilde beş gruba ayrıldı. Gruplar; I. grup sham grubu, II. grup infrarenal abdominal aortanın atravmatik mikrovasküler klemp ile klemplenerek 180 dakika iskemi olusturulan ve 120 dakika süresince reperfüze edilen grup olan kontrol grubu, III. grup iskemi reperfüzyon + 1 cc venöz kan alınan grup, IV. grup iskemi reperfüzyon + mannitol verilen grup, V. grup ise iskemi reperfüzyon + mannitol verilen + 1 cc venöz kan alınan grup olarak oluşturuldu. Reperfüzyon süresi sonunda tüm hayvanlar sakrifiye edilerek biyokimyasal ve histopatolojik incelemeler için böbrek dokuları alındı. Biyokimyasal açıdan oksidatif hasarın tayini için MPO, SOD, GSH-Px; lipit peroksidasyonu tayini için MDA almak üzere 4 parametre çalışıldı. Histopatolojik parametreler tubuler nekroz gradelemesine göre yapıldı (grade 0, grade 1, grade2, grade 3). Sonuçlar, istatiksel olarak incelenerek karşılaştırıldı. İskemi reperfüzyon sonrasında böbrek dokusunda MPO, SOD aktiviteleri ve MDA düzeyleri istatiksel olarak anlamlı derecede artmıştır, GSH aktivitesi ise istatiksel olarak anlamlı derecede azalmıştır. Reperfüzyonun erken fazında venöz kan alınan grupta SOD aktivitesi ve MDA düzeylerinin kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı derecede azalmıştır, MPO düzeyinde ise istatiksel olarak anlamlı olmasada artış saptanmıştır, GSH aktivitesi ise istatiksel olarak anlamlı derecede azalmıştır. Dokuların histopatolojik açıdan değerlendirilmesi sonucunda ise; kontrol grubundaki ratların böbrek hasarı Grade II olarak gözlenirken, diğer deney gruplarında ise ratların böbrek hasarları grade I olarak gözlendi. Histopatolojik olarak deney gruplarında böbrek hasarının gerilediği görüldü. Sonuç olarak, alt ekstremite iskemi reperfüzyon modelinde, venöz kan alınmasının ve mannitol tedavisinin böbreklerde reperfüzyon hasarını azalttığı gösterilmiştir.

Effects of some systems and toxic mediators activated after ischemia and reperfusion in lower extremities cause injuries in distant organs (kidneys, lungs .. etc.). This experimental study our aim was to investigate the effects of collecting venous blood and use of mannitol over preventing renal damage in early reperfusion phase after ischemia depending on temporary abdominal aortic clamping. In our study, 30 adult Wistar Albino rats were used and divided into five groups with 6 rats for each group. Groups were; Group I: sham group, Group II. control group of 120 minutes reperfusion after 180 minutes ischemia with cross-clamping from infrarenal abdominal aorta with a microvascular clamp, Group III: ischemia reperfusion group with 1 cc of venous blood taken, Group IV. ischemia-reperfusion group with mannitol administration, Group V the ischemia reperfusion group given mannitol and 1 cc of venous blood excluded additionally. At the end of reperfusion period all animals sacrificed and kidney tissues were collected for biochemical and histopathological examination. 4 parameters including MPO, SOD, GSH-Px, for determination of oxidative damage from the biochemical side and MDA for determination of lipid peroxidation, were studied. The results were examined statistically. Histopathological parameters were graded as seen in table 2. After ischemia reperfusion, increase in MPO SOD activities and MDA levels were statistically significant in the kidney tissues while GSH activity decreased statistically significantly. İn early reperfusion phase SOD activity and MDA levels decreased statistically significant in the venous blood collection group compared with the control group; the MPO level increased butthis increase was not statistically significant and the GSH activity decrease was statistically significant. Histopathological evaluation of tissue as a result, kidney damage in rats in the control group observed as Grade II, the rats in the other experimental groups was observed as grade I. As a result, in lower extremity ischemic reperfusion modal, venous blood excluding and mannitol treatment caused decreasing in the renal reperfusion injury.