İntestinal geçirgenlik biyomarkerı olan zonulin’in postmenopozal osteoporoz gelişimindeki rolünün araştırılması

Abstract

Günümüzde kadınlar için yaygın bir halk sağlığı problemi olan ve ülkemizde tarama programına alınan postmenopozal osteoporoz temel olarak östrojen hormonunun etkisini kaybetmesiyle ortaya çıkmaktadır. Zonulin, gastrointestinal emilimin kontrolünde görev alan intestinal emilim markerıdır. İntestinal geçirgenliğin artışı ile kalsiyum, magnezyum ve diğer birçok mineral, vitamin ve enzimlerin bağırsaktan emiliminin azalmasına neden olmaktadır. İntestinal geçirgenliğin etkilenmesiyle oluşan kalsiyum, fosfor gibi minerallerin emilimindeki bozukluk, osteoporoz gelişimindeki bir risk faktörüdür. Bu nedenle, biz bu çalışmada; 65 yaş üzerindeki postmenapozal kadınlarda, intestinal geçirgenlik biyomarkerı olan zonulinin postmenapozal osteoporoz gelişimindeki rolünü araştırmayı amaçladık. Çalışmamıza postmenopozal dönemde olan 65 yaş üstü toplam 152 kadın hasta dahil edilmiştir. Tüm hastaların başvurularında demografik ve laboratuar verileri hasta sisteminden kaydedilmiştir. DEXA çekimi yapılmıştır. Hastalar DEXA sonuçlarına göre osteoporoz (n=50), osteopeni (n=51), sağlıklı kontrol (n=51) olarak üç gruba ayrılmıştır. Her hastadan 5 ml kan örneği alınıp biyokimya laboratuarında zonulin düzeyi çalışılmıştır. Elde edilen verilerde gruplar arasında biyokimya, hormon, hemogram ve zonulin sonuçlarında anlamlı fark saptanmamıştır. Ağırlık ve vücut kitle indeksi açısından sağlıklı grup ile hasta grubu (p=0.009, Bonferroni test) ve ara grup (p=0.049, Bonferroni test) arasında fark saptanmıştır. Hasta grubunda zonulin ile parathormon (r=-0.524, p<0.001) arasında negatif yönde korelasyon saptanmıştır. Sağlıklı grupta ise zonulin ile kalsiyum (r=0.299, p=0.033) arasında pozitif yönde, zonulin ile magnezyum (r=-0.319, p=0.023) arasında ise negatif yönde korelasyon saptanmıştır. Literatürde daha önce insanlarda osteoporoz ve serum zonulin ilişkisine dair herhangi bir çalışma bulunamamış olup yaptığımız çalışmada zonulin ile aralarında patofizyolojik ilişki saptanmamıştır. Hastaların daha önce dış merkez sağlık kuruluşlarından reçete edilen D vitamin ve kalsiyum içerikli medikal tedavi kullanmış olma durumları, hasta grubunun az sayıda olması çalışmamızın kısıtlılıkları arasındadır. Bu konuda daha geniş hasta gruplarında ileri merkez tabanlı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

Postmenopausal osteoporosis, which is a common public health problem for women today and is included in the screening program in our country, basically occurs with the loss of the effect of the estrogen hormone. Zonulin is an intestinal absorption marker involved in the control of gastrointestinal absorption. With the increase in intestinal permeability, it causes a decrease in the absorption of calcium, magnesium and many other minerals, vitamins and enzymes from the intestine. Affecting intestinal permeability; it is known that malabsorption of minerals such as calcium and phosphorus is among the risk factors for the development of osteoporosis. Therefore, in this study; we aimed to investigate the role of zonulin, a biomarker of intestinal permeability, in the development of postmenopausal osteoporosis in postmenopausal women over 65 years of age. A total of 152 female patients over the age of 65 who were in the postmenopausal period were included in our study. Demographic and laboratory data of all patients were recorded from the patient system at their admission. DEXA was taken. Patients were divided into three groups according to DEXA results: osteoporosis (n=50), osteopony (n=51), and healthy control (n=51). A 5 ml blood sample was taken from each patient and zonulin level was measured in the biochemistry laboratory. In the data obtained, no significant difference was detected between the groups in biochemistry, hormone, hemogram and zonulin results. There was a difference between the healthy group and the patient group (p = 0.009, Bonferroni test) and the intermediate group (p = 0.049, Bonferroni test) in terms of weight and body mass index. A negative correlation was detected between zonulin and parathormone (r=-0.524, p<0.001) in the patient group. In the healthy group, a positive correlation was found between zonulin and calcium (r=0.299, p=0.033), and a negative correlation was found between zonulin and magnesium (r=-0.319, p=0.023). No study has previously been found in the literature regarding the relationship between osteoporosis and serum zonulin in humans, and in our study, no viii pathophysiological relationship was found between them and zonulin. The limitations of our study include the fact that the patients had previously used medical treatments containing vitamin D and calcium prescribed from external health institutions and the small number of the patient group. Further center-based studies on larger patient groups are needed on this subject.