Diş hekimlerinin implant uygulamaları ve periimplantitis vakalarında klinik yaklaşımlarının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Günümüzde diş çürüğü, periodontal hastalıklar, pulpal hastalıklar, travma, ortodontik ya da protetik restorasyonlar amacıyla dişlerin çekimi gerçekleştirilmektedir. Geçmişte dişsizlik yaşlılığın bir sonucu olarak görülse de artık bu durum değişmiştir. Hastalar sosyolojik, psikolojik, fonetik ve fonksiyona bağlı nedenlerle bu diş eksikliklerini kabullenmemekte ve yeni arayışlar içine girmektedir. Bu durum sonucunda dental implant yapımında ve talebinde artış meydana gelmektedir. Dental implantlara olan talebin artması implant çevresi doku hastalıklarının insidansındaki artışı beraberinde getirmiştir. Yapılan çalışmalarda kötü ağız bakımı, periodontitis geçmişi, sigara kullanımı, kontrol altında olmayan sistemik hastalık, ağız içi bakım eksikliği gibi durumların implant çevresi hastalıkların gelişiminde etkili olduğu belirtilmiştir. Bu çalışmanın amacı; hekimlerin implant uyGülamalarında kullandıkları teknikleri, tedavi planlarını ve yaşadıkları komplikasyonlar karşısındaki çözüm yollarını değerlendirmektir. Yöntemler: Bu çalışmaya 234 diş hekimi katılmış ve implant uyGülamaları ve periimplantitis hakkında 30 sorudan oluşan anket uyGülanmıştır. İmplant uyGülamalarında kullandıkları teknik, malzeme, planlama, hasta kontrolü ve periimplantitis vakaları hakkındaki bilgi ve tedavi yöntemleri sorGülanmıştır. BulGülar: Katılımcıların %46’sının 0-5 yıllık ve %50’sinin genel diş hekimi olduğu öğrenilmiştir. Katılımcıların %58’i 0-5 yıldır implant yaptığı ve %43’ünün yıllık uyGüladıkları implant sayısının 50’den az olduğu öğrenilmiştir. İmplant planlamasında panoromik ve konik ışınlı bilgisayarlı tomografinin birlikte kullanımı %53 bulunmuştur. İmplantın başarısı için en önemli faktörün yüzey özellikleri olduğunu düşünenlerin oranı %66 bulunmuştur. Periimplantitis için en önemli risk faktörünün implant-protez bağlantısı olduğunu düşünen hekimlerin oranı %73’tür. Periimplantitisin tedavisinde %46 oranında mekanik debridman ve medikasyon tedavisi birlikte tercih edilmiştir. Sonuç: Çalışmamızda hekimlerin farklı planlama şekli ve tedavi seçeneklerini seçtikleri görülmüştür. Hekimlerin periimplantitise yaklaşımları ve tedavi şekilleri de farklı olmakla birlikte genellikle mekanik debridmana ağırlık verdikleri görülmektedir.