Polikistik over sendrom'lu hastalarda IGF-1 polimorfizmi

Abstract

AMAÇ: IGF'ler pankreatik ß hücre gelişimi, büyüme ve devamlılığı için önemli regulatörlerdir. IGF genindeki mutasyonlar tip 2 diabet, myokard enfarktüsü, doğum ağırlığı ve obezite ile ilişkili bulunmuştur. Bu ilişkinin temelinde insülin sensitivitesi yer alıyor olabilir. Biz bu çalışmada PKOS'lu hastalarda IGF-1 gen polimorfizmini araştırdık. METOD: Araştırmamız Pamukkale Üniversitesi Endokrinoloji kliniğinde tanı alan 86 PKOS'lu hasta ve 81kontrol dahil edildi. Antropometrik ölçümler ve biyokimyasal ve hormonal değerlendirmeler yapıldı. DNA izolasyonu için kan örneği alındı ve DNA izolasyonu ve PCR çalışıldı. BULGULAR: Hastaların ve kontrol grubunun kilo, VKİ, AKŞ, açlık insülin, HOMA-IR, SAİ, IGF-1, testosteron, DHEAS, LH ve SHBG düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık gözlenirken, diğer antropometrik, biyokimyasal ve hormonal parametreleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştur. IGF-1(CA)19 polimorfik bölgenin analizi değerlendirildikten sonra alleller 192-bp 'den daha kısa (grup 1), 192-194 bp(grup 2) ve 194-bp'den daha uzun(grup 3), olmak üzere değerlendirildi. Hem hasta hem de kontrol grubunda grup 3 belirgin olarak daha sık gözlenmekte idi. Her üç grup için de hasta ve kontroller arasında IGF1 gen polimorfizm dağılım sıklığı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı. Grup 1 kendi içinde karşılaştırıldığında 192-bp uzunluğundan küçük allele sahip olan hastaların INS (p= 0,002), SAİ (p= 0,001), IGF-1 (p= 0,016), testosteron (p= 0,004), DHEAS (p= 0,010), SHBG (p=0,001) düzeylerinin aynı baz çifti uzunluğundaki allele sahip kontrol grubundaki bireylere göre daha yüksek olduğu saptanmıştır. IGF-1 düzeyi VKİ ve yaş ile negatif korelasyon gösterdi. IGF-1 ile testosteron arasında ise pozitif ilişki bulundu. Hastalar kendi içinde IGF1gen polimorfizm dağılımlarına göre karşılaştırıldığında SAİ düzeylerinin <192-bp grubunda istatistiksel olarak anlamlı yüksek olduğu saptanmıştır. SONUÇ: PKOS'lu hastalarda kilo, VKİ, AKŞ, açlık insülin, HOMA-IR, SAİ, IGF-1, testosteron, DHEAS ve LH düzeyleri normal kişilere göre daha yüksektir. SHBG ise daha düşüktür. PKOS grubunda da kontrol grubunda da en sık gözlenen IGF1 gen polimorfizmi > 194 bp'dir. PKOS ve kontrol grubu arasında IGF1 gen polimorfizmi dağılım sıklığı açısından fark yoktur. Buna karşın istatistiksel açıdan kilo ve VKİ farkı ise sadece >194 bp grubu PKOS ve kontrolleri arasında vardır. SAİ düzeyi <192-bp grubu hastalarında anlamlı olarak yüksektir. Bu grupta hirsutizm bulgularının daha şiddetli olması beklenebilir. >194-bp grubu hastalarında ise trigliserid ve LDL düzeyi diğer gruplara göre daha yüksektir. Metabolik sendrom açısından bu grup hastalar daha yüksek riskli olabilirler. PKOS'ta IGF1 gen polimorfizminin uzun dönemde KAH, Tip-2 DM gelişim riski açısından etkileri olabilir, bu konuda daha büyük populasyonlarda prospektif çalışmalar gerekmektedir.

OBJECTIVE: IGFs (Insulin like growth factors) are important regulators of pancreatic ß cell devolopment, growth and maintanence. Mutations in the IGF genes have been found to be associated with type 2 diabetes, myocardial infarction, birth weight and obesity. These associations could result from changes in insulin secretion. PCOS is characterized by hyperandrogenism and chronic anovulation. Frequently increased LH levels accompany to PCOS. Based on these findings, We aimed to investigate IGF- 1 gen polymorphism in polycystic ovary syndrome patients. METHODS: 86 women with PCOS and 81 healthy women, recruited from the Endocrinology Clinic of Pamukkale University, were studied. The diagnosis of PCOS was based on the revised criteria of Rotterdam. Anthropometric measurements were performed. A fasting blood sample was obtained in the morning for measurement of glucose, insulin, PRL, LH, FSH, estradiol, total testosterone(T), sexhormone-binding globulin (SHBG), dehydroepiandrosterone sulphate (DHEA-S), TSH and IGF-1. Free androgen index and HOMA-IR values are calculated. FINDINGS: While there was a significant difference between case and control groups in terms of weight, BMI, fasting glucose, fasting insuline, HOMA-IR, SAI, IGF-1, testosterone, DHEAS, LH and SHBG levels; no statistically significant difference was found for other anthropometric, biochemical and hormonal parameters. After the analysis of IGF-1(CA)19 polymorphic region we subdivided the alleles into three subgroup: shorter than 192-bp (group 1), 192-194 bp (group 2) and longer than 194-bp (group 3). Group 3 was predominant in both case and control groups. However, no statistically significant difference was found for distribution of three allele groups of IGF1 gene polymorphism between study groups. Inward analysis of group 1 revealed that INS (p= 0,002), SAI (p= 0,001), IGF-1 (p= 0,016), testosterone (p= 0,004), DHEAS (p= 0,010) and SHBG (p=0,001) levels were higher in cases than controls. IGF-1 levels shows negative correlation with BMI and age whereas positively correlated with testosterone. In cases, SAI levels were statistically significantly higher in group 1 (<192 bp). RESULT: Weight, BMI, fasting glucose, fasting insuline, HOMA-IR, SAI, IGF-1, testosterone, DHEAS, LH and SHBG levels were higher in patients with PCOS than healthy people. The most frequently observed IGF1 gene polymorphism subgroup was group 3 (>194bp) in both case and control groups. There was no difference in frequency of distribution of IGF1 gene polymorphism between case and control groups. Nevertheless, in group 3 (>194bp), there were statistical difference in weight and BMI levels between case and control groups. SAI levels were significantly higher in patients with <192 bp polymorphism. Hirsutism would be severe in this group. On the other hand, triglyseride and LDL levels were higher in patients with >194-bp polymorphism and this patients might have higher risk for developing metabolic syndrome. IGF1 gene polymorphism might have long term effect on CAH and type-2 DM risks in patients with PCOS which could be clarified by prospective studies with large populations.