Kronik ülsere yaralara intralezyoner konsantre büyüme faktörü (CGF) uygulama ile konvansiyonel pansuman yöntemlerinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Çalışmamızda diyabetik ülser tedavisinde konsantre büyüme faktörü (CGF) uygulamasının konvansiyonel pansuman tedavisine etkisini ve tedavi seyrini incelemeyi amaçladık. Yöntem: Pamukkale Üniversitesi Hastaneleri, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı Kronik Yara Bakım Ünitesinde takip edilen kronik ülsere yarası olan hastalar CGF (n=24) ve ıslak pansuman (n=23) gruplarına ayrılarak yara yeri tedavisi planlanmıştır. CGF uygulamasında hastalardan alınan İV kan örnekleri antikoagülansız tüplerde santrifüj (Elektromag M815A) edilerek elde edilen konsantre jel hastalara uygulanmıştır. Islak pansuman grubunda yara yeri debride edilerek ıslak gazlı bezle kapatılmış herhangi bir ekstra işlem uygulanmamıştır. Çalışmadaki hastalara 12 işlem uygulanarak sonuçları kaydedilmiş ve analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların 16’sı (%34) kadın ve 31’i (%66) erkekti. Çalışmaya dahil edilen hastalar 27 – 85 yaş aralığında ve 63,23 yaş ortalamasındaydı. Grup 1’de 32,78 gün ortalamada tedavi görürken Grup 2’de 35,13 gün tedavi devam etti (p=0,218). Hastalara Grup 1’de ortalama 10,22 işlem yapılırken Grup 2’de ortalama 11,04 işlem uygulandı ve istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p=0,566). Yara yeri çevresi değeri son işlem sonucunda Grup 1’de 364,28 ortalamayken Grup 2’de 755,66 ortalamaydı (p=0,033). Yara yeri alanı, yara yeri çevresi ve yara yeri uzunluğu skorlarında işlem ortalamaları ile ilk işlemde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık yoktu (p>0,050). Ancak yara yeri alanı ve yara yeri çevresi skorlarında son işlemde gruplar arasında anlamlı farklılık vardı(p=0,031/p=0,033). Yara yeri alanı skoru, yara yeri çevresi skoru ve yara yeri uzunluğu skorunda Grup 1 için işlem başlangıç skoru ile son işlem skorları arasında grup içi anlamlı bir farklılık vardı (p=0,0001). Yara yeri alanı skoru, yara yeri çevresi skoru ve yara yeri uzunluğu skorlarında benzer şekilde 4-10. işlemler arasında X duraklama dönemi olduğu görüldü. Grup 1’de Enterobacter Cloacae 8 hasta ile en sık görülen mikroorganizmayken Grup 2’de Enterococcus Faecalis ve Metisilin Duyarlı Staphylococcus Aureus 6’şar hasta ile en sık görülen mikroorganizmalardı. Sonuç: Hastaların yara yeri alanı, çevresi ve uzunluğunda konsantre büyüme faktörü (CGF) ile tedavide 4. işleme kadar belirgin iyileşme görülürken 4-10. işlemler arasında iyileşmenin duraksadığını gördük. 10. işlemden itibaren iyileşmenin tekrardan hızlandığını izledik. CGF’nin diyabetik ayak ülserinde kullanımının yara yeri iyileşmesini hızlandırdığını ve tedavi yöntemi olarak güvenle kullanılabilecek maliyeti düşük bir tedavi seçeneği olduğunu düşünüyoruz.

Purpose: In our study, we aimed to investigate the effect of concentrated growth factor (CGF) application on conventional dressing therapy and treatment course in the treatment of diabetic ulcers. Method: Patients with chronic ulcerated wounds who were followed up in the Chronic Wound Care Unit of the Department of Orthopedics and Traumatology of Pamukkale University Hospitals were divided into CGF (n=24) and wet dressing (n=23) groups and wound site treatment was planned. In the CGF application, IV blood samples taken from patients were applied to patients with a concentrated gel obtained by centrifuging (Elektromag M815A) in non-anticoagulant tubes. In the wet dressing group, the wound site was debrided and covered with wet gauze and no additional procedures were applied. The patients in the study underwent 12 procedures and their results were recorded and analyzed. Results: 16 patients (34%) were women and 31 patients (66%) were men in the study. The patients included in the study were between 27 and 85 years old and had an average age of 63.23 years. While Group 1 received treatment for an average of 32.78 days, treatment continued for 35.13 days in Group 2 (p=0.218). While an average of 10.22 procedures were performed in Group 1, an average of 11.04 procedures were performed in Group 2, and there was no statistically significant difference (p=0.566). The wound perimeter value was 364.28 average in Group 1 as a result of the last procedure, while it was 755.66 average in Group 2 (p=0.033). There was no statistically significant difference between the mean of the procedure and the first procedure in the wound area, wound perimeter and wound length scores between the groups (p>0.050). However, there was a significant difference between the groups in the last procedure wound area and wound perimeter scores(p=0,031/p=0,033). There was a significant in-group difference between the firdt procedure score and the last procedure score for Group 1 in the wound area score, the wound perimeter score, and XII the wound length score (p=0.0001). The wound area score, the wound perimeter score, and the wound length score were similarly 4-10th procedures. It was observed that there was a pause period between procedures. Enterobacter Cloacae was the most common microorganism with 8 patients in Group 1, Enterococcus Faecalis and Methicillin Susceptible Staphylococcus Aureus were the most common microorganisms in Group 2 with 6 patients each. Conclusions: Wound area, perimeter and length of patients significant improvement was observed in the treatment with concentrated growth factor (CGF) until the 4th procedure. We saw that the recovery paused between 4-10 treatments. We observed that the recovery accelerated again from the 10th procedure. We think that the use of CGF in diabetic foot ulcer accelerates wound healing and is a cost-effective treatment option that can be used safely as a treatment method.