The perception of life and being in Samuel Beckett's three plays: Waiting for Godot, Endgame and Happy Days in the light of existentialism

Abstract

Bu tez Samuel Beckett'ın Godot'yu Beklerken, Oyun Sonu ve Mutlu Günler oyunlarının bir analizini yapmaktadır. Yazarın varoluşçu kimliğinin üç oyunda da baskın olduğu görülmektedir. Beckett'ın sahne ve dil kullanımı, karakter analizi ve çizimi onun varoluşçu felsefe ile arasında yakın benzerlikler olduğunu göstermektedir. İnsanın bu dünya üstündeki varlığının anlamsızlığı Beckett'ın temel konusu olmuştur ve Godot'yu Beklerken, Oyun Sonu ve Mutlu Günler oyunlarında karakter, sahne ve kullandığı dil ile umutsuzluk, korku, fırlatıp atılmışlık gibi varoluşçu kavramları kullanarak insan hayatının saçmalığını ve anlamsızlığını gözler önüne başarılı bir şekilde sermiştir. Anahtar Kelimeler: Varoluşçuluk, Samuel Beckett, Godot'yu Beklerken, Oyun Sonu, Mutlu Günler

This thesis tries to analyze and find traces of existentialism in three plays of Samuel Beckett, Waiting for Godot, Endgame and Happy Days in which, man is full of anxiety and despair with no meaning in life. Through a large number of oeuvre, an outstanding 20th century literary figure, Samuel Beckett devoted his life in delving deeply into the meaning of life and existence. It is observed that Beckett's existentialist identity is dominant mostly in these plays. His character analysis, stage and use of language clarify that Beckett had uncanny resemblances with Existentialist Philosophy. The meaninglessness of human being, anxiety, horror, liberty, the harbinger of death and finally consciousness of existing became Beckett's main theme. He brought out successfully the absurdity and meaninglessness of human life by using absurd concepts with characters, setting and his use of language in Waiting for Godot, Endgame and Happy Days. Keywords: Existentialism, Samuel Beckett, Waiting for Godot, Endgame, Happy Days.